گزارش روز | ال چولو؛ بازیکن اسطوره‌ای آرژانتین و مرد سیاه‌پوش اتلتیکو مادرید

دیگو پابلو سیمئونه بازیکن سابق تیم ملی فوتبال آرژانتین و سرمربی فعلی اتلتیکومادرید اسپانیا است. او 28 آوریل 1970 در بوینوس آیرس آرژانتین متولد شد. وی در نقش هافبک دفاعی بازی می‌کرد و در زمان حضورش در تیم ملی یکی از بهترین هافبک‌های آرژانتین بود.

ویکتوریو اسپینتو، سرمربی سیمئونه در سن 14 سالگی به خاطر بازی پر انرژی وی که شبیه به کارملو سیمئونه یا «چولو»؛ بازیکن سابق بوکاجونیورز بود، او را «چولو» صدا می‌زد.

سیمئونه برای تیم‌های زیادی از جمله والز سارسفیلد، پیسا، سویا، اتلتیکو مادرید، اینترمیلان، لاتزیو و ریسینگ بازی کرده است. سیمئونه یک بازیکن افسانه‌ای بود و بازیکن افسانه‌ای بودن با یک بازیکن عالی تفاوت زیادی دارد. سیمئونه بیشتر از اینکه به خاطر افتخاراتی که کسب کرده، افسانه باشد، به خاطر شیوه بازی‌اش یک بازیکن اسطوره‌ای است.

سیمئونه در زمان بازی به خاطر استواری و هافبک دو منظوره بودنش شناخته شده بود. او می‌توانست هم توپ را تصاحب کند و هم حمله تیم را استارت بزند و حتی خودش گلزنی کند. او را بیشتر از همه به خاطر قدرت رهبری، تکنیک، تنوع تاکتیکی، هوش، قدرت و استقامتش می‌شناختند؛ هرچند دید وسیعش در زمین مسابقه و دقت پاس‌هایش نیز از سوی کارشناسان فوتبال مورد تمجید قرار می‌گرفت.

سیمئونه مورد تحسین هم‌تیمی‌هایش بود و روح انگیزه دهنده و نیروبخش تیم به شمار می‌رفت.

اولین باشگاه اروپایی سیمئونه پیسا در سری آ ایتالیا بود که در سال 1990 در آن به میدان رفت. پیسا در اولین فصل حضور سیمئونه به دسته دوم سقوط کرد و سال بعد هم نتوانست راهی سری آ شود. او پس از آن به سویا در لالیگا ملحق شد و پس از دو فصل راهی اتلتیکومادرید شد که توانست با این تیم در سال 1996 قهرمان لالیگا و کوپا‌دل‌ری شود و سیمئونه در موفقیت‌های تیمش نقش زیادی داشت اما او در سال 1997 به ایتالیا بازگشت تا در سری آ برای اینترمیلان به میدان برود. وی دو فصل در آنجا ماند و به همراه اینتر در سال 1988 قهرمان جام یوفا شد.

سیمئونه پس از آن در سال 1999 به لاتزیو رفت و در آنجا با نسترو سنسینی، ماتیاس آلمیدا، هرنان کرسپو و خوان سباستین ورون هم‌بازی شد. وی به همراه آنها دو جام به دست آورد. سیمئونه سه سال پیراهن لاتزیو را بر تن کرد.

وی در سال 2003 به اتلتیکو مادرید بازگشت و دو فصل را در این تیم سپری کرد. سیمئونه بعد از آن به آرژانتین بازگشت و در تیم ریسینگ آخرین حضورش را به عنوان بازیکن فوتبال تجربه کرد.

سیمئونه به همراه تیم ملی فوتبال آرژانتین در سال 1991 و 1991 قهرمان کوپا‌آمریکا شد و در سال‌های 1994، 1998 و 2002 هم به همراه آلبی سلسته در جام‌جهانی حضور داشت. او در نایب قهرمانی آرژانتین در بازی‌های المپیک آتلانتا نیز حضور داشت. دیگو سیمئونه بیش از 100 بازی ملی در تیم ملی فوتبال آرژانتین دارد و 11 گل در زمان بازی برای تیم ملی به ثمر رساند که یکی از این گل‌ها در جام کنفدراسیون‌ها 1992 به ثبت رسیده است.

دیگو سیمئونه درگفت‌و‌گو با یکی از روزنامه‌های آرژانتینی در جام‌جهانی 2002، فلسفه‌اش را این طور بیان کرد: زندگی به معنای موفقیت است؛ بدون اینکه پا روی کسی بگذارید بلکه باید هدف پیروزی داشته باشید.

سیمئونه پس از جام‌جهانی 1994 در مراسم ازدواجش به همسرش گفت: «از تو معذرت می‌خواهم که نتوانستم جام قهرمانی را برایت هدیه آورم زیرا می‌خواستم قهرمانی را به تو هدیه دهم.» و سپس به گریه افتاد و این نشان می‌دهد که سیمئونه تا چه حد دیوانه پیروزی بود.

سیمئونه هم مثل آنچلوتی، گواردیولا و چند مربی دیگر ویژگی‌های ظاهری منحصر به فرد خودش را دارد. او همیشه کاملا سیاه‌پوش است. موهای ژل زده مشکی، کفش‌های براق مشکی، شلوار و پیراهن مشکی و کت و کراوات مشکی؛ شاید و تنها شاید در برخی رویدادها پیراهن سفید بر تن کند اما این یک استثنا است و او همیشه سیاه‌پوش است.

دیگو سیمئونه همان طور که اشاره کردیم، آخرین دوران بازی‌اش را در تیم ریسینگ سپری کرد و هفدهم فوریه 2006 آخرین بازی‌اش را برای این تیم انجام داد و در همان زمان سرمربی ریسینگ شد و موفق شد پس از شروعی بد با این تیم فصل 2006 را با موفقیت به پایان برساند. دوران موفق مربیگری سیمئونه دوران درخشان بازیگری‌اش را تحت‌الشعاع قرار داد.

وی در سال 2006 به جای رینالدو مرلو هدایت تیم را در دست گرفت و پس از آن به استودیانتس دلا پلاتا پیوست و اولین قهرمانی در لیگ را پس از 23 سال با شکست بوکاجونیورز در آخرین بازی در 13 دسامبر 2006 برای این تیم به ارمغان آورد.

وی در سال 2006 به عنوان بهترین مربی لیگ آرژانتین معرفی شد. سیمئونه پس از آن به ریورپلاته ملحق شد تا آنها را در سال 2008 پس از پیروزی دو بر یک مقابل الیمپو به قهرمانی در لیگ آرژانتین برساند.

سیمئونه با سن لورنزو قرارداد بست و جانشین میگوئل آنخل روسو شد. وی پس از آن در نوزدهم ژانویه 2011 به سری آ رفت تا با تیم کاتانیا قرارداد ببندد.

سیمئونه در ژوئن 2011 به ریسینگ برگشت و بار دیگر جای میگوئل آنخل روسو را گرفت و در پایان در 23 دسامبر 2011 با اتلتیکومادرید اسپانیا قرارداد بست. وی به همراه اتلتیکو مادرید با شکست اتلتیک بیلبائو قهرمان لیگ اروپا شد و سپس با پیروزی چهار بر یک مقابل چلسی قهرمان سوپرجام اروپا شد. اتلتیکو مادرید سال بعد با پیروزی دو بر یک مقابل رئال مادرید قهرمان کوپا‌دل‌ری اسپانیا شد. شاگردان دیگو سیمئونه در فصل 13-2012 توانستند قهرمان لالیگا شوند و در لیگ قهرمانان اروپا نیز به نایب قهرمانی رسیدند.

اتلتیکوی سیمئونه نه تنها تاکتیکی است بلکه رویکردی خاصی در بازی‌‌ها دارد؛ هرگز عقب نمی‌نشیند، هرگز دست از تلاش نمی‌کشد و از دقیقه اول تا دقیقه 90 و از اولین مسابقه لیگ تا سی‌وهشتمین مسابقه تمام تلاشش را برای پیروزی به کار می‌بندد.