یادداشت روز | مدیرعامل تراکتور چرا استعفا داد؟

برای شخصی چون جمشید نظمی که فصل گذشته با آن حجم انتقادات، باز هم همراه تراکتور ماند و این تیم را به قهرمانی جام حذفی رساند، رفتن تنها می‌توانست آخرین گزینه‌ باشد! آخرین گزینه‌ای که امروز، در پایان نیم‌فصل نخست رقابت‌های فصل چهاردهم بالاخره پیش روی او قرار گرفت.
موضوع اما اینجاست که در باشگاه تراکتورسازی چه اتفاقی می‌افتد که فردی چون نظمی را به فکر رفتن می‌اندازد؟ آیا این چیزی جز رسیدن کارد به استخوان یک مدیرعامل می‌تواند باشد؟
جمشید نظمی که بودجه لازم را در اختیار نداشته و تا کنون مجبور بوده با وجود مشکلات بسیار، شرایط را برای تراکتورسازی مهیا کند، ظاهراً دیگر طاقت ادامه این شرایط را ندارد. به خصوص با فرارسیدن فصل نقل و انتقالات و نیازهایی که برای ادامه مسیر در تیم دیده می‌شود و نظمی از برآورده ساختن آنها معذور می‌ماند. مساله اینجاست که هیات‌مدیره باشگاه تفکری کاملاً متفاوت با تفکر نظمی دارد و اعضای هیات‌مدیره معمولاً موافق صرف هزینه‌‌های مختلف در فوتبال نیستند.
 این موضوع را نظمی اینطور  بیان می‌کند: «من به‌عنوان مدیرعامل باشگاه باید جوابگوی مردم باشم و در چنین شرایطی که مشکلات روزبه‌روز بیشتر می‌شود مانع بزرگی برای ادامه فعالیت ما وجود داشت. در این مسیر افکار من با هیات‌مدیره همسو نیست و به همین دلیل صلاح را در آن دیدم که با کنار رفتن جلوی ضرر باشگاه تراکتور را بگیرم. او درباره مشکلی که با هیات‌مدیره دارد، توضیح می‌دهد: «هرچند هیات‌مدیره فعلی از افراد آگاه و کاردان و متعهد به نظام تشکیل شده‌اند اما با اهدافی که من برای باشگاه داشتم همسو نیست. پس ترجیح دادم از سمت خود استعفا بدهم. نگرش هیات‌مدیره هرچند قابل ارزش اما اقتصادی است اما نگرش بنده اجتماعی و ورزشی است. به همین خاطر اعتقاد دارم در هر سنگری باشم تا شرایط فراهم نشود، نمی‌توانم کاری انجام دهم چرا که در این‌صورت به زمینی شباهت داریم که در شوره‌زار هوای کاشتن گل را در سر دارد.» با این شرایط تصور کنید چنین تفکری تا چه اندازه می‌تواند مدیرعامل باشگاهی چون تراکتورسازی را برای حضور موفق در نقل و انتقالات در مضیقه بگذارد!
همین موارد هم شرایطی را برای او فراهم کرده تا از یکسو پاسخگوی کادرفنی، بازیکنان و هواداران باشد و از سوی دیگر تحت فشار تضادی که بین افکار او و هیات‌مدیره وجود داشته است، قرار بگیرد. همه اینها باعث می‌شود که نظمی در نهایت ساعت 11:30 دیروز(دوشنبه) - در حالی‌که تراکتور برای شرکت در مسابقه با فولاد در اهواز به سر می‌برد - اعضای باشگاه را جمع کند و استعفای خود از سمت مدیریت تراکتور را اعلام کند.
با اینکه حدود 20 روز پیش او استعفای کتبی‌اش را به هیات‌مدیره باشگاه ارائه کرده بود اما هیات‌مدیره با این درخواست موافقت نکرد تا بالاخره نظمی عزم جدی خود را در این تصمیم با صحبت‌هایی که در جمع تراکتورسازان بیان می کند جزم کند و رسماً بگوید که چاره‌ای جز استعفا ندارد: «چاره‌ای جز استعفا ندارم و ماندن برایم قابل تحمل نیست. با گذشت 20 روز از ارائه استعفایم هنوز جوابی نشنیدم و سعی کردم این 20 روز را هم بمانم. امروز در حالی که تراکتور قهرمان نیم‌فصل شده، با افتخار از تراکتور جدا می‌شوم.»
او حالا از سختی‌هایی می‌‌گوید که در طول مدت حضور در این باشگاه متحمل شده: «11 ماه برای من به اندازه 11 سال گذشت اما ناراحت نیستم و خوشحالم که در شرایطی نامطلوب تراکتور را قهرمان جام حذفی کردیم. آکادمی فوتبال را راه‌اندازی کردم و شرایطی را فراهم کردیم تا تراکتور 8 هفته صدرنشین باشد. صدرنشینی نیم‌فصل از دیگر افتخاراتی است که توانستیم به آن دست یابیم.»
مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی تأکید می‌کند: «ریسک پذیری من شاید در جامعه برای خیلی‌ها قابل باور نباشد اما من این کار را کردم. به بهای آبرویم شجاعت به خرج دادم. با جذب خطیبی کاری کردم که مردم تبریز بعد از سال‌ها به نیروهای بومی اعتماد کنند و سعی کردم این اعتماد را به جامعه کنونی آذربایجان القا کنم.»
با اینکه نظمی تمام این صحبت‌ها را در جهت تأکیدی بر تمایلش به استعفا بیان می‌کند اما باز هم استعفایش از سوی هیات‌مدیره پذیرفته نمی‌شود و تصمیم‌گیری درباره این استعفا به زمان دیگری موکول می‌شود. سردار کریمیان، رییس هیات‌مدیره باشگاه تراکتورسازی در این رابطه اعلام کرده: «با وجود دریافت نامه استعفای سردار جمشید نظمی اما در مورد رفتن ایشان به طور قطعی تصمیمی نگرفته‌ایم.»
جمشید نظمی اما تصمیم خود را گرفته و در طول 20 روزی که از ارائه استعفای کتبی‌اش می‌گذرد، تمام فکرهایش را در این رابطه کرده. با این حال اما معلوم نیست به تأخیر انداختن موافقت با این استعفا می‌تواند به معنای موافقت با خواسته‌های نظمی باشد یا هیات‌مدیره به تغییر تصمیم او امید بسته‌ است؟

ایران ورزشی / حبیب چرندابی