یادداشت روز | جای خالی سکوت! / سروش و مهرداد یا ایمان و محمد؟

چه تصمیم حیرت انگیزی گرفت کارلوس کروش. به یکباره خودش را از همه هجمه‌های ممکن رها کرد. این بار با یک شناخت اولیه از فضایی که سه سال در آن زندگی کرده بود، دست به قلم برد و نوشت. 21 بازیکن را به صف کرد و دو جای خالی در لیست خودش گذاشت. بعد در پیامی کوتاه (منهای آن مصاحبه بلند بالایش) در کنار لیست مدعوین تیم ملی، از زحمات و تلاش و انرژی بالای تک تک بازیکنانش در طول این اردو تشکر کرد. کارلوس کروش دو جای خالی برای لیست نهایی خود گذاشته است. دو گزینه جدید به این لیست اضافه خواهند شد و این جدیدترین شیوه برای اعلام اسامی ملی‌پوشان در طول تاریخ است. این دو جای خالی البته برای پولادی و رفیعی کنار مانده که شاید وضعیت نظام وظیفه آنها هم حل و فصل شود.
کروش چقدر مطمئن است که می‌تواند پولادی و رفیعی را در اختیار داشته باشد؟ وقتی علی کفاشیان به صراحت به سرمربی تیمش می‌گوید که دور پولادی را خط بکش و روی او هیچ حسابی باز نکن، باز هم می‌توان منتظر او نشست؟ ! گذشتن از کنار مهرداد پولادی وقتی هولناک‌تر می‌شود که می‌بینیم کارلوس کروش یکی مثل پژمان منتظری را هم از دست داده و حسین ماهینی را هم خیلی پیش‌تر از این دو در اختیار نداشته اما باز هم به نظر می‌رسد صبوری کروش و خالی نگه داشتن دو گزینه در این جمع، معنی و مفهومی خاص و هدفی ثانویه دارد.
تیم 21 نفره کارلوس کروش، منهای یک هافبک طراح بسته شده. در تیم کروش، نه مسعود شجاعی، نه اشکان دژاگه و نه جواد نکونام، طراح‌های کلاسیک وسط زمین نیستند. وقتی کروش لیستش را برای بازگشت رفیعی (که البته از تمام هافبک وسط‌های تیم کروش قوی‌تر هم هست) نگه می‌دارد به این معناست که کروش نه فقط جای رفیعی را که دقیقا پست هافبک وسط تیمش را خالی نگه داشته. تا این حد که هم مبعلی و هم محمد نوری باید در آب نمک تصمیم نهایی سازمان نظام وظیفه بمانند. اگر رفیعی نتواند صاحب پاسپورت و حکم خروج از کشور شود، تیم کروش بدون هافبک وسط راهی استرالیا نخواهد شد. قدر مسلم بین مبعلی و محمد نوری در نهایت یک نفر جای سروش رفیعی را خواهد گرفت اما در دفاع وسط، دقیقا دلهره‌آورترین و بحث برانگیزترین اتفاق ممکن جایی می‌افتد که کروش باید جانشین پولادی را بین دو گزینه بیرون مانده‌اش یعنی محمد نژاد‌مهدی و حبیب گردانی انتخاب کند. دو دفاع کناری چپ و راست برای تیمی که دفاع وسط ندارد!‌
کارلوس کروش لیست 21 نفره‌ای را برای فوتبال ایران نوشت که نه دفاع وسط مطمئنی به جز صادقی و سیدجلال و پورعلی گنجی دارد و نه حتی یک هافبک خلاق در میانه میدان. گزینه‌هایش در فوتبال ایران هم آنقدر محدود شده که یا باید پا به سن گذاشته‌هایی مثل حنیف و بنگر را به تیم ملی برمی‌گرداند یا دل را به دریا می‌زد و با تیمی نیمه جوان شده راهی استرالیا می‌شد اما لااقل وقتی می‌بیند هم دستش خالی است و هم مهره‌های ایده‌آلش یکی یکی به دلیل مشکلات سربازی از سفر به استرالیا باز می‌مانند، دو جای خالی برای آرام نگه داشتن جو عمومی فوتبال ایران در تیمش نگه می‌دارد. شاید همین دو جای خالی، حتی اگر به وضوح برای سربازهای تیمش باشد، خط خورده‌ها را تا آخرین روز سفر ایران به استرالیا ساکت و آرام نگه دارد.

ایران ورزشی / محسن راد