گزارش روز | بیرهوف، پسر قدبلند و مهربان آلمان که خیلی دیر در تیم ملی درخشید

اولیور بیرهوف، یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال آلمان است. او مهم‌ترین گلش را در فینال مسابقات قهرمانی اروپا در سال 1996 زد؛ زمانی که ضربه سرش در پایان وقت‌های معمول بازی باعث پیروزی آلمان مقابل چک شد تا تیم ملی فوتبال کشورش را نجات دهد و اولین گل طلایی تاریخ فوتبال حرفه‌ای به ثبت برسد.

بیرهوف گلزن قدبلندی بود که بیشتر به خاطر توانایی‌های فوق‌العاده‌اش در بازی هوایی شناخته شده و می‌توانست توپ‌های هوایی جلوی دروازه را با ضربه سر به گل تبدیل کند. وی در حال حاضر مدیر تیم ملی فوتبال آلمان است. بیرهوف که همیشه او را «یک بازیکن فوتبال کمی متفاوت» توصیف می‌کردند، با وجود ظاهر مهربانش نمی‌توانست خیلی زود با کسی دوست شود.

اولیور بیرهوف اول می 1968 در کارلسروهه به دنیا آمد و اولین تیم فوتبالش تیم اسنر بود.

وی پس از مدتی بازی در این تیم به شوارتز ویس اسن رفت و به ینس لمن که بعدها به عنوان دروازه‌بان اصلی تیم ملی فوتبال آلمان بازی کرد، ملحق شد. دوستی او با لمن بعدها در زمان تصدی پست مدیریت در تیم ملی فوتبال آلمان به یک موضوع برای انتقاد از او تبدیل شد.

بیرهوف در کنار یورگن کلینزمن به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان تصمیم گرفت که لمن دروازه‌بان اصلی این تیم در جام‌جهانی 2006 باشد. برخی از منتقدان اعلام کردند دوستی او با لمن نقش مهمی در این تصمیم ایفا کرد اما بیرهوف همیشه این موضوع را انکار کرد.

اولیور بیرهوف در سال 1985 راهی بایر اوردینگن شد. پس از اینکه یک فصل را برای تیم زیر 19 سال این باشگاه با موفقیت پشت سر گذاشت، به یکی از بازیکنان تیم بزرگسالان باشگاه در سال 1986 تبدیل شد.

وی 31 بازی برای این تیم انجام داد و چهار گل هم به ثمر رساند و پس از آن در سال 1988 راهی هامبورگ شد. او در هامبورگ تقلای زیادی کرد تا به آمادگی مطلوب برسد و پس از عملکردی متوسط در دو سال در این تیم راهی بورسیا مونشن گلادباخ شد.

دوران او در گلادباخ باز هم بدتر شد و او تنها هشت بازی انجام داد و پس از 6 ماه تیم را به مقصد تیم سالزبورگ اتریش ترک کرد.

بیرهوف در فصل 91-1990 توانست 23 گل به ثمر برساند و رکورد جدیدی در تاریخ باشگاه ثبت کند.

اینترمیلان تحت تأثیر عملکرد وی قرار گرفت و او را جذب کرد اما فوراً بیرهوف را به تیم آسکولی کالچو در لیگ دسته دوم ایتالیا فرستاد. او هرگز برای اینترمیلان بازی نکرد و به مدت چهار سال در آسکولی ماند و 48 گل در 117 مسابقه به ثمر رساند.

بیرهوف پس از چهار سال به اودینزه کالچو منتقل شد. وی از سال 1995 تا 1998 در این تیم ماند، 86 بازی انجام داد و 57 گل به ثمر رساند سپس با آث میلان قرارداد بست.

اولیور بیرهوف در این فصل به عنوان بازیکن سال فوتبال آلمان معرفی شد. او از سال 1998 تا 2001 برای میلان بازی کرد و در 91 مسابقه توانست 31 گل بزند.

در تابستان 2001 بیرهوف به موناکو رفت و یک سال بعد هم راهی کیه‌وو شد. بیرهوف در سال 2003 کفش‌هایش را آویخت. وی در دوران حضورش در لیگ ایتالیا 103 گل به ثمر رساند و هنوز یکی از موفق‌ترین بازیکنان خارجی است که در سری آ به میدان رفته است.

بیرهوف اولین بازی‌اش برای تیم ملی فوتبال آلمان را در سن 28 سالگی دیدار دوستانه مقابل پرتغال در فوریه 1996 انجام داد و در دومین بازی‌اش در 27 مارس 1996 موفق شد با دو گل اولین گل‌های ملی‌اش را در پیروزی دو بر صفر مقابل دانمارک به ثمر برساند.

وی در مجموع در 70 بازی ملی توانسته 37 بار گلزنی کند. در یک بازی حساس در رقابت‌های مقدماتی جام‌جهانی در 20 آگوست 1997، آلمان با نتیجه یک بر صفر از ایرلند شمالی عقب افتاده بود و در حال که تنها 20 دقیقه به پایان مسابقه باقی مانده بود، برتی فوگتس تصمیم گرفت توماس هابلر و الیور بیرهوف را به میدان بفرستد. در طول هفت دقیقه هابلر توانست سه پاس گل برای بیرهوف ارسال کند تا سریع‌ترین هت‌تریک تاریخ تیم ملی فوتبال آلمان توسط وی به ثبت برسد.

وی در سال 1998 پس از بازنشستگی یورگن کلینزمن، بازوبند کاپیتانی تیم ملی را در اختیار گرفت. وی همچنین در یورو 2000 و جام‌جهانی 1998 و 2002 نیز بازی کرده است. بیرهوف در آخرین بازی برای تیم ملی آلمان در نیمه دوم فینال جام‌جهانی 2002 مقابل برزیل به میدان رفت اما نتوانست مانع از شکست دو بر صفر تیمش شود.

بیرهوف بارها در مصاحبه‌هایش اعلام کرده که تبدیل شدن به یک فوتبالیست حرفه‌ای هرگز رویای او نبوده است. او از روی احتیاط بازی‌ها را تماشا می‌کرد و در کنار دوران ورزشی‌اش از سال 1998 در دانشگاه هاگن به تحصیل پرداخت و در سال 2002 توانست مدرکش را در اقتصاد بازرگانی دریافت کند.

یک سال بعد از بازنشستگی‌اش بود که به عنوان اولین مدیر تیم ملی در آلمان فعالیت کرد، پستی که هرگز پیش از آن در فدراسیون فوتبال آلمان وجود نداشت.