گزارش روز | نفت تهران، فیزیکی‌ترین تیم سال‌های اخیر

در میان حسن‌های متعدد تیم علیرضا منصوریان، بارز‌ترین آنها که نفت را به پدیده فصل جاری لیگ برتر فوتبال کشور تبدیل کرده، بی‌شک انسجام گروهی این تیم است.
در میان تیم‌های «فیزیکی» و مبتنی بر قدرت بدنی سال‌های اخیر فوتبال ایران، نفت فعلی بی‌گمان جای شامخی را به خود اختصاص می‌دهد. نسبت دادن تمامی ماجرا به تلاش‌های منصوریان شاید قدری کم‌لطفی به فرکی، ابراهیم‌زاده و گل‌محمدی باشد که در سه فصل گذشته قدم به قدم پایه‌های کار را در جمع زردهای تهرانی گذاشتند اما «نفت علی‌منصور» از همه آنها فیزیکی‌تر است و قسمتی عمده از دستاوردهایش در این فصل به همین اصل برمی‌گردد. این تیمی است که از قوای بدنی و نفس‌های ساخته و بدن‌های پرداخته‌اش برای فرسوده کردن رقبا بیشترین بهره را می‌گیرد و هرگز از تلاش نمی‌ایستد و همیشه برای غافلگیر کردن رقبا آماده است.
درست است که نفت روز دوشنبه در نیمه دوم مسابقه با پرسپولیس قافیه را تا حدی به سرخ‌ها واگذار و به همین سبب نیز حریف را قادر به زدن گل تساوی‌اش کرد اما آن کسی که تا آخرین ثانیه مسابقه بیشتر و بهتر می دوید و بهره‌اش را هم گرفت، باز هم نفتی‌ها بودند.
در نقطه مقابل استقلال
علی منصور و همکارانش قطعا در مقاوم‌تر کردن تیم فعلی نفت و برنامه دادن به آن در زمینه‌های فیزیکی و طراحی بازی‌هایی که مبنای آن قدرت جسمانی باشد، سهم عمده‌ای داشته‌اند. برخلاف استقلال که به لحاظ جسمانی می‌لنگد، نفت در 20 دقیقه آخر مسابقاتش همانقدر برای ادامه مبارزه مهیا است که در اوایل وقت بوده و مشخص است که روی وجوه جسمانی این تیم کار شده و حتی در انتخاب مهره‌ها روی این نکته که چقدر قوی و جنگنده هستند، تاکید صورت پذیرفته است. آدم‌هایی مثل امین حاج‌محمدی، لئوناردو پادوانی و مرتضی پور‌علی‌گنجی که آخری در اردوهای اخیر تیم ملی هم حاضر بوده، نماد قدرت بدنی در تیم نفت هستند و دروازه‌بان این تیم- علیرضا بیرانوند – نیز از قد و سایز بین‌المللی و استاندارد لازم بهره می‌گیرد و آدم‌های کهنه‌کاری مانند غلامرضا رضایی و جوان‌های پرتجربه‌ای چون کمال کامیابی‌نیا نیز به لحاظ فیزیکی کاملا مهیا هستند.
پس از نبردی 120 دقیقه‌ای
انسجام تاکتیکی این نفرات و وجود قدرت بدنی لازم برای 90 دقیقه و حتی بیشتر از آن جنگیدن سبب شده نفت بعضی بازی‌هایی را ببرد که عنصر متفاوت و استقامت در آن شرط اول بوده است. فراموش نکنیم که نفت – مثل پرسپولیس – در حالی روز دوشنبه 4+90 دقیقه در ورزشگاه تختی جنگید و با گلزنی در ثانیه‌ آخر برنده شد که فقط 4 روز بیشتر در همین محل در برابر صنعت‌ساری در جام حذفی هم 120 دقیقه نبرد کرده و در نهایت با ضربات پنالتی بالا رفته بود.
برخی مهارت‌های فنی و ریزه‌کاری‌های تکنیکی هم که در جوهره بازی امثال ایمان مبعلی هویدا است، در توفیق نفت 1394- 1393 سهیم بوده‌اند اما سلاح اول این تیم کار فیزیکی و بازی گروهی و آمادگی برای جنگیدن از صبح تا شب است!
بله، این تیم بیهوده آن بالاهای جدول لیگ برتر ننشسته است و بحث، بحث شگفتی‌سازی نیست بلکه بحث شایستگی است.

ایران ورزشی / وصال روحانی