گزارش روز | فیگو، اسطوره‌ای که مروارید موزامبیک را پشت سر گذاشت

در حالی که اوزبیو را بهترین بازیکن تاریخ فوتبال پرتغال می‌دانستند و فراتر رفتن از موفقیت‌های وی و پایین کشاندن مروارید موزامبیک از تخت و تاجش کار هر کسی نبود، لوئیز فیگو که هنوز یک فوتبالیست بلندپرواز با استعداد بود، توانست در دوران حرفه‌ای فوق‌العاده‌اش که او را به مهم‌ترین باشگاه‌های اروپا از جمله بارسلونا، رئال مادرید یا اینترمیلان کشاند، این کار را انجام دهد. فیگو برنده توپ طلای 2000 و به عنوان بازیکن سال فیفا در سال 2001 انتخاب شد.

لوئیز فیگو تنها فرزند آنتونیو کایرو فیگو و ماریا جوانا پستانا مادیرا بود که در دهه 1970 از آلنتیو به لیسبون نقل مکان کرده بودند. فیگو در محله کارگری آلمادا لیسبون بزرگ شد و فوتبالش را به عنوان یک فوتبالیست خیابانی آغاز کرد و سپس در سن یازده سالگی به اسپورتینگ کلوب دو پرتغال پیوست.

فوتبال پرتغال به دلیل داشتن اردوهای تمرینی بسیار معتبر و مجهز برای جوانان در سراسر دنیا شناخته شده است و تجهیزات ورزشی نوجوانان نیز از این جمله است. لوئیز فیگو که در لیسبون متولد شده بود، فوتبالش را از همین زمین‌ها شروع کرد.

وی به همراه روی کاستا در تیمی رشد یافت که بعدها بخش مهمی را در تولید نسل طلایی فوتبال پرتغال ایفا کرد. هرچند فیگو در چنین محیط حرفه‌ای و رقابتی پرورش یافت اما فشاری که روی او بود، روند پیشرفتش را کند نکرد و هر بار که بازی می‌کرد، می‌درخشید. او اولین بازی‌اش را در رده سنی بزرگسالان در 17 سالگی در سال 1989 در اسپورتینگ تجربه کرد.

هر چند فیگو، همان طور که از یک نوجوان 17 ساله انتظار نمی‌رود، حضور ثابتی در ترکیب اصلی نداشت اما توانست سال‌های بعد جایش را در ترکیب اصلی تیم به دست آورد و هر سال که می‌گذشت، توانایی‌های بیشتری از خود را به نمایش می‌گذاشت.

وی 6 فصل را در اسپورتینگ گذراند و انتقال به یک باشگاه بزرگتر غیرقابل اجتناب بود. یوونتوس و پارما اولین پیشنهادها را به او دادند و خواهان قرارداد بستن با فیگو شدند. لوئیز فیگو که خیلی جوان بود و مشاوره غلطی به او داده شده بود، در یک زمان با هر دو باشگاه قرارداد بست که باعث شد این رسوایی به وجود آمده به دو سال ممنوعیت او به انتقال به سری آ ایتالیا منجر شود. شاید این برای او بهتر شد زیرا بارسلونا فورا این هافبک جوان را به خدمت گرفت.

احتمالا در تمام زندگینامه‌های فیگو بخوانید که دوران حضور او در بارسلونا، موفق‌ترین دوران فوتبال حرفه‌ای او بوده است.

هر چند او نتوانست در بارسلونا آن اندازه که در رئال مادرید افتخار کسب کرد، موفق شود اما در باشگاه کاتالان‌ها بود که استعدادهایش شکوفا شد و به یکی از بازیکنان محبوب هواداران و یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های تیم تبدیل شد. جذبه و رهبری او باعث شده بود که بازوبند کاپیتانی را در بارسلونا به دست آورد، افتخاری که به ندرت به یک بازیکن غیراسپانیایی داده می‌شد.

انتقال غیرقابل پیش‌بینی لوئیز فیگو به رقیب سرسخت آبی‌اناری‌ها یعنی رئال مادرید در سال 2000 با وجود داشتن چنین شخصیتی در بارسلونا پس از گذراندن چهار فصل فوق‌العاده در این تیم، شوکی بین‌المللی در دنیای فوتبال ایجاد کرد و مبلغ انتقال وی به سانتیاگو برنابئو نیز در آن زمان (46 میلیون دلار) رکورد شکن بود.

لوئیز فیگو در اولین فصل حضورش در رئال مادرید در یک وضعیت بغرنج گیر افتاده بود. هواداران سابق او در بارسلونا به خاطر این انتقال از او متنفر بودند و در هر موقعیتی به هو کردن او می‌پرداختند و هواداران جدیدش در رئال مادرید تردید داشتند که بازیکنی با این سابقه طولانی حضور در بارسلونا آیا می‌تواند در ترکیب ثابت این تیم قرار بگیرد یا نه. با اضافه کردن این مسئله به فهرست بلند بالای مصدومیت‌های او در فصل اول حضورش در رئال مادرید، باعث شد تا برخی او را یک فوتبالیست تمام شده بدانند.

لوئیز فیگو پس از پشت سر گذاشتن یک فصل سخت در رئال مادرید، یک مرحله فوق‌العاده دیگر را در فوتبالش شروع کرد و توانست با تیم جدیدش سه قهرمانی متوالی در لالیگا به دست آورد و یکی از بازیکنان مؤثر در ترکیب تیم ویسنته دل‌بوسکه باشد.

وی بالاخره توانست هواداران باشگاه را با خود همسو کند؛ هرچند هواداران متعصب بارسلونا هنوز او را فراموش نکرده بودند. وی در این مدت موفقیت‌های زیادی هم با تیم ملی کشورش به دست آورد و توانست به فینال مسابقات قهرمانی 2004 برسد و در آنجا با شکست مقابل یونان به همراه پرتغال نایب قهرمان شود. پرتغال در سال 2006 به نیمه‌نهایی جام‌جهانی رسید اما در آن زمان او از رئال مادرید به اینترمیلان رفته بود.

اینتر نیز به اندازه رئال مادرید مشهور بود اما در دهه‌های اخیر با افت روبرو شده بود. با این حال فیگو همچنان در اوج بود و اینتر را دو سال متوالی به قهرمانی در سری آ رساند ( یکی از این قهرمانی‌ها پس از رسوایی تبانی یوونتوس بود که قهرمانی از آنها گرفته شد و به تیم دوم یعنی اینترمیلان داده شد).

فیگو که به پایان سال‌های فوتبالش نزدیک می‌شد، در آستانه پیوستن به الاتحاد بود که به نظر می‌رسید یکی از بیشترین دستمزدها را در دنیای فوتبال دریافت خواهد کرد. به هر حال این انتقال لغو شد زیرا فیگو در نظر داشت سال‌های بیشتری را برای اینترمیلان بازی کند.

فیگو در شانزدهم می 2009 زمانی که اینتر قهرمانی در فصل 09-2008 را جشن گرفت، کفش‌هایش را آویخت و اعلام کرد: من از فوتبال خداحافظی می‌کنم، نه از اینتر و امیدوارم که بتوانم در مسیر پیشرفت این باشگاه حتی بعد از بازنشستگی‌ام کمک کنم.

فیگو در حال حاضر سفیر گروه مبارزه با سل است و به عنوان سفیر باشگاه اینترمیلان در اروپا، همچنان همکاری نزدیکی با این باشگاه دارد. فیگو همچنین یکی از اعضای کمیته خیریه اینترمیلان است.

فیگو یکی از مؤسسان Network90 است که یک سایت شبکه‌ای اعضای خصوصی برای صنعت فوتبال حرفه‌ای است. فیگو به پنج زبان پرتغالی، اسپانیولی، انگلیسی، ایتالیایی و فرانسوی مسلط است.