یادداشت روز | اين زنداني فقط «سياسي» نيست/ آخر و عاقبت سلبــریتی‌های فوتبال

بازداشت حمیدرضا سیاسی مدیرعامل باشگاه پرسپولیس نخستین حادثه حقوقی و کیفری باشگاه پرسپولیس نیست. این نخستین اتفاق در این زمینه نیست اما می‌شود ادعا کرد که بدترینش است. در گذشته می‌شنیدیم که طلبکاران باشگاه پرسپولیس با گرفتن وکیل قانونی، اهدای اظهارنامه به باشگاه و سپس اقدام حقوقی، پرونده مطالبات خود را پیگیری می‌کنند.

گاهی وقت‌ها طلبکاران از دادگاه حکم توقیف اموال می‌گرفتند اما چنانکه می‌دانید باشگاه اموالی ندارد و 4 رایانه استیجاری و تاریخ مصرف گذشته اساساً قیمتی ندارد که بشود نام مال باارزش روی آن گذاشت.
توقیف اموال، مادامی صاحب ارزش و پول می‌شود که باشگاه مثلاً ساختمانی را به نام خود داشته باشد اما دفتر باشگاه پرسپولیس که در گذشته از سوی فدراسیون فوتبال به این باشگاه هبه شده هنوز به نام پرسپولیس نیست. پس طلبکاران همیشه پشت در می‌مانند و حتی با صدور حکم توقیف اموال نیز کارشان به جایی نمی‌رسد و پول‌شان نقد نمی‌شود.
از این قبیل اشکالات حقوقی، باشگاه استقلال هم کم و بیش دارد. در سال‌هایی که گذشت، بارها شنیدیم که دولت‌های مختلف قصد واگذاری سهام باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال را به بخش خصوصی داشته‌اند اما همه این حرف‌ها در حد شعار باقی ‌مانده و هیچ‌یک از دولت‌ها در کار خود موفق نبوده‌اند.
واگذاری این دو باشگاه در گذر زمان به امری فراموش‌شده تبدیل می‌شود و پس از چندی با روی کار آمدن دولت جدید و بالطبع حضور مدیران تازه در هیأت‌مدیره باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس، مسئله به کلی فراموش و پرونده واگذاری بایگانی می‌شود.

البته بخش خصوصی در کشور ما منهای صنایع غذایی، بخش قوی و قابل اعتنایی نیست. در موارد بسیاری کارخانه‌ها پس از خصوصی شدن ورشکسته و از مدار تولید خارج شده‌اند. در نتیجه دولت در این باره سعی می‌کند که هیچ ریسکی را به جان نخرد و به سادگی به افرادی که در قالب بخش خصوصی مدعی خریداری این دو باشگاه هستند، اعتماد نکند.
خصوصی‌سازی متأسفانه در فوتبال ایران یک پروژه ورشکسته و بیمار است و در این راستا شاید باید به دولت حق داد. نکته بعدی اینکه بدهی‌های باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس سر به فلک زده و دولت تاوان این همه بدهی را نمی‌دهد.

این از اشکالات حقوقی و کلی باشگاه‌های دولتی استقلال و پرسپولیس است اما در این میان مدیرانی که دوست دارند یک‌شبه به شهرت برسند شاید بدون هیچ عاقبت‌اندیشی وارد گود می‌شوند! قصور آنها این است که شهرت را دوست دارند!
چنانکه مدیرعامل باشگاه پرسپولیس به پست ریاست هیأت‌مدیره قانع نشد و سرانجام به کرسی مدیرعاملی تکیه زد. آخر و عاقبت کار را هم دیدیم. آقای سیاسی بازداشت شد و شاید به زودی از زندان اوین آزاد شود اما واقعیت این است که دولت به صورت اساسی مشکل این دو باشگاه را حل نمی‌کند.
سیاسی از زندان بیرون می‌آید اما نفر بعدی که مدیرعامل این دو باشگاه می‌شود به دلیل تلنبار شدن بدهی‌ها و ورشکسته بودن هر دو باشگاه، سرنوشتی بهتر از سیاسی نخواهد داشت و این چرخه همچنان ادامه دارد...

خبرورزشی