هیچ چیز مهم‌تر از حضور در جام‌جهانی نیست

به گزارش خبرگزاری فارس ، استیون بیت آشور به همراه تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی 2014 برزیل حضور خواهد داشت. او در آمریکا متولد شده اما تصمیم گرفت به خاطر والدین ایرانی خود در تیم ملی فوتبال ایران به میدان برود. او بزرگترین رویای خود را حضور در جام جهانی فوتبال عنوان کرده است.
زمانی که جام جهانی 1998 فرانسه برگزار می‌شد، استیون 11 سال داشت. تمام خانواده او در سن خوزه جمع شده بودند تا رویارویی ایران و آمریکا را در آن جام جهانی تماشا کنند. دیداری که ایران آن را با نتیجه دو بر یک به سود خود پایان داد. پیکاری خاص که به خاطر مشکل‌های سیاسی میان دو کشور خاص‌تر شده بود.
بیت آشور اکنون 27 سال دارد و در سال‌های پیش، دو بار هم به تیم ملی فوتبال آمریکا دعوت شده بود اما هرگز به میدان فرستاده نشد. اکتبر گذشته بود که ایران شانس حضور در ترکیب تیم را به او داد تا وی نیز به این پیشنهاد پاسخ مثبت بدهد. بیت آشور اکنون به همراه تیم ملی ایران به جام جهانی خواهد رفت تا مقابل تیم‌هایی چون نیجریه، آرژانتین و بوسنی و هرزگوین قرار بگیرد.
با توجه به سن و سال بیت آشور و اینکه او در جام جهانی 2018 به 31 سالگی خواهد رسید ممکن است جام جهانی پیش رو برای او آخرین فرصت جهت حضوری قدرتمند در بزرگترین رخداد فوتبالی دنیا باشد.
بیت آشور در مورد اینکه دوست داشت برای چه تیمی در جام جهانی بازی کند گفت: اگر بزرگترین رویای شما حضور در جام جهانی باشد برایتان فرقی نمی‌کند در غالب چه تیمی رویای‌تان را جامه عمل بپوشانید. در زندگی یک فوتبالیست چه چیز مهم‌تر از حضور در جام جهانی است؟ هیچ چیز.
بیت آشور زمانی که کودک بوده به همراه خانواده‌اش دو بار برای دیدار با اقوام خود به ایران سفر کرده و معتقد است می‌تواند زبان پارسی را تا حد قابل قبولی صحبت کند. آنها سال جدید خورشیدی را با چیدن میز که شامل ماهی، شیرینی و قرآن است آغاز می‌کنند.
ادوارد بیت آشور، پدر استیون در اوایل دهه 60 میلادی برای تحصیل به آمریکا رفت. او در سان فرانسیسکو پیش از آنکه مهندس الکترونیک شود به شکل حرفه‌ای فوتبال بازی می‌کرد. استیون نیز در دو فرهنگ فوتبال را آموخت. او به همراه پدرش در پارک‌های سان فرانسیسکو با ایرانی‌های پا به سن گذاشته فوتبال بازی می‌کرد. بیت آشور به یکی از دوستان خود، ماهان بزرگ‌ نیا در مورد حضور در دو فرهنگ گفته بود: پس زمینه ذهنی و فرهنگ شما به جایی است که پدر و مادرتان تعلق دارند اما همزمان شما در یک فرهنگ دیگر رشد می‌کنید. با آمریکایی‌ها مدرسه می‌روید و یاد می‌گیرید که زبان نخست شما انگلیسی است. تنها حس می‌کنید که یک ارتباط کوچک با ایران دارید اما همان ارتباط را نیز با آمریکا حس می‌کنید. باید به هر دو کشور کمک کنید چون مردم هر دو کشور را می‌شناسید. اگر به شما بگویند از بین آنها یکی را انتخاب کن نمی‌توانم. کار بسیار سختی است.
بزرگ نیا در ادامه این طور می‌افزاید: او همان اندازه که از پیراهن قرمز، سفید و آبی خوشحال می‌شد از به تن کردن پیراهن قرمز، سفید و سبز ایران نیز احساس غرور می‌کند زیرا هر تیمی که به او فرصت بازی کردن در تیم ملی را بدهد، او خواهد پذیرفت.
یورگن کلینزمان، سرمربی تیم ملی فوتبال آمریکا پیشتر او را به تیم ملی آمریکا دعوت کرده بود اما بیت آشور شانس بازی در آن تیم را نیافته بود. پس از آن تیم ملی ایران وارد عمل شد تا کلینزمان فقط برای این مدافع راست آرزوی موفقیت کند. او به تیم کارلوس کی‌روش پیوست و در نهایت برای تیم ملی ایران بازی کرد.
بیت آشور در این مورد گفت: فقط نیاز داشتم در تیم ملی بازی کنم. باید تصمیم می‌گرفتم. فقط همین.
انتهای پیام/د