من حرفه‌ای نیستم، فوتبالیستم!

46 روز تا جام جهانی فوتبال باقی مانده و تیم ملی ایران باید روزهای آرامی را سپری کند اما گویا این مساله هنوز برای برخی از بازیکنان تیم ملی جا نیفتاده است!

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، هم‌چنان "حرفه‌ای بودن" و "پول حرفه‌ای گرفتن" در فوتبال ایران حکایت پرماجرایی است که معلوم نیست کی به سر منزل مقصود می‌رسد. هم‌چنان بین ادعای حرفه‌ای بودن فوتبالیست‌های ایرانی و رفتار غیر حرفه‌ای‌شان تضاد و تناقض هست و هنوز هم می‌شود ردپای تفکر غیر حرفه‌ای را در "به ظاهر حرفه‌ای‌ترین‌های فوتبال ایران" پیدا کرد.

46 روز تا جام جهانی 2014 برزیل وقت داریم و تیم ملی ایران در این مدت باید آرام‌ترین روزهای خود را سپری کند؛ آن هم در شرایطی که کارلوس کی‌روش برای آرام بودن جو تیم ملی، بازیکنان را به آفریقا برده است. همه تیم‌های صعود کننده به جام جهانی از مدت‌ها پیش در تدارک شرایط آماده سازی خود برای حضور بهتر در برزیل بوده‌اند، ولی در این مدت ، تیم ملی ایران از هر شرایطی که برای آماده سازی‌اش لازم بود دور شده است!

تیم ملی ایران 46 روز دیگر در بزرگ‌ترین رقابت فوتبالی جهان با حریفان خود دیدار می‌کند و باید تا آن روز در آرامش کامل باشد و تمرکز بالایی داشته باشد، اما گویا این مساله ساده برای برخی از ملی‌پوشان ایران درست جا نیفتاده است.

ساده‌ترین اصل برای یک فوتبالیست حرفه‌ای این است که در هر تیمی بازی می‌کند، تنها به آن تیم فکر کند و تمرکزش را به مسائل دیگر معطوف نکند. این مساله درباره تیم ملی بسیار بیشتر مصداق دارد، اما گویا برخی از ملی‌پوشان ما از شدت حرفه‌ای بودن الزامی به رعایت این اصل نمی‌بینند!

همین بازیکنان می‌پرسند چرا مردم از فوتبال زده شده‌اند؟ و خود پاسخ می‌دهند که چون رسانه‌ها مبلغ قراردادهایشان را منتشر کرده‌اند، مردم از فوتبال گریزان شده‌اند. آنچه که این افراد نمی‌دانند – یا خود را به ندانستن می‌زنند- این است که مردم فوتبال را دوست دارند و هرگاه تیم‌های محبوب‌شان نتیجه‌ گرفته‌اند، آنها هم از اعماق قلب‌شان شاد شده‌اند. گواهی این ادعا هم جشن و پایکوبی عمومی مردم پس از صعود تیم ملی به جام جهانی 2014 برزیل است.

پس علت گریز مردم از فوتبال در سال‌های اخیر چیست؟ چرا مردم کمتر میلی به رفتن به ورزشگاه‌ها دارند؟ پاسخ این سوال ها را باید در رفتار فوتبالیست‌ها یا به عبارت دقیق‌تر فوتبالی‌ها جست‌وجو کنیم.

ملی‌پوش حرفه‌ای (!!!) ایران در اردوی آفریقای جنوبی مشغول تمرین است و قرار است که برای دیدار با نیجریه (نخستین بازی تیم ملی در جام جهانی) آماده شود، اما از آنجایی که او یک بازیکن حرفه‌ای است و احتمالا منافع ملی را به منافع خودش ترجیح می‌دهد از همان آفریقا درباره باشگاهش، قراردادش، وضعیت فصل آینده‌اش و عملکرد وزیر ورزش کشورش مصاحبه می‌کند!

بازیکن حرفه‌ای فوتبال ایران می‌گوید چون فوتبالیست‌ حرفه‌ای است باید پول حرفه‌ای بگیرد، اما در عمل حتی ذره‌ای از رفتارش شبیه حرفه‌ای‌ها نیست. نمونه‌اش مدافع ملی‌پوشی است که هر سال گرانترین قراردادها را می‌بندد و به محض این که کمی پرداخت پولش دیر می‌شود، تندترین انتقادها را می‌کند و تا همین جا هم سه - چهار بار از آفریقا درباره این مسائل حرف زده است.

همان بازیکن از اروپا مثال می‌زند و می‌گوید که چرا وقتی کریستیانو رونالدو پول‌های آن چنانی می‌گیرد، رسانه‌های اسپانیا مدام از رقم بالای قراردادش حرف نمی‌زنند یا وقتی لیونل مسی پول زیاد می‌گیرد کسی انتقاد نمی‌کند؟

اما این بازیکن و هم عقیده‌هایش از خود نمی پرسند که آیا تا به حال شده که رونالدوی پرتغالی در اردوی تیم ملی کشورش آن هم در آستانه رقابت بزرگی مانند جام جهانی از رئال مادرید سخن بگوید؟ آیا می‌شود که رونالدو در اردوی تیم ملی پرتغال درباره وضعیت باشگاهی‌اش، قراردادش و از همه مهم‌تر بلندپایه‌ترین مقام ورزش کشورش حرف بزند؟!

لیونل مسی هم که دیگر مشخص است چه وضعیتی دارد. یکی از مهم‌ترین اظهار نظرهای مسی که چندی پیش سر و صدای زیادی هم به پا کرد این بود که گفته بود با وجود موفقیت‌های زیاد با بارسلونا ، آرزو دارد یک بار با پیراهن تیم ملی کشورش جشن قهرمانی در جهان را بگیرد. شاید رونالدو و مسی حرفه‌ای نیستند یا دست کم مانند فوتبالیست‌ ملی‌پوش ایران از حرفه‌ای‌گری چیزی نمی‌دانند!

مردم از دیدن این رفتارها و تناقض‌های "حرف" و "عمل"، از فوتبال دل‌زده شده‌اند. آنها می‌بینند که بازیکن محبوب‌شان فلان مبلغ هنگفت را گرفته، از پول بیت المال هم گرفته، مدام هم می‌گوید پول نگرفته و بازی‌اش هم به اندازه یک دهم آن پول نمی‌ارزد و با این حال در اردوی تیم ملی نگران قرارداد فصل بعد خود است!

آن طور که به نظر می‌رسد برخی از ملی‌پوشان ایرانی از واژه "حرفه‌ای" فقط سه حرف اولش را فهمیده‌اند و فقط حرف می‌زنند. "حرفه‌ای بودن" ، حرفش هم قشنگ است، اما این حرف برای فوتبال ایران نان و آب نمی‌شود.

ا‌نتها‌ی‌ پیا‌م