​​آنالیز هفته | چرا پرسپولیس بازی برده را با باخت عوض کرد؟

تحریریه متافوتبال | پرسپولیس دیشب بعد از گذشت 554 روز در ورزشگاه آزادی طعم تلخ شکست را چشید. آخرین شکست این تیم در آزادی به دیدار اسفند ماه سال 91 پرسپولیس با مربیگری یحیی گل محمدی مقابل راه اهن ِ علی دایی بر می گشت. دیشب اما هواداران پرسپولیس منتظر یک پیروزی دلچسب بودند که بدشانسی و تعویض های اشتباه دایی مانع از رقم خوردن پیروزی بزرگ در دیدار دیشب شد. تا زمانی که محمد نوری در ترکیب اصلی قرار داشت هافبک های تراکتور فرصت بازی سازی نداشتند اما از زمانی که نوری جای خود را به افشین اسماعیل زاده داد، قدرت تهاجمی پرسپولیس بیشتر شد و فضا در اختیار ادینیو و هافبک های تراکتورسازی قرار گرفت. خطیبی که در کنفرانس مطبوعاتی پیش از دیدار با پرسپولیس، حملات تیم اش به عمق دفاع حریف را یکی از اهداف تیمش معرفی کرده بود به خوبی به این مهم دست یافت. تصویر زیر لحظه ی به ثمر رساندن گل دوم تراکتور است. ادینیو که تا دقیقه 60 از جریان بازی خارج شده بود، با خروج محمد نوری توپ های فراوانی برای او ارسال شد:

نزدیک به 50 درصد از گل های به ثمر رسیده تراکتور از عمق دفاع حریفان بدست آمده است که میتوانست آژیر قرمز را برای سرخپوشان پایتخت روشن کند ولی آنالیز دقیقی بر روی نقطه ی قوت این تیم صورت نگرفت.گل سوم تراکتور نیز به همین ترتیب به ثمر رسید. هافبک تازه وارد تراکتور، سامان نریمان جهان از زمین خودی مسافتی 60 متری را طی کرد و بدون مزاحمت خاصی توپ را وارد دروازه ی پرسپولیس کرد. اینکه بازیکنان پرسپولیس نمی توانند طی این 60 متر مزاحمت خاصی برای هافبک تراکتور ایجاد کنند مساله ای است که در دیدارهای گذشته نیز رخ داده بود. در تصویر زیر فضای خالی میانه ی میدان پرسپولیس به خوبی قابل مشاهده است. افشین اسماعیل زاده که جای محمد نوری را گرفته بود، به خط حمله اضافه شد و کمربند میانی پرسپولیس محلی شد برای بازی سازی هافبک های تراکتور. به این ترتیب نقطه ضعف خط میانی پرسپولیس با گذشت هشت هفته همچنان عامل شکست های پرسپولیس است.