به‌جای پیش‌بازی ایران - بحرین / دوباره با هميم؛ تيمي با قلب بزرگ، فكري بزرگ‌تر

به گزارش متافوتبال و به نقل از رونامه اعتماد٬ این جام‌ملت‌های ٢٠١٥ شاید برای تیم‌ملی ایران تحقق یک رویای شیرین باشد؛ رویایی سزاوار قواره «پسران سرزمین پارس» که با پیراهن چشم‌نواز ایران، چرخش توپ بازی را روی چمن به ضربان نبض یک ملت پیوند می‌زند. برگردیم به اردیبهشت ١٣٩٠، روزی که «کارلوس کی‌روش» در نخستین کنفرانس مطبوعاتی با عنوان «سرمربی تیم‌ملی ایران» گفت: «یک تیم، یک هدف، یک رویا و یک ملت». و این یعنی همان لحظه‌یی که برای بار نخست جام‌جهانی را با امتیاز شروع کردیم، یا وقتی ٩٠ دقیقه تن به تن مسی و آلبی‌سلسته ایستادیم؛ جایی که مرز بین حقیقت و رویا در تصرف ما بود، اما فتح نشد. در یک شروع دوباره، با بازخوانی تصویر ناب کی‌روش وقتی که زیر باران، مثل یک آیین نیایشی، تیم یک ملت را پیش می‌برد، این‌بار به فتح این رویا می‌اندیشیم.
مسابقه «ایران- بحرین» برای حافظه مشترک تاریخی ما فوتبال نیست، جنگ اعصابی است که در قواره فوتبال جلوه می‌کند. «بحرین»، ملقب به جزیره یک‌میلیون نخل، با ٧٠٠ کیلومتر مربع مساحت، در دایره واژگان ورزشی ایران، نماد تیمی است بیگانه با فلسفه مسابقه، که نمایشی از فوتبال را ارایه می‌دهد که «تمیز» نیست. تاریخ رویارویی ایران با بحرین به قبل و بعد از یک شب تیره، به تاریخ ٢٩ مهر ١٣٨٠ تقسیم می‌شود؛ شبی که «بحرین» را از سایر تیم‌های عربی برای ما سوا کرد. از فردای آن شب منامه، دیگر بحرین فقط یک تیم عربی نبود که ضد فوتبال می‌کند، «بحرین» با طعم کشک بادمجان و رقص شمشیر با پرچم آل‌سعود، کاراکتر مستقلی شد و رفت جایی پشت خط قرمز حس مشترک ما نشست تا از هر دیدار دوباره، یک مسابقه «انتقامی همچنان ادامه‌دار» ‌بسازد. کارلوس کی‌روش امروز برای چهارمین‌بار تیم‌اش را مقابل بحرین ارنج می‌کند. مردی که متخصص مصادره به مطلوب جنگ‌های روانی و زخم‌های کهنه است، مثل مشت گره کرده‌یی که به چوی کانگ‌هی تقدیم کرد و از صفر مصاف با کره در اولسان، به صدر جدول گروه A رسید. برتری مطلق ایران با شش گل در پیش‌مقدماتی گروه E برزیل ٢٠١٤، نخستین رویارویی تیم کی‌روش با بحرین بود. یک جشنواره گل دلنشین که از بحرین باقلوا ساخت. دیدار دوم کی‌روش با بحرین، یک تساوی یک - یک بود، اما دلچسب، وقتی که مجتبی داغ جبران شش گل بازی رفت را در دقیقه ٩٣ به دل یک میلیون نخل قابل اشتعال گذاشت. مسابقه سوم را کی‌روش از رسمیت انداخت، جای نیمکت روی سکو نشست و با ارنجی نو، از بازی‌های غرب آسیا به مسابقه‌های تدارکاتی تغییر مسیر داد که بدون گل باز مساوی شد. کی‌روش این بازی را «مهم» و «سنتی» می‌داند و مطمئن است که بحرین از «فوتبال تاخیری» پرهیز می‌کند؛ «شک ندارم که با تیم خوبی بازی می‌کنیم.» کی‌روش سپس به تفاوت تدارک دو تیم اشاره می‌کند؛ «بحرین بعد از ٩ بازی تدارکاتی به مسابقه فردا می‌آید.» و در واکنش به تدارک ضعیف تیم‌ملی می‌گوید: «ما قلب بزرگی داریم و فکری بزرگ‌تر». کلید واژه‌هایی را که کی‌روش انتخاب می‌کند، مربی بحرین را به دردسر می‌اندازد؛ «نمی‌توانم درباره حرف‌های کی‌روش چیزی بگویم!»