یادداشت روز | استارت قهرماني/ برد با يك بازي ساده

اگر اشکان آن تک به تک رویایی را به گل تبدیل می‌کرد الان بهترین بازیکن زمینی بود که به زمین سفت برای بحرینی‌ها تبدیل شد. نخستین بازی جام برای ما در حالی با یک برد قابل قبول به پایان رسید که در ٢٠ دقیقه اول «طفلکی‌های» فوتبال ما به جای حریف تازه داشتند «خود» را محک می‌زدند. از خرداد تا حال، فقط دوبار کنار هم بازی کرده بودند و در پارادوکسی تمام عیار به هر بازی این جام، به عنوان یک تدارکاتی- فینال می‌نگرند. این، شیوه بازی ما - فوتبال ایرانی- هست که دارد اصلاح می‌شود. کی‌روش قبل از جام جهانی تمام سعی و ممارست‌اش معطوف به انسجام خط دفاعی بود که به پاشنه آشیل تبدیل شده بود و دیدیم که چگونه «سازمان دفاعی» جدیدی را پایه‌ریزی کرده بود. حالا وقت پیاده کردن تاکتیک‌های جدید به تناسب هر حریف است. کی‌روش خیلی زود فهمید که تیم‌های ایرانی - چه باشگاهی، چه ملی- بزرگ‌ترین ضربه را از عدم یکپارچگی روحی و فنی می‌خورند که نخستین اصلاحات را هم در همین زمینه اجرا کرد. کمتر تیم ملی در تاریخ فوتبال کشورمان به یاد داریم که اینچنین یکدست و متوازن نمایش دهد، چه در داخل زمین و چه در خارج. دیگر کسی برای خودش باند ندارد، دسته ایجاد نمی‌کند، کسی زیرآب کسی را نمی‌زند، خبرچین و جاسوس نداریم و نکته شگفت‌انگیز وجود همدلی در بالاترین سطح در بین تک‌تک اعضای تیم است. همین توازن و یکپارچگی در فراگیری، تمرین و اجرای تاکتیک‌های مختلف سرمربی در زمین بازی هم به چشم می‌خورد، جایی که وریا غفوری «پا»ی خوبی برای حرکات دژاگه می‌شود و پورعلی‌گنجی در دومین بازی ملی خودش در پستی حساس نمره قبولی می‌گیرد. احسان حاج‌صفی روی یک تاکتیک از پیش‌تعیین شده ضربات ایستگاهی گل می‌زند و علیرضا حقیقی هم دقایقی پس از یک سیو تماشایی، روی ذهن و بدن مهاجم نگون‌بخت بحرینی آوار می‌شود. پیام این تیم ملی- فارغ از هر نتیجه در پایان جام- این است که فوتبال بازی ساده‌یی است که می‌شود با اصلاح گام به گام بعضی امور- فیزیکی، ذهنی، نگرشی و مهارتی- و تغییر شیوه مدیریتی-از شیوه هیاتی به علمی- به موفقیت رسید، کاری که خیلی از کشورهای دیگر هم موفق به انجام دادنش شده‌اند. آن فاز «چقدر ما داغونیم» و «چقدر فوتبال ما از کره و ژاپن عقب‌تره» و... به‌نظر می‌رسد به درد مهمانی‌‌های خاله‌زنکی عصرگاهی می‌خورد. این، همان تیمی است که به ما این حس خوب را می‌دهد که بازی به بازی بهتر می‌‌شویم.

بابک کمانگری / اعتماد