نگاه روز | چرا پرسپــولیسی‌ها «مربی» نمی‌شوند؟

در میان هم‌نسلان علی دایی که آنها را جزو پرسپولیسی‌های قدیمی دسته‌بندی می‌کنیم، فقط خود علی دایی دوست دارد مربی فوتبال باشد آن‌هم بنا به اصرار و علاقه خودش.

به گزارش متافوتبال و به نقل از خبر ورزشی، به عبارت بهتر شکست‌های دایی در عرصه مربیگری اگر برای هر ‌فرد دیگری اتفاق می‌افتاد، او را برای همیشه از این مسئله متنفر می‌کرد اما دایی دوست دارد تحت هر شرایطی یک مربی باقی بماند! پرسپولیس منهای دایی از نسل 98، مردان محبوب دیگری را در مربیگری ندارد. پس از دایی، افشین پیروانی نیز وارد این عرصه شد اما بعدها فهمیدیم که مایه‌های مربیگری پیروانی بیشتر از دایی نیست و روی او حساب چندانی نمی‌شود باز کرد.

دایی باز هم در این مقوله تنها بود. یکه‌تاز نبود اما تنها بود. پس از دایی، کریم باقری و مهدی مهدوی‌کیا فوتبال را کنار گذاشتند. تکلیف اولی از روز اول اما مشخص بود. باقری هیچ وقت ادعای مربیگری نداشت و حضورش در کنار مردانی مانند دایی با اکراه بود. او دیگر به پول فوتبال نیاز ندارد و به موازات این بی‌نیازی، انگیزه‌ای هم برای حضور در فوتبال ندارد.

روزگاری امثال باقری از این راه نان درمی‌آوردند اما امروز، شرایط متفاوتی پیدا کرده‌اند. مهدوی‌کیا اما وقتی فوتبال را کنار گذاشت رگه‌هایی از علاقه را به حضور در تیم‌های پایه نشان داد. با این همه حضور مهدوی‌کیا در تیم‌های نوجوانان و جوانان آنقدر کمرنگ بود که کمتر کسی به این نتیجه رسیدکه او بعدها سرمربی بزرگی خواهد شد. مهدوی‌کیا نه انگیزه وحید هاشمیان را دارد که در آلمان کلاس‌های حرفه‌ای مربیگری را سپری می‌کند و نه در فوتبال ایران آثاری از علاقه و پشتکار از او مشاهده می‌شود. پس از مهدوی‌کیا و باقری، مربی درنیامد تا نوبت به علی کریمی برسد. کریمی از همه آنها باانگیزه‌تر نشان می‌داد چراکه وقتی از فوتبال خداحافظی کرد، ناگهان سر از تیم ‌ملی درآورد.

برای خیلی‌ها عجیب بود که کریمی چطور به خودش زحمت داده تا عرصه مربیگری را تجربه کند. او در ابتدا بسیار پرانگیزه و باطراوت نشان می‌داد و بازی‌های لیگ را با ولع زیر نظر می‌گرفت اما در آستانه سفر تیم ‌ملی به استرالیا ناگهان از اردوی تیم ‌ملی رفت تا آخرین بازیکن پرسپولیسی‌ای که بعد از دایی شانس سرمربیگری در فوتبال داشت، قید مربیگری را بزند.