گزارشی از اظهارنظر تازه کی‌روش در مورد تحریم‌ها : پروپاگاندا به سبك كي‌روش

 تیم‌ملی فوتبال ایران در نخستین دیدار، بحرین را شکست داده و هواداران حاضر در ورزشگاه و مردم ایران خوشحالند. قاعدتا فوتبال در همه‌جای دنیا محلی برای جشن ملی و ایجاد هیجان و نشاط است اما یک‌نفر در «جام ملت‌های آسیا» حرف‌هایی دیگر می‌زند. او سعی می‌کند از «سیاست» حرف بزند و بخش بزرگی از حرف‌هایش را به موضوعاتی خارج از مستطیل سبز ربط دهد. او کارلوس کی‌روش است و بعد از پیروزی تیمش اعلام می‌کند: « با چنین شرایطی تیم ملی نمی‌تواند پیشرفت کند و این اصلا عملی جوانمردانه در قبال ورزشکاران و فوتبالیست‌ها نیست. آنها قربانی محدودیت‌ها و تحریم‌های سیاسی شده‌اند. » حرف‌های او در این شرایط شائبه‌برانگیز است، شاید هم از شائبه گذشته و به حقایق تازه‌یی نزدیک شده است. کی‌روش از ایران تصویری عجیب می‌سازد که به‌خاطر تحریم، شرایط نابرابری با رقبا دارد. همه ما حداقل در یک موضوع هم‌نظر هستیم و  آن اینکه کی‌روش، مربی‌ای حرفه‌یی است و به‌خوبی از تیمش، مجموعه‌یی قابل اعتماد و باپرنسیب می‌سازد. کی‌روش معتبرترین مربی جام است. سطحی به‌مراتب بالاتر از سطح مربیان حاضر در تورنمنت دارد. کنفرانس‌های خبری‌اش شلوغ‌ترین کنفرانس مربیان این دوره است. اما چرا او به‌جای تاکید بر مسائل فنی و بیان موضوعات تکنیکی و تاکتیکی تیم از موضوعات غیرفنی می‌گوید و بدتر اینکه چرا بی‌درایتی‌های مدیریتی فوتبال را به تحریم ربط می‌دهد؟! او در کجای دنیا بوده که این گونه بی‌محابا از وضعیت دشوار یک کشور می‌گوید؟ یعنی فابیو کاپلو می‌تواند از وضعیت روسیه و کاهش ارزش روبل و کاهش قیمت نفت منطقه و البته بحران اوکراین بگوید؟! قطعا همه به او می‌خندند.

سطح حرف‌های کارلوس کی‌روش، قاعدتا سطح سخنان آقای رییس‌جمهور، وزیر یا حتی رییس فدراسیون یک کشور است. او با اینکه مسوولیت فنی تیم ملی فوتبال ایران را برعهده دارد، اما نوک پیکان سخنانش را به مسائل غیرفنی ربط می‌دهد و گویا قائل به اصل سلسله‌مراتب نیست. مگر او به اعضای هیات‌رییسه فدراسیون یا رییس یا حتی کمیته فنی اجازه اظهارنظر در مسائل فنی تیمش را می‌دهد که حالا از موضوعاتی می‌گوید که خارج از مستطیل سبز است، آن هم مسوولیتی که مربوط به دستگاه‌های اقتصادی و دیپلماسی است. قطعا کی‌روش روز اولش نیست که در ایران زندگی می‌کند، او در بدترین وضعیت وارد کشور شد و در بحبوحه تحریم، قراردادی سنگین با فدراسیون فوتبال امضا کرد؛ رقمی که حتی کشورهای عربی هم دیگر حاضر به پرداخت آن نیستند و باوجود دسترسی به منابع مالی فراوان به فروش نفت، از سرمربی بومی استفاده می‌کنند. آن هم در کشوری که نه اقتصادش با کشوری مثل ژاپن قابل مقایسه است و نه مثل عراق و عربستان و قطر قادر به فروش نفت یا گاز است. اما در شرایطی که دولتی با ظرفیت بالای سیاسی و دیپلماسی و همچنین مشروعیت مردمی و بین‌المللی روی کار آمده که به‌وضوح «هماهنگی ملی» را در همه ارکانش می‌توان دید و در بسیاری از مسائل خاورمیانه تبدیل به هژمونی منطقه‌یی شده و از همه مهم‌تر دارای دستگاه دیپلماسی فعال و اثرگذار است، چرا کارلوس کی‌روش باید از «تحریم‌ها» بگوید؟‌ آیا این موضوع به حیطه اختیارات او بازمی‌گردد؟ آیا این اظهارات بی‌ارتباط با تحولات اخیر در فدراسیون فوتبال نیست که حلقه اول مدیریت فدراسیون را نشانه گرفته است؟ گویی نوعی جریان‌سازی قوی اقتصادی قرار است زیر چتر تحریم پنهان شود و عجیب اینکه کی‌روش بین‌المللی، کمترین اطلاعات لازم را هم از شرایط کشور ندارد و منابع محدود اطلاعاتی، اطلاعات غلط به او می‌دهند. آیا این سخنان آگاهانه است یا ناآگاهانه؟ هرچه باشد بازی خطرناکی است و جنس حرف‌ها نشان‌دهنده اطلاع از وضعیت است.

کی‌روش به چه حقی از تحریم‌ها می‌گوید وقتی خودش اجازه ورود احدی را به حوزه تکنیکی نمی‌دهد و حتی مربی ایرانی را برای کنار تیم‌ملی بودن، نمی‌پسندد؟ او که از شرایط تحریم آگاه است، حاضر است یک‌ماه از حقوق خودش بگذرد یا حتی دیر آن را دریافت کند؟ روزهایی که در دوبی ماند تا پولش واریز شود را هنوز به‌یاد داریم. ماجرای آل‌اشپورت و دریافت یکصدهزار دلار را هنوز فراموش نکردیم آقای کی‌روش دوست‌داشتنی. تریبونی که در دست شماست، برای وحدت یک جامعه ا‌ست و چشم «امید» یک ملت به بارقه‌های امید تیم‌تان است. جنس این حرف‌ها برای سیاسی‌هاست و حرف‌های سرمربی تیم‌ملی فوتبال هزینه‌های بالا در تغییرات اجتماعی دارد و موجب ریزش سرمایه‌های اجتماعی می‌شود. ایران در شرایط امروز حتی قادر به فروش نفتش است، گاز هم می‌فروشد، اتومبیل و فرش و بسیاری از تولیداتش را هم صادر می‌کند و مراودات بین‌المللی فراوانی هم دارد، قطعا فدراسیون فوتبال هم در لیست شرکت‌های تحریم نیست و بهتر است قدری مطالعه در این زمینه داشته باشید. چرا کی‌روش بر همان طبلی باید بکوبد که به‌جای‌ماندگان و بازماندگان دولت گذشته بر همان طبل می‌کوبیدند؟ همان‌ها که از کنار تحریم‌های گذشته، خساراتی به‌مراتب بیشتر به منافع ملی کشور وارد آوردند و بدعت‌هایی برجای ماند که منافع یک کشور در نظر گرفته نشد. کی‌روش یا به وظایفش آشنا نیست یا آگاهانه در این خصوص اظهارنظر می‌کند که هر دو برای فوتبال ایران خطرناک است.

مگر هیچ‌کس از کی‌روش پرسید چرا «باید» اردوهای تیم‌ملی در آفریقا یا پرتغال برگزار شود؟! این حق اوست که درباره مسائل فنی تصمیم بگیرد. مگر می‌توان پرسید چرا محمد نوری خط خورد یا چرا سردار آزمون و جهانبخش از ابتدا در ترکیب نیست؟! این حق اوست که تصمیم بگیرد. حالا ماییم و یک‌جام. می‌خواهیم از فوتبال لذت ببریم. به‌اندازه کافی هم از مشکلات کشور باخبر هستیم. این تیم باید برای قهرمانی بجنگد. شاید امسال بشود...

علی عالی / روزنامه اعتماد