نگاه روز | درس كي ‌روش به كفاشيان و نبي

بر خلاف بازی‌های خسته‌کننده و بی نظم لیگ برتر فوتبال ایران، لذت‌بخش و آموزنده است. هر چند کیفیت این تیم، در مقایسه با تیم‌های درجه اول و حتی درجه دوم فوتبال دنیا، نسبتا پایین‌تر است، اما نشانه‌هایی از فوتبال هوشمندانه و با برنامه را در آن می‌توان دید.
در دوران جام جهانی، این نگرانی وجود داشت که علت سازماندهی مناسب و بازی با برنامه تیم ملی، محدود بودن تعداد بازی‌ها و هیجان جام جهانی باشد؛ اینکه بازیکنان بعد از آن تورنمنت بزرگ، از لحاظ ذهنی و انگیزشی افت کنند و قادر نباشند در بازی‌های آسیایی به همان کیفیت جنگنده و منظم بازی کنند.
 اکنون بعد از دو بازی تیم ملی در جام ملت‌های آسیا که با پیروزی مقابل دو تیم عربی همراه شد، می‌توان این قضاوت را داشت که تیم کی‌روش، سازماندهی و با استراتژی مشخص بازی کردن را فرا گرفته است. بازیکنان تیم ملی، در شرایط گوناگون، بر اساس موقعیت و گزینه‌هایی که پیش رو دارند تلاش به تصمیم‌گیری بهینه دارند و می‌توان الگوی مشخصی را در نحوه بازی آنها پیدا کرد که حکایت از اثر تمرینات و آموزه‌های کی‌روش دارد. این تیم، هر چند تفاوت‌های اساسی با تیم‌های درجه اول دنیا از لحاظ مهارت‌های فردی و توانمندی تصمیم‌گیری بازیکنانش دارد، اما حداقل امر این است که در مسیر درست آموختن برای رفع نقاط ضعفش قرار دارد و توانسته است برخلاف مسیر ناصواب فدراسیون فوتبال که عملکردی غیرشفاف در اکثر زمینه‌ها دارد، ارتباط مناسبی با هوادارانش و رسانه‌ها برقرار کند.
در واقع مقایسه روش مدیریتی کارلوس کی‌روش، در تیم ملی، با مدیریت امثال نبی و کفاشیان بیانگر تفاوت ذهنیت کاملا متفاوت این دو سبک مدیریت است. اولی به دنبال استفاده بهینه از منابع است و با اندک داشته‌های خود تلاش می‌کند بیشترین خروجی را ارایه دهد، دومی از بر آورده کردن اولین نیازهای سیستم خود هم عاجز است و بدون استراتژی بلندمدت، به کسب منافع کوتاه‌مدت دل بسته است.
تیم‌ملی ایران ممکن است که حتی نتواند به جمع چهار تیم برسد یا ممکن است در جمع چهار تیم برتر جام قرار گیرد، اما موفق به کسب عنوان قهرمانی نشود، اما بدون تردید می‌تواند نقطه عطفی در تاریخ فوتبال ملی ایران باشد که تلاش برای پوست‌اندازی و بازسازی خود دارد. تیم ملی ایران، جزیره تنها و مستقلی است که وسط آب‌های تاریک و خروشان فوتبال ایران که از منابع نادرستی تغذیه می‌شوند و مسیر مشخصی را هم دنبال نمی‌کنند، تلاش برای حفظ استقلال خود و ارایه چهره‌یی متفاوت دارد.
این تیم، مربی آن و بازیکنان جوان و باتجربه‌اش، به واسطه تلاش تمام‌عیارشان برای تبدیل منابع محدودشان به یک خروجی قابل قبول قابل احترام است، هر چند موفقیت احتمالی این تیم به معنای تایید مسیر فعلی فوتبال ایران نبوده و نخواهد بود و نمی‌تواند غسل تعمیدی بر ساختار پوسیده و فاسد فوتبال ما باشد.

جاوید جعفری فراهانی / روزنامه اعتماد