حسین عبدی: فلسفه کروش Football is the Wining Business است/ با این سبک ،از فوتبال خلاقانه دور می‌شویم

به گزارش متافوتبال و به نقل از ایران ورزشی، پرسپولیس از امارات برگشت و در تعطیلی تمرین این تیم می‌شود سراغ مربی دوره دیده‌اش رفت که شناخت خوبی نسبت به نوع فوتبال تیم ملی و امارات دارد.
حسین عبدی دقایقی بعد از بازی ایران – امارات درباره این مسابقه حرف‌های جالبی در خصوص سبک بازی ایران و کیفیت فنی تیم ملی در جام ملت‌ها زد.
 
اول از پرسپولیس شروع کنیم. اردوی یک هفته‌ای در امارات چگونه گذشت؟
 بهتر است درباره پرسپولیس از بقیه کادر فنی بپرسید.
درباره دو مسابقه‌ای که انجام دادید چه صحبتی دارید؟
 در بازی اول نمایش خوبی داشتیم و بچه‌ها نسبتا خوب کار کردند اما در بازی دوم حریف آنقدر ضعیف بود که کیفیت بازی اصلا قابل بحث نبود.
با بازیکنان خارجی که قرار است بیایند می‌شود به پرسپولیس امیدوار شد؟
 من نمی‌دانم چه کسانی قرار است بیایند.
بگذریم، بازی تیم ملی را حتما دیده‌اید اما سوال اینجاست که سبک مالکانه امارات و کیفیت این تیم بهتر بود یا سبک بازی تیم ما که مبتنی بر دفاع – ضدحمله و استفاده از ضربات ایستگاهی است؟
 خب دو مطلب در این بازی وجود داشت. یکی اینکه بازی را فقط از لحاظ اول دومی نگاه می‌کردیم که باعث می‌شد تیم‌ها زیاد به آب و آتش نزنند و از آنجایی که هیچ کس در خطر سقوط نبود آنها را وادار به بازی انتحاری نمی‌کرد اما از نظر اینکه هر کدام از این تیم‌ها می‌خواست با عراق بازی کند تا ژاپن حساسیت‌هایی را به وجود آورده بود. در مرحله حذفی هم بازی‌ها به این شکل است و ممکن است شما مثل بازی امروز در یک بازی پایاپای برنده باشید یا مثل امارات ببازید. تیم‌هایی که می‌خواهند در جمع 4 تیم نهایی باشند همیشه دنبال انتخاب راه ساده‌اند اما باید این را هم در نظر گرفت که قرار گرفتن در شرایط بازی سخت‌تر می‌تواند کیفیت تیم را بیشتر نشان دهد. الان امارات و ایران خیلی خوب همدیگر را محک زده‌اند و اگر باز هم به هم بخورند شناخت بیشتری نسبت به هم دارند، هر چند بعید است این اتفاق بیفتد.
درباره کیفیت بازی ایران صحبت کنید و اینکه به هر صورت برد را به دست می‌آورد.
 خب تیم ایران تمرکزش را روی برد گذاشته است و در این بازی‌ها این تفکر را لمس کرده‌ایم. فوتبال کاری است که باید با برد همراه شود. ایران در این مقوله خوب کار کرده اما از نظر تغییر و تحول و نوع بازی و کنترل جریان بازی زیاد موفق عمل نکرده‌ایم. شالوده این تیم امارات از خیلی وقت پیش گذاشته شد و آنها روی این نفرات سرمایه‌گذاری کردند تا در نهایت آنها را به تیم ملی برسانند. فکر می‌کنم الان در همه جای دنیا هر کشوری می‌خواهد تیم ملی قدرتمندی داشته باشد. این کاری است که اماراتی‌هم کرده‌اند. آنها با همین نفرات به المپیک لندن راه یافتند که موفقیت بزرگی بود و ما نتوانستیم این کار را انجام دهیم. آنها بازیکنان جوان و بااستعدادی دارند و با فلسفه دیگری تیم‌شان را برای آینده آماده می‌کنند. به نظر من امارات یکی از تیم‌های خوب جام است هر چند پتانسیل این تیم با توجه به محدودیت نفرات بااستعداد باعث شده بود دست سرمربی‌اش بسته باشد و نتواند کارهای بزرگتر انجام دهد. با این حال فکر می‌کنم با همین نفرات آنها تیم ما را تحت‌الشعاع قرار دادند و 512 تا پاس دادند در حالی که ما بیش از صد پاس دادیم آنها روی بازی ما کنترل داشتند و با استفاده از بازیکنان خلاقی مثل عمر و شماره هفت‌شان تیم ما را خیلی اذیت کردند. دو هافبک میانی آنها خیلی خوب کار کردند. شاید اگر در این بازی حساس شخص دیگری سرمربی بود از فرد دیگری در میانه زمین استفاده می‌کرد اما سرمربی امارات همان هافبک را در میانه زمین گذاشت و با اینکه فیزیک بالایی نداشت اما از پس کار خوب برآمد. این نشان می‌دهد سرمربی امارات نسبت به بازیکنانش اعتماد دارد.شاید هم همین‌ها را در اختیار دارد. در این بازی هم ما مثل بردهای قبلی‌مان با ضربات ایستگاهی به گل رسیدیم. تیم ما روی هوا پتانسیل خوبی دارد و می‌تواند از این مزیت استفاده کند اما اگر روزی نتوانیم از این موقعیت‌ها استفاده کنیم به مشکل خواهیم خورد. من معتقدم نوع بازی امارات به مراتب بهتر از ما بود.
اتفاقا خود کروش هم به این نکته اعتراف کرده.
 این یک واقعیت است و نمی‌توان کتمانش کرد. بازی آنها همه چیز داشت. آنها در حمله، دفاع و ضدحمله فوق‌العاده بودند اما باید قبول کرد که موقعیت‌های خطرناک ما بیشتر بود که آن هم بیشتر از روی سانتر از جناحین به دست آمد.
اما سوال این است که این نوع بازی با هدف برد شاید مقابل آرژانتین قابل توجیه باشد اما مقابل امارات، قطر و بحرین هم پذیرفتنی است؟
 ببینیـــد اکثر مربیـــــان به فلســـفه
 Football is the Wining Business اعتقاد دارند و اکثرا دنبال همین هستند چون اگر فوتبال با برد همراه نباشد مربی را عوض می‌کنند و هزار تا اتفاق می‌افتد. این بحث اصلی مربیان فوتبال جهان است و کروش هم دنبال همین فلسفه است. او می‌خواهد فقط ببرد و به بازی آینده نگاه کند که محترم است اما این مساله و نوع بازی تیم ملی یک مقدار آدم را به فکر وامی‌دارد که اگر روزی با این فلسفه نتوانند برنده شوند چه اتفاقی می‌افتد؟ مطمئنا در مرحله بعدی باز هم باید منتظر بازی‌هایی از تیم ملی باشیم که مقابل نیجریه و آرژانتین ارائه داد. البته تیم ملی مهره‌های خوبی در ضدحمله‌ها دارد که می‌تواند از آنها استفاده کند. این هم یک سبک است و بازی که امارات انجام داد هم سبک دیگری است که نمی‌توان به هیچ کدام ایراد گرفت اما ما با این سبک بازی از فوتبال خلاقانه دور می‌شویم.
حالا سوال این است که اگر یکی از این موقعیت‌های ایستگاهی ما گل نشود و تیم حریف از روی موقعیت‌هایی که با کار تیمی به گل برسد و ما عقب بیفتیم چه خواهد شد؟
 آن موقع بازی ما به سمت احساسی شدن می‌رود. این پتانسیل را فوتبال ما دارد که به سمت احساسی شدن برود که در این صورت ممکن است ورق برگردد یا اینکه بدتر شود. اصلا مشخصات فوتبال احساساتی همین است. شما یا با احساسات و هیجانات می‌توانید به صورتی عمل کنید که حریف را به زانو دربیاورید یا اینقدر احساسی باشید که نتوانید کنترل بازی را در نظر بگیرید و گل‌های بیشتری بخورید. برای همین است که همه تیم‌ها از فوتبال احساسی فاصله می‌گیرند چون درصد پیش‌بینی در این نوع بازی‌ها خیلی کم است و بحث در این بازی‌ها را جدی‌تر می‌کند.
حالا فکر می‌کنید با این سبک بازی، کیفیت تیم و بازیکنان و تفکرات کروش تا کجا پیش برویم؟
 ما بازیکنان خیلی خوبی داریم. شاید خیلی‌ها فکر نمی‌کردند امارات چنین کیفیتی مقابل ما ارائه کند اما من که بازی‌های این تیم را تعقیب کرده بودم گفتم که جدی‌ترین بازی ما با این تیم خواهد بود و حریف اصلی‌مان امارات است. شاید اگر تیم ما یک گل می‌خورد یا زودتر گل می‌زد بازی طور دیگری دنبال می‌شد. آنها می‌خواستند کنترل بازی را در اختیار بگیرند و این کار را خیلی خوب بلد بودند. آنها قصد داشتند با این سبک بازی کار را با مساوی تمام کنند اما امارات اصلا تیمی نبود که دنبال دفاع باشد. فلسفه بازی آنها تا دقیقه آخر مشخص بود و فوتبال‌شان همه چیز داشت اما نکته اینجاست که کره جنوبی و ژاپن که در ادامه راه حتما باید با یکی از آنها بازی کنیم، علاوه بر این مشخصات در نوع فوتبال‌شان هم سرعت بیشتری دارند، هم باتجربه‌ترند و هم اینکه از بازیکنان باکیفیت بیشتری بهره می‌برند.