تحلیل ساکرنت از بازی ایران - عراق / افزایش مسئولیت «مسی» ایرانی

ساکرنت پس از شکست تیم ملی فوتبال ایران مقابل عراق در یک چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا نوشت: تیم ملی فوتبال عراق که پیشینه قهرمانی در جام ملت های آسیا در سال 2007 را در کارنامه دارد موفق شد در ضربه های پنالتی با نتیجه 7 بر 6 از سد تیم ملی فوتبال ایران بگذرد و به نیمه نهایی این تورنمنت برسد. نتیجه این دیدار در وقت های قانونی، تساوی یک بر یک بود و پس از پایان وقت های اضافه، نتیجه تلاش های این دو تیم برای رسیدن به نیمه نهایی، تساوی سه بر سه بود.

ایران، قهرمان سه دوره از رقابت های جام ملت های آسیا، بیش از 80 دقیقه از این دیدار را 10 نفره بازی کرد. عراق هم با این پیروزی، دوشنبه هفته آینده در نیمه نهایی به مصاف کره جنوبی خواهد رفت.

در زیر به سه نکته از یک شب فراموش نشدنی در پایتخت استرالیا اشاه می کنیم:

چهار گل در وقت های اضافه

یونس محمود، کاپیتان عراق در این تورنمنت یکی از قدرت های تیمش بوده است. او از سال 2013 تاکنون بدون باشگاه مانده و کمتر از یک سال پیش صحبت های زیادی در مورد کناره گیری اش از دنیای فوتبال به گوش می رسید. او بازی های زیادی را در جام خلیج فارس به دلیل آسیب دیدگی پا از دست داد و در دیدارهای مرحله گروهی عراق نیز به طول میانگین 70 دقیقه در زمین حضور داشت. او به زودی 32 ساله می شود اما سن و سال‌دارتر به نظر می رسد. بازیکنی که در فینال جام ملت های آسیا در سال 2007 گلزنی کرد تا این تیم را به عنوان قهرمانی در آسیا برساند، شاید انرژی هایش را برای گلزنی در وقت‌های اضافه مقابل ایران ذخیره کرده بود.

دقیقه 93 بود که سانتر تغییر مسیر داده ضرغام اسماعیل به یونس محمود رسید تا او با ضربه سر بتواند دروازه ایران را باز کرده و تیمش را دو بر یک پیش بیندازد. او به این باور رسید که تیمش می‌تواند رو به جلو حرکت کرده و در نهایت هم پیروز میدان باشد. پس از گل و وقتی هم‌تیمی‌هایش دور او بودند، محمود مانند ساموئل اتوئو، بازیکن فصل پیش چلسی پس از گلزنی در لیگ برتر انگلیس به خوشحالی پرداخت. در حالی که تصور می شد خبرنگاران عراقی خودشان را برای فرستادن اخباری خوب به بغداد آماده می کنند، سه گل دیگر نیز در وقت های اضافه به ثمر رسید. یک گل توسط عراقی‌ها و دو گل هم سهم ایرانی‌ها بود. این گل ها موجب شدند بازی به تساوی رسیده و به ضربه های اعصاب خرد کن پنالتی برسد.

مرتضی پورعلی گنجی، بازیکن 22 ساله تیم ملی فوتبال ایران موفق شد روی کرنر ارسالی آندرانیک تیموریان، نخستین گل ملی خود را در دقیقه 103 وارد دروازه عراق کند اما این عراق بود که خیلی زود دوباره پیش افتاد. یاسر کاظم در محوطه جریمه ایران روی زمین افتاد تا ضرغام اسماعیل، مدافع کناری و 20 ساله عراقی‌ها در دقیقه 116 تیمش را جلو بیندازد. درست سه دقیقه بعد، سوپر تعویض کی‌روش با ضربه سر خود موجب شد تا فریاد گل بار دیگر روی کرنر ارسالی و بدون نقص تیموریان در ورزشگاه طنین بیندازد.

تصور می شد ایرانی‌ها به خاطر تجربه بالایی که دارند، از وضعیت بهتری در ضربه‌های پنالتی برخوردارند و می‌توانند به جمع چهار تیم نهایی برسند اما این قهرمان سال 2007 بود که برتری خود را در پنالتی‌ها نشان داد. یونس محمود با ضربه چیپ موفق شد پنالتی پنجم عراق را گل کند. اگر او این پنالتی را از دست می‌داد، تیم ملی کشورش حذف شده بود. او در یک دیدار تدارکاتی، ضربه پنالتی مشابهی را به خارج از دروازه زده بود اما این بار آن را وارد دروازه کرد. شیرهای بین‌النهرین با پنالتی سالم شاکر، راهی مرحله بعد شدند. پیش از او، وحید امیری، پنالتی‌اش برای ایران را خراب کرده بود تا یونس محمود بار دیگر قهرمان عراقی‌ها باشد.

بن‌ویلیامز و کارلوس کی‌روش

بن ویلیامز استرالیایی، پیشتر در این تورنمنت موجب عصبانیت کارلوس کی‌روش شده بود. کمک مربی پیشین منچستریونایتد، سه هزار دلار آمریکا به خاطر انتقاد از عملکرد ویلیامز در دیدار نخست ایران در جام ملت های آسیا مقابل بحرین جریمه شده بود. ویلیامز در دقیقه 43 رویارویی ایران با عراق، مهرداد پولادی، مدافع ایران را اخراج کرد تا خشم کی‌روش بار دیگر برانگیخته شود. پولادی که در لیگ باشگاهی قطر توپ می‌زند، توپی را که جلال حسن، دروازه‌بان عراق از آن خود کرده بود تعقیب می کرد. حسن این کار پولادی را حمله به خود برداشت کرد و او را هل داد. این بازیکن روی زمین افتاد و به نظر می‌رسید سخت آسیب دیده است. ویلیامز هم برای نشان دادن کارت زرد بازیکن ایرانی تردید نکرد. داور استرالیایی در این لحظه همانند گراهام پل، فراموش کرده بود که پولادی را 22 دقیقه پیش به خاطر یک خطای مشابه دیگر، با کارت زرد جریمه کرده بود.

این، یونس محمود بود که چندین متر دوید تا به داور بفهماند این دومین کارت زرد پولادی بوده است تا در نهایت این بازیکن از زمین مسابقه اخراج شود. پولادی، بهت زده از زمین مسابقه خارج شد و کی‌روش هم بسیار عصبانی بود. او در حالی که دست به کمر داشت زیر لب غرولند می کرد. در پایان نیمه نخست، ایرانی‌ها کی‌روش را کنترل کرده و وی را به خارج از زمین بردند تا ویلیامز و دستیارانش بتوانند از زمین خارج شوند. بدون شک قضاوت این دیدار برای داوری که در لیگ فوتبال استرالیا هم قضاوت های پر فراز و نشیبی دارد خیلی بزرگ بود. پس از پایان وقت اضافه نیمه دوم و درست زمانی که بازی به جنجال کشیده شده بود، ویلیامز سراسیمه و در حالی که کنترل خود را از دست داده بود، کارت های زرد زیادی را به بازیکنان دو تیم نشان داد.

افزایش مسئولیت «مسی» ایرانی

پسر بچه فوق‌العاده ایرانی خیلی راحت خودش را با بازی در رده ملی هماهنگ کرده است. آزمون در فهرست 30 نفره دعوت شدگان تیم ملی ایران برای حضور در جام جهانی حضور داشت اما از فهرست نهایی تیم برای جام جهانی 2014 خط خورد. او در دیدار مقابل بحرین به عنوان بازیکن ذخیره وارد میدان شد اما این بازیکن 20 ساله که لقب مسی ایرانی برایش در نظر گرفته شده، در دو دیدار بعدی گروهی ایران در ترکیب ثابت به میدان رفت و به مهره مهمی برای تیمش بدل شد. نمایش او در نیمه نخست مقابل عراق، بهترین عملکرد او از زمان حضور در تیم ملی فوتبال ایران بود. همکاری بسیار خوب او با اشکان دژاگه، هافبک پیشین باشگاه فولام انگلیس، برای عراقی‌ها دردسرهای زیادی درست کرد.

گل نخست ایران پس از گذشت 24 دقیقه از بازی به دست آمد. دژاگه وریا غفوری را از سمت راست راه انداخت تا او هم سانتری فوق‌العاده را روی دروازه عراق بکند. هم مسعود شجاعی و هم سردار آزمون برای زدن ضربه سر به هوا پریدند اما این آزمون بود تا با ضربه سری همانند شلیک گلوله، ایران را از حریفش پیش بیندازد. تا آن لحظه، همه چیز بر اساس برنامه پیش می‌رفت تا ایرانی‌ها که بهترین تیم آسیا در جام جهانی بودند راضی باشند.

در دقیقه 55، آزمون از سمت چپ به سمت دروازه عراق حمله کرد و خیلی زیبا وارد محوطه جریمه حریف شد اما شوت وی از بالای دروازه عراق به بیرون رفت. هشت دقیقه بعد او آسیب دید و از زمین بیرون رفت. ایران هم تغییراتی کرد و دفاعی‌تر شد. اگر او در زمین می‌ماند، بدون شک می‌توانست در وقت‌های اضافه به کمک تیمش بیاید.

ایرانی‌ها در سیدنی و در خاک استرالیا موفق شدند یک پیروزی بسیار معروف را مقابل تیم ملی فوتبال استرالیا به دست آورند تا به جام جهانی 1998 فرانسه صعود کنند. نشانه‌های آن پیروزی در سه ساعت بازی حماسی آنها مقابل عراق باز هم دیده می‌شد اما در پایان، نتیجه طوری رقم خورد تا تیم ملی فوتبال ایران با قلبی شکسته با جام وداع کند. آنها از سال 1976 تاکنون در آسیا قهرمان نشده بودند.