افشین پیروانی: كی‌روش بايد بماند / نبايد اشتباه ژاپن را تكرار كنيم / همین عراق پنج برابر ما لژیونر داشت

به گزارش متافوتبال و به نقل از خبرورزشی، تفاوت وجود دارد میان یک مربی که انتقادات خود را به شکل منطقی از کارلوس کروش بیان می‌کند و کسانی که فقط به قصد حمله به سرمربی تیم ملی مصاحبه می‌کنند. باور نمی‌کنید؟ صحبت‌های ما با افشین پیروانی مربی تحصیلکرده فوتبال ایران را بخوانید تا خودتان تفاوت‌ها را پیدا کنید.

آیا هجمه برخی مربیان ایرانی علیه کارلوس کروش را منصفانه می‌دانید؟
وقتی تیمی می‌بازد یا نتیجه نمی‌گیرد انتقادات شروع می‌شود که متأسفانه اغلب هم غیر منصفانه است. همین کارلوس کروش خیلی کارها ‌کرد که خیلی از مربیان ایرانی جرأت آن را نداشتند!

مثلاً چه کارهایی؟!
خسرو حیدری بازیکن بزرگ و قابل‌ احترامی است. همین که کروش او را روی نیمکت می‌نشاند و به وریا غفوری بازی می‌دهد یا اینکه به جای امیرحسین صادقی با تجربه جام جهانی از مرتضی پورعلی‌گنجی 22 ساله بازی می‌گیرد کار هر کسی نبود. کروش حتی رضا قوچان‌نژاد که گل صعود ما به جام جهانی برزیل و تنها گل ما در آن رقابت‌ها را به ثمر رساند را ذخیره سردار آزمون 20 ساله می‌کند. آیا اینها کم است؟!

ولی سرمربی پرسپولیس گفته که کروش این جوانان را که از خانه خاله نیاورده است!
من نمی‌خواهم اسم کسی را بیاورم ولی طرف یک زمانی مرتب از تیم پرسپولیس انتقاد می‌کرد که پستی در این باشگاه بگیرد که الحمدلله هم گرفت. حالا به دنبال چیست؟ جایگاه کروش؟! چند روز دیگر لیگ قهرمانان آسیا آغاز می‌شود ولی آقایان در پرسپولیس جوری یارگیری کرده‌اند که فقط خودشان سردر می‌آورند، حتی دستیاران آنها هم نمی‌توانستند در این رابطه نظر بدهند. می‌خواهم به مربی پرسپولیس بگویم که اگر بیل‌زن بودی باغچه خودت را بیل می‌زدی و بهتر است اول به فکر پرسپولیس باشی و دلسوز تیم ملی نشوی!

همچنین سرمربی پرسپولیس خطاب به کارلوس کروش گفته است «زمانی که من سرمربی پرسپولیس بودم تو کجا بودی؟!»
راست می‌گوید، آن زمان که در اوایل دهه 90 این آقا کاپیتان تیم ملی بود، کارلوس کروش تیم ملی جوانان پرتغال را به عنوان سرمربی قهرمان جهان کرد. او بازیکنان بزرگی مثل روی کاستا، فرناندو کوتو، لوئیز فیگو و... را به دنیای فوتبال معرفی کرد و حالا... واقعاً برخی‌ها بدون مطالعه حرف‌هایی می‌زنند که هر آدمی را به خنده وا می‌دارد!

بی‌تعارف ما باید عراق را می‌بردیم، آن هم بعد از 10 نفره شدن؟!
وقتی 10 نفره شدیم 2 بار گل خوردیم و باز به بازی برگشتیم. این کار فوق‌العاده‌ای بود که کروش و بچه‌هایش انجام دادند. همین تیم ملی عراق با وجود آنکه لیگ ندارد اما 5 برابر ما لژیونر دارد. همین عراق در سال 2007 قهرمان جام ملت‌های آسیا شد. آخرین قهرمانی ما در جام ملت‌های آسیا کی بود؟ دوستان ضد حمله و ضربات ایستگاهی را جزو تاکتیک‌های فوتبال نمی‌دانند و به آن معترضند در حالی که نمی‌آیند بگویند تیم 10 نفره آخر چگونه باید گل بزند؟! تنها راه گل زدن ضد حمله و ضربات ایستگاهی است که کروش هم همین کار را کرد.

بعضی‌ها هم بحث پلن B را مطرح می‌کنند و می‌گویند تیم ما برخلاف فاز دفاع در بخش هجومی تاکتیک مناسبی ندارد!
من هم اعتقاد دارم در 50 متر رو به جلو مشکل داریم و خود کروش هم این موضوع را می‌داند اما مگر این نقصان با 50 روز اردو برطرف می‌شود؟ این مشکل بزرگ فوتبال ایران است. باشگاه‌های ما باید بازیکنان تکنیکی و رو به جلو بسازند. کروش در تیم ملی ابزار این کار را نداشت. شما همین امارات را ببینید که مهدی علی سرمربی ایرانی‌الاصل این تیم حدود 9 سال می‌شود با این بچه‌ها کار کرده است. تیم امارات به المپیک صعود کرده و بازیکنان مستعد همان تیم به رده بزرگسالان رسیدند البته من هم از کروش انتقاد دارم.

بفرمایید.
اولی که همان 50 متر رو به جلو بود که گفتم و مشکل فوتبال باشگاهی ماست و دومی هم بازی دوستانه با عراق بود. هر چند با تیم دوم خود مقابل عراق بازی کردیم اما ترس حریف از ما ریخت و جایز نبود قبل از جام ملت‌ها به مصاف این تیم برویم.

حالا با این تفاسیر فکر می‌کنید کارلوس کروش باید بماند یا برود؟
کارلوس کروش شناخت کافی از فوتبال ایران پیدا کرده است. ما باید از سرنوشت ژاپن درس بگیریم. ژاپنی‌ها آلبرتو زاکه‌رونی سرمربی ایتالیایی خود را کنار گذاشتند و خاویر آگیره را آوردند تا مثلاً نتایج بهتری بگیرند اما دیدید چه شد؟ ژاپنی‌ها به امارات باختند و در مرحله یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا حذف شدند. ما نباید همان اشتباه ژاپنی‌ها را دوباره تکرار کنیم.

اگر این اتفاق افتاد و عذر کروش خواسته شد، چطور؟
باید یک مربی بزرگتر از کروش را بیاوریم. این اعتقاد من است که هیچ مربی ایرانی نمی‌تواند جانشین کروش شود و کار او را دنبال کند. شاید این حرف من به عنوان یک مربی ایرانی با مخالفت‌هایی هم روبه‌رو شود اما حقیقت محض است.