يك بيانيه و چند انتقاد: دیکتاتوری را معنی کنید

سرمربی استقلال روز گذشته بیانیه‌ای در پاسخ به حرف‌های اخیر کروش منتشر کرد. این بیانیه همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد، تند نبود اما از نظر منتقدان، به واقعیت رفتاری او هم شباهتی نداشت.

به گزارش متافوتبال و به نقل از خبرورزشی. سرمربی استقلال تلاش کرد رفتار کروش را در برخوردهایش، نقد کند و آنها را زیر سؤال ببرد، دریغ از اینکه سه نویسنده بیانیه‌‌اش، به یک نکته کلیدی توجه نداشتند‌؛ آیا او خودش این منطق را رعایت می‌کند؟ آیا او که از دیکتاتوری در فضای تیم‌ملی حرف می‌زند، مردم و هواداران را با یک تناقض بزرگ روبه‌رو نساخته؟ اینکه فضای استقلال برای انتقاد از خودش به مراتب بسیار تنگ‌تر و محدودتر از تیم‌ملی است. سرمربی استقلال گفت کارلوس کروش چگونه به خود اجازه می‌دهد تفکری دیکتاتورگونه داشته باشد و از خبرگزاری‌ها بخواهد صدای مخالف را منتشر نکنند؟! دو نکته در این جمله نهفته است. اول‌؛ «خبرگزاری‌ها»؟ یا تنها یک خبرگزاری؟ جمع بستن دوستان سرمربی، دور از واقعیت است.

دوم اینکه تفکر دیکتاتورگونه یعنی چه؟ اگر به رفتار با بازیکنان، طرفداران و آسایش آنها اشاره شده، در عوض هواداران استقلال معتقدند فضای استقلال به مراتب دیکتاتورگونه‌تر از تیم ملی است. این را از فراری شدن تیموریان و علاقه بیک‌‌زاده به جدایی می‌شد فهمید یا برخورد بوقچی‌ها با هواداران معترض در ورزشگاه. اگر منظور فضای دیکتاتورگونه مقابل انتقادهاست، حداقل سرمربی آبی‌ها نباید چنین حرفی بزند. 9 هفته استقلال بدترین نتایج را گرفت، آیا صدای مخالفتی شنیده شد؟ جالب اینجاست که صدای موافق هم شنیده می‌شد! چه چیزی تلخ‌تر از اینکه وقتی ببازید و ضعیف باشید، عده‌ای پیدا شوند که از شما تعریف کنند؟ این ظلم به کیست؟ به شخص شما نیست؟ استقلال می‌باخت و عده‌ای بودند که کادر فنی و شخص سرمربی را از اشتباه مبرا می‌دانستند و مدام تقصیر را گردن این و آن می‌انداختند و شیرینی هم پخش می‌کردند... این، گونه‌ای از دیکتاتوری نیست؟ دو فصل است استقلال نتایج بدی می‌گیرد. سال گذشته در جام ‌حذفی به تیمی باخت که به لیگ دسته یک رفت‌؛ مس کرمان. در لیگ هم پنجم شد اما صدای انتقادی شنیده شد؟ این عجیب نیست؟ پس تکلیف فضای دیکتاتورگونه هم که مشخص است، همان موقع که ورود رسانه‌ها به محل تمرینات را ممنوع کردند!

دوستان سرمربی که بیانیه را تنظیم کرده‌اند به یک نکته عجیب اشاره کرده‌اند؛ اینکه نتایج تیم‌ملی را با نتایج تیم‌های باشگاهی مقایسه کرده‌اند! آخر چطور ممکن است نتیجه بازی ایران و آرژانتین، ایران و نیجریه، ایران و بوسنی، ایران و سه کشور عربی که برای شکست‌مان همه کار کرده بودند، با نتایج بازی‌های استقلال و تیم‌های لیگی مقایسه شود؟ و اما به بحث مهم دیگری می‌رسیم‌؛ لاپوشانی کردن شکست در جام ملت‌ها. این بسیار عجیب است فردی که به گواه مصاحبه‌هایش، تمام شکست‌ها را گردن بازیکنان، داور، زمین و... می‌اندازد و سالی یک بار پای خودش را به شکست باز می‌کند، چنین جمله‌ای به کروش بگوید! دوستان قلعه‌نویی در این قسمت جوری خود و سرمربی را گول زده‌اند که مخاطب فقط می‌تواند به دوربین زل بزند. نویسندگان بیانیه یادشان رفته سرمربی استقلال بعد از 7 سال هنوز می‌گوید تیم‌ملی در سال 2007 به خاطر پنالتی مهدوی‌کیا حذف شد! این توجیه نیست؟ آیا یک بار شنیده‌‌اید که او بگوید ایران با تاکتیک اشتباهی که انتخاب کرده بود، به یکی از ضعیف‌ترین کره‌های تاریخ باخت؟ چطور ممکن است نویسندگان بیانیه اینقدر فراموشکار باشند چون خودشان در آن سفر بودند! برای بازی دادن اجباری به چند بازیکن، چه بلایی در آن تورنمنت سر تیم‌ملی آمد؟ مردم که فراموشکار نیستند. او همچنین با انتقاد از تاکتیک کروش گفت به فرض که داور به عمد این کار را انجام داد، ما چه برنامه‌ای برای بازی در صورت 10 نفره شدن داشتیم؟! چرا کروش و حامیان رسانه‌ای‌‌اش درباره مسائل فنی حرف نمی‌زنند و مدام با کشاندن بحث به حواشی تلاش می‌کنند ذهن مخاطب را از اصل موضوع دور کنند؟!

یک فلاش‌بک بزنیم. هنوز سرمربی استقلال می‌گوید دربی را به داور باخته‌اند، آن‌هم به پرسپولیس 10 نفره! تیم او 11 نفره تیم 10 نفره را نبرد و مدام می‌گوید به داور باختیم، حالا چطور می‌گوید تیم‌ملی باید 10 نفره عراق 11 نفره را می‌برد؟! تازه ماجرای زمان تراکتورسازی را فراموش کرده‌اند که یک نیم‌فصل مدام می‌گفت اگر قهرمان نشویم به خاطر اخراج ناحق حاج‌صفی در بازی با استقلال است؟! دوستان او در تنظیم بیانیه به این نکات اصلاً توجه نکرده‌اند و حداقل در بیانیه‌های بعدی رعایت کنند‌؛ البته اگر تا آن زمان تاریخ مصرف‌شان برای مربی تمام نشده باشد! ابهام که در بیانیه واقعاً زیاد است و کلمه به کلمه آن را می‌توان نقد کرد و زیر سؤال برد. چون حرف‌هایی که به عنوان انتقاد زده شده، دقیقاً شرایط خود استقلال است. یعنی هر ایرادی که به تیم‌ملی گرفته شده، بیشتر درباره استقلال صدق می‌کند. در آخر،‌ بحث از ظرفیت کروش برای انتقاد و... شده. عجب بحثی‌؛ ظرفیت. دوستانی که بیانیه را نوشته‌‌اید، اگر به ظرفیت داشتن بود، سرمربی استقلال که با یک انتقاد خشک و ساده، اسم خبرنگاران را قلم به دست، اجنبی‌پرست، میکروفون به ‌دست و مزدور و... نمی‌گذاشت. فراموش نکنید شمایی که این بیانیه را تنظیم کرده‌‌اید، خود از خانواده خبرنگاران هستید و چه بسا روزی فرابرسد که شما هم تبدیل به مزدور و قلم به دست‌ها شوید، حالا آن ماجرای نطفه و... بماند!