بررسی دستمزد و نتیجه گرانترین مربی آسیا: کی‌روش شبیه کاسیموف و دل بوسکه!

جام ملت‌های آسیا، حذف ایران و حالا موج انتقادهایی که خیلی‌هایش دامن کارلوس کروش را گرفته است. منطقی یا غیرمنطقی، در مورد سرمربی پرتغالی تیم ملی ایران حرف و حدیث‌های فراوانی شنیده می‌شود. یکی می‌گوید تیم او زیبا بازی نکرده و دیگری از دستمزد نجومی‌اش صحبت می‌کند و اینکه با حقوق بالا نتوانسته کارایی لازم را داشته باشد. یکی هم از او حمایت می‌کند چون ایران را به جام جهانی فوتبال برد و جوان‌هایی را وارد چرخه سازندگی برای تیم ملی کرد.
وقتی بحث به درآمد کروش کشیده می‌شود بی‌اختیار یاد یک مقایسه می‌افتیم. قیاس بین او و سایر مربیان تیم‌های آسیایی. مقایسه او با خاویر آگیره، پل لگوئن و خیلی از مربیان بزرگ دیگر. نتیجه این قیاس‌ها اما یک جواب است. دستمزد کروش از جملگی مربیان آسیایی بالاتر است. او گرانترین مربی جام ملت‌های آسیا محسوب می‌شد، البته طبق آماری مستند که در اختیار رسانه‌های معتبر قرار گرفته است.
آنژه پوستکوگلو که هدایت تیم ملبورن ویکتوری را در لیگ A استرالیا بر عهده داشت، چند ماه قبل از آغاز جام ملت‌های آسیا از سوی فدراسیون فوتبال این کشور به‌عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب شد. پوستکوگلو با امضای قرارداد ۵ ساله، سالیانه ۶۰۰ هزار دلار به‌عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال استرالیا دریافت خواهد کرد.
در چین، آلن پرین فرانسوی، سرمربی سابق مارسی و لیون پیش از آخرین دیدار چین در رقابت‌های مقدماتی جام‌ ملت‌های آسیا مقابل عراق هدایت این تیم را در دست گرفت. بر اساس گزارش‌ها وی توافق کرده که سالیانه کمتر از یک میلیون دلار دریافت کند. مبلغی که برای این مربی بزرگ و مشهور چندان نجومی نیست.
دیگر مربی مشهور و خارجی جام ملت‌های آسیا، خاویر آگیره مکزیکی بود که روی نیمکت تیم ملی ژاپن نشست. طبق نوشته ژاپن تایمز، آگیره در سال 2/4  میلیون دلار دستمزد می‌گیرد که این رقم نزدیکترین رقمی است که مربیان آسیایی در مقایسه با کروش دریافت می‌کردند. اولی اشتلیکه آلمانی هم رقمی کمتر از یک میلیون دلار در سال به جیب می‌زند که این رقم در مقایسه با کارلوس کروش به هیچ وجه رقم درشتی نیست.
اما رقم دریافتی کروش از تیم ملی ایران. او در مذاکره با فدراسیون فوتبال، سالیانه رقمی در حدود 2/5 میلیون یورو درخواست کرده بود که به نظر فدراسیون با کمی چک و چانه، این درخواست را پذیرفت و روی 2/2 میلیون یورو در سال توافق کرد. توافقی که صدای برخی منتقدان را در آورد و فریاد آنها را به دنبال داشت. بخصوص مربیان داخلی که برخی‌های‌شان اعتقاد داشتند کروش بیش از اندازه گران است. این انتقادها اما باعث نشد تا فدراسیون فوتبال قید کروش را بزند. آنها پای میز مذاکره نشستند و در نهایت امضای خود را پای برگه قرارداد زدند. این یعنی ادامه حضور کروش در تیم ملی ایران تا او به گرانترین مربی جام ملت‌های آسیا بدل شود.
یادمان نرفته که کروش، در جام جهانی سیزدهمین مربی گرانقیمت جام لقب گرفت. مردی که می‌گفت از باشگاه‌های مختلف اروپایی پیشنهاد همکاری دریافت کرده اما به هیچ کدام از آن باشگاه‌ها نرفت، در ایران ماند تا حقوقی هنگفت دریافت کند. اگر آسیا را کنار بگذاریم و دستمزد کروش را با مربیان بزرگ جهان فوتبال مقایسه کنیم، باز هم به نکات جالبی می‌رسیم.
در حال حاضر فابیو کاپلو، سرمربی تیم‌ملی روسیه با درآمد سالانه ۷/۸ میلیون ‌یورو گران‌ترین مربی جهان در رده ملی است. یوآخیم لوو که با آلمان عنوان قهرمانی جام جهانی 2014 را کسب کرد، سالانه 3/2 میلیون یورو دستمزد می‌گیرد. یا ویسنته دل‌بوسکه در اسپانیا که درآمدش در سال ۲/۳۵ میلیون‌یورو است. یعنی مبلغی در حدود پولی که کروش از فوتبال ایران می‌گیرد و البته مدام اعتراض هم می‌کند.
البته مقایسه حقوق سالیانه کروش و مثلا لوو، قیاس برابری نیست. این را باید در نظر گرفت که کروش در ایران و در آسیا این پول را دریافت می‌کند و لوو در آلمان، در قلب اروپا و کشوری توسعه یافته این حقوق را به جیب می‌زند. همین تفاوت حدود یک میلیون یورو و شاید بیشتر می‌ارزد اما آیا قیمت بین‌المللی کروش، 2/2 میلیون یورو در سال است؟ این رقم برای او، برای مردی که حتی تیم ملی ایران را به جمع 8 تیم برتر جام ملت‌های آسیا هم نمی‌رساند بسیار است. درست مثل دستمزد 2/4 میلیون دلاری که خاویر آگیره می‌گیرد و ژاپن را بعد از مدت‌ها به نیمه‌نهایی جام ملت‌ها نمی‌رساند. یا برخلاف میرجلال کاسیموف ازبک که یک پانزدهم کروش پول می‌گیرد اما ازبکستان را تا مرحله یک چهارم نهایی می‌رساند. همان جایی که کروش متوقف شد.

امیر اسدی / ایران ورزشی