حمیده عباسعلی در گفت‌وگو با «متافوتبال»‌: اگر کاراته المپیکی شود، پیشرفت چشمگیری می‌کند / همه به من توصیه می‌کردند که تکواندوکار شوم / مردها فکر می‌کنند از بدو تولد راننده به دنیا می‌آیند!

به گزارش متافوتبال، موفقیت ورزش زنان در چندسال گذشته باعث شده تا ستاره‌های جوانی در این حوزه تبدیل به سلبریتی شوند. ستاره‌هایی که با موفقیت‌های خود، توانایی‌های زن ایرانی را به رخ همه دنیا کشیده‌اند. بدون شک، حمیده عباسعلی، کاراته‌کار سنگین‌وزن ایران، یکی از همین ستاره‌هاست. او که مدال نقره مسابقات جهانی و طلای بازی‌های آسیایی را در کارنامه دارد، همین چند هفته پیش موفق شد در یوکوهامای ژاپن، مدال طلای مسابقات قهرمانی آسیا را هم بدست بیاورد. حمیده که متولد اسفند ۱۳۶۸ است حالا تمام تلاشش را روی قهرمانی در مسابقات جهانی گذاشته و امیدوار است با المپیکی شدن رشته کاراته، روزی بر مدال طلای مسابقات المپیک بوسه بزند. مصاحبه «متافوتبال» و حمیده عباسعلی را از دست ندهید:

 

خسته نشدید از این همه مسابقه و قهرمانی و مدال های متعدد؟

نه من از قهرمانی‌هایی که بدست میاورم خسته نمی‌شوم چون در زندگی ورزشی‌ام هدف‌ایی دارم و تا وقتی به آن اهداف دست پیدا نکنم، از ورزش کردن و قهرمانی دست نمی کشم.

مسابقات جهانی چطور بود؟

مسابقات جهانی بعد از مسابقات آسیایی اینچئون بود. به فاصله کمتر از یک ماه. برای اولین بار  در آن مسابقات حضور پیدا کردم و مجوز حجاب گرفته بودیم و بطور رسمی در مسابقات جهانی شرکت کردیم. شرایط مسابقات جهانی با مسابقات آسیایی خیلی متفاوت است و سطحش بالاتر است. تعداد شرکت کننده‌ها هم خیلی بیشتر است. من قبل از اینکه به بازی‌های آسیایی اینچئون اعزام شوم در ذهن خودم 2 تا هدف داشتم. یکی اینکه بتوانم مدال طلای بازی‌های آسیایی اینچئون را بگیرم و بعدی این که مدال جهانیر ا بدست بیاورم. البته رنگش هم باید طلا می‌بود. در اولین حضورم ثابت کردم که توانایی این مساله را دارم که بتوانم در عرصه جهانی هم پیشرفت کنم و توانستم فینالیست مسابقات شوم اما متاسفانه طلا به نقره تبدیل شد.

با اختلاف کمی هم مسابقه را واگذار کردید.

با حریف مصری مسابقه داشتم که 1-2 مسابقه را واگذار کردم.

اگر این حریف را دوباره ببینی چه حسی پیدا خواهی کرد؟

حریف مصری خیلی وقته که تو مسابقات جهانی شرکت می کرد و تجربه خیلی بالاتری نسبت به من داشت که اولین حضورم در مسابقات جهانی بود ولی وقتی مسابقه تمام شد، ایشان آمد  سمت من و گفت واقعا تو یکی از سخت ترین حریف های من بودی که با من مبارزه کردی. خب برای من خیلی لذت بخش بود ولی من باخته بودم و ناراحت بودم. ولی اگر من آنجا طلا گرفته بودم دیگر این انگیزه را نداشتم که تلاش کنم برای طلای سال بعد مسابقات جهانی.

در مسابقات غرب آسیا حریف‌های‌تان، حریف های تمرینی به حساب می‌آمدند درست است؟

تعداد خانم‌ها در غرب آسیا محدود است. آنجا تعداد مسابقاتی که دادم خیلی کم بود ولی راضی بودم.

هنوز هم خوشحالی که کاراته کار هستی؟

من رشته انفرادی را بیشتر قبول دارم تا رشته تیمی چون امکان پیشرفتش بیشتر است.من دوران راهنمایی بسکتبال کار می کردم و می توانستم خیلی موفق باشم ولی در مسیری قرار گرفتم که رشته کاراته رو انتخاب کنم. از این بابت خیلی خوشحالم و امیدوارم این رشته هم المپیکی شود و من بتوانم در اولین حضورم در المپیک هم خوش بدرخشم.

خیلی حیف است که کاراته در المپیک نیست. انگار تلاش‌هایی در شرف انجام است تا المپیکی شود

مسابقات قهرمانی آسیا تقریبا 2 هفته پیش بود که در کشور ژاپن برگزار شد و آنجا گزارشگران ژاپنی از من پرسیدند که نظرم در مورد المپیکی شدن کاراته چیست و گفتم که اگر این اتفاق بیفتد به کاراته خیلی کمک می کند و واقعا سطح کاراته را بالا می‌برد. یکی دیگر از هدف های من المپیکی شدن کاراته است که من بتوانم آنجا هم حضور پیدا کنم.

شما تنها ایرانی هستید که در مسابقات جهانی روی سکو رفتید. انتهای کاراته خودت را کجا میبینی؟ بعضی ها می‌گویند شاید در سال 2020 که المپیک در توکیو  برگزار می‌شود، کاراته المپیکی شود. شما آن‌موقع چند سال‌تان خواهد شد؟

دقیقا من همش به 2020 فکر می کنم. آن موقع نزدیک 30 سالم می‌شود.من هدف بعدیم مسابقات جهانی 2016 اتریش هست. اگر رشته ما المپیکی نشود، هدف من مدال طلای مسابقات جهانی و تکرار این مدال هست و اگر کاراته 2020 المپیکی باشد، هدف من المپیک خواهد بود.

پیشمان نیستی تکواندو را انتخاب نکردی؟

نه ولی خب خیلی ها به من گفتند به خاطر استایل و قد بلندی که دارم می توانم خیلی در رشته تکواندو موفق شوم. ولی من کاراته را خیلی بیشتر دوست دارم تا تکواندو چون از نظر من خیلی زیباتر و جذاب تر است.

الان خانواده نظرشان چیست؟

تا 3-4 سال پیش که خانم ها در رشته کاراته خیلی پیشرفت نکرده بودند خانوادم مثلا یکی از دایی‌هام می‌گفتند به تکواندو بروم ولی من چون به این رشته عادت کرده بودم ترجیح دادم کاراته را ادامه دهم.

به نظر شما جایگاه کاراته در کشور ما جایگاه مناسبی است؟ توانسته خودش را در دل مردم به خصوص خانم‌ها جا کند؟

رشته کاراته رشته پر مدالی هست ولی متاسفانه پر پول نیست. کساتی که کاراته کار می‌کنن فقط به خاطر علاقه شخصی‌شان هست و کسانی که وارد رشته کاراته می‌شوند نمی توانند به راحتی دل بکنند. متاسفانه از طرف مسئولین آنجوری که باید حمایت نمی‌شود. شاید برای این که المپیکی نیست. برای همین می‌گویم اگر المپیکی بشود خیلی پیشرفت می‌کند و به ما کمک می کن. من کاراته را رشته‌ای می‌بینم که همه روش حساب می‌کنند. چون بازی های آسیایی اینچئون هم که رفتیم همه روی مدال‌های ورزش های رزمی حساب باز کرده بودند.

ضربه شودانزوکی چه شکلی است؟

ضربه‌ای که با دست به شکم زده می‌شود.

شما شودانزوکی بهتر میزنی یا ماکارونی بهتر می پزی؟

جفتش را خوب بلدم. ولی من اصلا وقت ندارم آشپزی کنم. ماکارونی که خیلی راحت است. چون نشاسته و کربوهیدارت دارد برای ورزشکاران خوب است. راستش اولین باری که قرمه سبزی درست کردم، مامان خونه نبود و غذا سوخت. اما بار دوم مامان کمک کرد و غذا خوب شد. بنظرم هرچیزی را آدم با حوصله و عشق انجام دهد نتیجه می‌گیرد. من به آشپری علاقه دارم ولی وقتش را ندارم.

الان خانواده از شما چطور استقبال می کنند؟ مثل یک قهرمان یا دختر خانواده؟

من مثل دختر معمولی کاری در خانه انجام نمی‌دهم. چون شرایطش را ندارم و اصلا خانه نیستم که بخواهم کاری انجام بدهم. مامانم مرا به چشم یک قهرمان می‌بیند. بد نیست خاطره‌ای در این مورد بگویم؛ وقتی از مسابقات ژاپن برگشتم، به فاصله یک هفته عازم مسابقات غرب آسیا در امارات شدیم. مامان خیلی مرا کمک کرد، به او گفتم کاش بتوانم جبران کنم. گفت وقتی برگشتی کارهایی دارم که می‌گویم برایم انجام دهی. ولی وقتی برگشتم به او گفته شرمنده من واقعا وقتش را ندارم.

داستان پوستر فیلادلفیای امریکا چه بود؟

فیلادلفیا مسابقات کاپ آزاد است که تقریبا ۲ ماه دیگر در آمریکا برگزار می‌شود. من این پوستر را از طریق یکی از دوستانم که در خارج از کشور زندگی می‌کرد دیدم. خودم هم تعجب کردم که به عنوان یک دختر ایرانی عکسم روی پوستر مسابقات خارج از کشور چاپ شده. البته دعوت نامه‌ای نفرستادند. شاید هم فدراسیون پیگیری نکرده.خودم هم پیگیری نکردم چون فکر نمی‌کردم شرایطی برایم پیش بیاید که بتوانم در این مسابقات شرکت کنم.

 

 از چه چیزی جز سوسک می‌ترسی؟

اصلا از سوسک نمی‌ترسم ولی ترس طبیعی است. من از دزد می ترسم.

رانندگی می کنید؟

بله

موقع رانندگی عصبانی می‌شوید؟

نه زیاد

بد رانندگی کردن خانم‌ها را قبول داری؟

بد رانندگی نمی کنند. فکر می‌کنم آقایان باور دارند که از وقتی به دنیا آمدند راننده هستند! ولی اینگونه نیست. آقایان از وقتی به دنیا آمدند که راننده نبودند. البته رانندگی آقایان بهتر است ولی اینگونه هم نیست که رانندگی خانوم‌ها بد باشد.

کدوم یکی از مسابقات‌تان خیلی بهتان چسبید و با اقتدار روی سکو رفتید؟

خیلی از مسابقات را با اقتدار رفتم روی سکو.از سال 2012 تا به حال من قهرمان آسیا شدم و مسابقات جهانی خیلی به من چسبید. فقط رنگش اذیتم کرد ولی باز هم خدا رو شکر.

برای خانواده از سفر سوغاتی می خرید؟

بله من عاشق خرید کردنم.

سکه های اینچئون را چی کار کردی؟

گذاشتم بانک.

هدف نهایی شما اگر کاراته به المپیک نرود؟

طلای مسابقات جهانی و تکرار طلای مسابقات جهانی و آسیایی.

روزی مربی کاراته می‌شوید؟

مربیگری را زیاد دوست ندارم و دوست دارم قهرمانیم را ادامه بدهم. اگر فرصتش پیش آمد شاید به مربیگری فکر کنم ولی در حال حاضر نه.

3 تا چهره تاثیرگذار در زندگی شما؟

اول از همه خدا بعد خانواده به خصوص مادرم.

بهترین دوست ورزشی تان؟

سمانه خوش قدم که الان علاوه بر این که دوست صمیمی ام هست حکم مربی ام را هم دارد.

بهترین دوست غیر ورزشی‌تان؟

اکثر دوست های من ورزشی هستن.

اول مهر چه حسی داشتید؟

یاد مدرسم افتادم که صبح زود بیدار می شدم و می رفتم مدرسه.

آن زمان مدرسه را دوست داشتید؟

تا راهنمایی آره. بعدش دبیرستان کمی سخت شد. من درسم خیلی خوب است. الان لیسانس تربیت بدنی گرفتم ولی وقت درس خواندن نداشتم. همیشه در اردو بودم و با این که کم می رفتم مدرسه و نسبت به بچه‌های دیگر که همش در مدرسه حضور داشتند، نمره هایم بالا بود.

اگر خواسته ای در مورد کاراته یا ورزش بانوان از مسئولین و رسانه ها دارید بگو.

خواسته من این است که بانوان را بیشتر حمایت کنند. چون واقعا پتانسیل قهرمانی دارن و امیدوارم مسئولین نگاهی به خانم ها بکنند که شاهد موفقیت های بیشتری از خانم ها باشیم.