گزارشی از تأثیر انتخاب کاندیداهای ریاست فیفا بر فوتبال ایران / اگر بشود، چه می‌شود...

به گزارش متافوتبال و به نقل از روزنامه شهروندامروز، با پایان مهلت ثبت‌نام برای انتخابات ٦ اسفندماه فیفا، ٨ مدعی تصاحب پروزن‌ترین پست فوتبال دنیا به صف شدند. فارغ از همه هیاهوهای ایجاد شده و این‌که چرا زیکو انصراف داد، شیخ ‌سلمان با وجود مخالفت‌های سیاسی کاندیدا شد و اینفانتینو، دست راست پلاتینی متخلف اعلام کاندیداتوری کرد، این انتخاب به لحاظ میزان نزدیکی و دوری افراد منتخب به فوتبال ایران و آسیا برای ما اهمیت دارد. کدام یک از این ٨نفر بیشتر از بقیه می‌توانند به نفع فوتبال ایران عمل کنند؟
 

شیخ سلمان؛ نزدیک‌ترین؟

رئیس بحرینی کنفدراسیون فوتبال آسیا در طول دوران ریاست خود، حداقل به شکل روشن و آشکار در حق فوتبال ایران جفایی نکرده اما چندان هم یاور نیست؛ چه به لحاظ فوتبالی که مثلا در مورد قضیه اتهام دوپینگ به علاعبدالزهرای عراقی اصلا به درخواست ما برای تغییر نتیجه توجهی نکرد و چه به لحاظ غیرفوتبالی که در چند ماه اخیر کاملا موافق منافع آل‌سعود در کشورش و مخالف سیاست‌های کشورمان عمل کرده است. با این اوصاف اگر هم روزی روزگاری توجه یک نفر در راس فیفا به فوتبال ایران جلب شود، آن شخص بی‌گمان شیخ سلمان خواهد بود. او رابطه خوبی با علی کفاشیان دارد و مصدرنشینان ما بارها با حمایت از شیخ ‌سلمان، نظر این مرد بانفوذ را جلب کرده‌اند. هرچند مخالفت‌های جهانی و آمیخته به اتهامات سیاسی، امکان انتخاب او را به پایین‌ترین حد ممکن می‌رساند و از طرفی اعلام حمایت ویژه آسیا از کاندیداهایی غیر از او و علی‌بن‌حسین اردنی، راه شیخ سلمان را سخت جلوه می‌دهد اما اگر او به فرض محال رئیس فیفا شود، نان فوتبال ما در روغن خواهد بود! کسی چه می‌داند شاید یک نایب‌رئیسی فیفا هم در انتظار کفاشیان، نایب‌رئیس فعلی کنفدراسیون آسیا باشد!

علی بن‌حسین؛ کمی دور از ما

شاهزاده اردنی بیش از بقیه کاندیداها با مختصات و حال‌وهوای انتخابات آشناست چون همین چند ماه پیش در آن شب جالب و فرسایشی، قافیه را به بلاتر باخت اما اهرم فشار دوستان او باعث شد بلاتر استعفا دهد و مرد اردنی فرصت دوباره‌ای برای تبدیل شدن به رئیس فیفا به‌ دست بیاورد. رابطه او با فوتبال ما به‌خصوص پس از حمایت علنی فدراسیون فوتبال ما از رقیبش در انتخابات قبلی چندان خوب نیست. با این اوصاف آقای شاهزاده این‌بار با توجه به نام کاندیدا و مقبولیت به ‌دست آورده، نسبت به دور قبلی شانس بیشتری دارد اما اگر انتخاب شود، احتمالا ایران‌ هزارودومین فکر و دغدغه در بین‌هزارویک فکر و برنامه اوست!

جیانی اینفانتینو؛ بیا به راس!

شاید معادلات طوری شکل بگیرد که در نهایت مرد بدون موی همیشه حاضر درگوشه همه تصاویر مربوط به اهدای جام و مراسم قرعه‌کشی به مرکز تصویر بیاید و از روی صندلی چرمی برج شیشه‌ای فیفا در سوییس برای فوتبال تصمیم بگیرد. او به‌عنوان گزینه جانشینی پلاتینی ازسوی یوفا معرفی شده و اگر تا زمان شروع انتخابات، بی‌گناهی پلاتینی ثابت شود، جایش را به رئیس یوفا خواهد داد. معمولا نظرات یوفا با کنفدراسیون آسیا کمترین هماهنگی را دارند و درصورت رقم خوردن اتفاق بعیدی درحد انتخاب شدن او، اوضاع ایران دربهترین حالت همان چیزی است که اکنون می‌بینید.

دیوید نخید؛ هیچ ‌هیچ

کاپیتان سابق تیم‌ملی ترینیداد و توباگو درست مانند فیگو در انتخابات قبلی، بی‌هیچ سابقه مدیریتی در ٥١سالگی کاندیدای ریاست فیفا شده و احتمالا به خاطر دراختیار نداشتن فاکتور «٣‌سال سابقه کار مفید» آن‌قدر زود رد صلاحیت می‌شود که ما اصلا به تبعات رئیس شدن او فکر هم نخواهیم کرد!

ژروم شامپاین؛ مرد پروژه تعلیق

عضو فرانسوی کمیته اجرایی فیفا بین سال‌های 1999 تا ٢٠١٠ بیشتر به خاطر سوابق دیپلماتیکش در هیبت معاون اول وزیر امور خارجه فرانسه بین ١٩٨٣ تا ١٩٩٧ مشهور است. او در دوران گذار رابطه سیاسی ایران و فرانسه از روزهای کمک میتران، رئیس‌جمهوری فرانسه به عراق در جنگ تحمیلی تا روزهای آرام ژاک شیراک و بهبود روابط سیاسی ایران و فرانسه پست سیاسی داشت. در این شرایط با توجه به عدم تعارض منافع بین ایران و فرانسه، شاید بتوان توصیه‌هایی مبنی بر حمایت ایران از او درصورت به اجماع نرسیدن در مورد جانبداری از یک شخص خاص را نشانه‌ای از خوش‌یمن بودن انتخاب شامپاین برای فوتبال ایران ارزیابی کرد. البته اگر بخواهیم از منظر صرفا ورزشی به ماجرا بنگریم، او را موافق خودمان نمی‌بینیم چون معاون وقت دبیرکل فدراسیون جهانی فوتبال در ماجرای تعلیق فدراسیون فوتبال ٢بار به ایران سفر کرده و پای همه مکاتبات مهم بین کمیته انتقالی و فیفا را امضا کرده است. شامپاین نقشی اساسی و نظارتی در برگزاری انتخابات فدراسیون فوتبال ایران و ریاست علی کفاشیان بر فدراسیون فوتبال داشته؛ هرچند بعید به نظر می‌رسد در شرایط فعلی قصد کمکی به فدراسیون فوتبال ایران را داشته باشد.

موسی بیلیتی؛ با عشق از آفریقا

مرد موجه لیبریایی تنها به عشق شهرت گام به وادی انتخابات گذاشته وگرنه نه شانس و نه منافعی برای فوتبال ما دارد! او پیش از این رئیس فدراسیون لیبی بود.

توکیو سکسویل؛ آزادی‌خواه محبوب

هم‌بندی زندانی شماره ٤٦٦٦٤ زندان‌های رژیم آپارتاید، این روزها بدجوری محبوب بخشی از مردم دنیا شده است. او به‌عنوان هم‌سلولی نلسون ماندلای فقید در ٦٢سالگی رئیس کمیته تحقیق درباره روابط ورزشی فلسطین و رژیم اشغالگر قدس شده و بارها نسبت به جنایت صهیونیست‌ها و پایمال شدن حق میزبانی فلسطین در میادین فوتبال اعتراض کرده است. با این پیشینه و حمایت قبلی ما از مخالفان دولت نژادپرست آفریقای‌جنوبی و همدردی فعلی و همیشگی با مردم فلسطین، انتخاب او که خیلی هم نامحتمل نیست، می‌تواند منافع زیادی نصیب‌مان کند.

میشل پلاتینی؛ اگر باشد...

اگر او تا زمان شروع انتخابات از بار اتهامات خلاص شود، بازهم تحت فشار است چون نه از طرف یوفا حمایت می‌شود نه ازسوی سایر کنفدراسیون‌ها. موضع کشورما هم درمورد مرد سوسیالیست‌مآب فوتبال، نه خوب است ونه بد پس بهتر است متهم بماند!