مصائب پرسپولیس / اشتباهات سریالی داوران و گل‌نزنان مادرزاد

به گزارش متافوتبال و به نقل از روزنامه وطن‌امروز، از آغاز لیگ پانزدهم و جام حذفی یکسری اتفاقات برای مجموعه سرخپوشان در حال رخ دادن است که از هر زاویه‌ای نگریستن به آن آزاردهنده و در عین حال سوال‌برانگیز است. اشتباهات داوری کماکان حرف اول را می‌زند اما به صورت تامل برانگیزی اکثر آنها به ضرر یکسری تیم‌های خاص است و از آن سو به سود یک عده تیم‌های دیگر. اگر مبنای قضاوت بهتر را آرشیو برنامه 90 بگذاریم تا امروز 3 داور به‌خاطر اشتباهات تاثیرگذارشان با محرومیت‌های چند جلسه‌ای روبه‌رو شده‌اند که دوتای آنها مربوط به مصاف پرسپولیس بوده و دیگری تقابل استقلال تهران و اهواز که از قضا آن دو داور به ضرر سرخ‌پوشان سوت زدند و آن یکی دیگر یعنی اکبریان به سود آبی‌های تهران. ترجیع بند مصاحبه  اعضای کمیته داوران هم این است؛ اشتباهات سهوی است و نباید تصور کرد قصد و غرضی در کار بوده. اما سوای اشتباهات سریالی داوری یک عامل دیگر هم وجود دارد که بلای جان قرمزها شده است که در ادامه به آن می‌پردازیم.
 

داوری در رتبه نخست
در کارشناسی‌های صورت پذیرفته در برنامه 90 مشخص شده که در چند بازی مهم لیگ پانزدهم، اشتباهات داوری به صورت مستقیم عامل از دست رفتن امتیاز برای پرسپولیس شدند. به عنوان مثال در دیدار با ذوب‌آهن و سایپا مشخص شد که اگر داوران این دو بازی به درستی صحنه‌ها را قضاوت می‌کردند پرسپولیس 6 امتیاز خانگی را از دست نمی‌داد. همه 5 پنالتی گرفته شده برای قرمزها در این فصل صحیح بوده اما عادل فردوسی‌پور با زیر ذره‌بین قراردادن نوع حرکات مهدی طارمی این حساسیت را برای داوران به وجود آورده که آنها دیگر درباره طارمی با خساست خاصی سوت می‌ز‌نند. پس از پخش این آیتم از برنامه 90 دیگر هیچ پنالتی‌ای روی مهدی طارمی گرفته نشد و در عوض در بازی با سیاه‌جامگان، داور بازی پس از زمین خوردن او با کارت زرد سراغش رفت. اما اوج این اشتباهات مربوط به تقابل پرسپولیس و ذوب‌آهن بود؛ جایی که یدالله جهانبازی به‌خاطر فیزیکش و دور بودن از صحنه نتوانست به درستی قضاوت کند. در صورتی که تصاویر آهسته تلویزیونی مشهود بود توپ به سینه ایمان صادقی، گلر سرخ‌ها برخورد کرده، یدالله جهانبازی که سال‌های پایانی داوری را پشت سر می‌گذارد با اخراج دروازه‌بان پرسپولیس، موجب شد شاگردان برانکو 100 دقیقه با یک بازیکن کمتر در زمین حریف بازی کنند. همه کارشناسان داوری پس از دیدن این صحنه و انتشار عکس واضح از لحظه برخورد، رای به اشتباه بودن  حکم جنجالی جهانبازی دادند. از سوی دیگر یکی از کارشناسان اعتقاد داشت در دقیقه 60 به خاطر اهانت واضح کاوه رضایی، باید مهاجم جوان ذوبی‌ها اخراج می‌شد اما جهانبازی باز هم صحنه‌ای که باید می‌دید را ندید تا عملا یکی از دلایل مهم حذف پرسپولیس لقب بگیرد. باز هم به گواهی آرشیو نود در هیچ یک از بردهای این فصل پرسپولیس، داوران و تصمیمات بعضا اشتباهشان تاثیرگذار نبوده اما در روزهای باخت و تساوی به وضوح رد پای آنها مشخص است.‌ آش تا آنجا شور شد که چندی قبل معاون وزیر ورزش با اظهار دلخوری از این اتفاقات، خواستار برخورد فدراسیون با داوران خاطی شد. اما حالا با حذف پرسپولیس کاملا مشخص است کمیته و دپارتمان داوری، زور لازم برای اصلاح امور را ندارند. پرسپولیس تقریبا به نیم‌فصل نزدیک شده و کماکان منتظر است اشتباهات داوری یک بار باعث پیروزی‌اش شود اما نه تنها این حادثه رخ نداده که اینک با از دست دادن یک جام می‌تواند طلبکارترین تیم لیگ برتر از کمیته داوران لقب بگیرد. قطعا جهانبازی همانند فغانی و داوران خاطی دیگر با محرومیت چندین جلسه‌ای مواجه خواهد شد اما آیا این دردی از قرمزها و هوادارانش دوا می‌کند؟
 

جهانبازی و مشکلش با هَند!
اما داستان برخورد توپ به سینه و دست برای پرسپولیسی‌ها تبدیل به یک سناریوی عجیب شده است. در بازی لیگ برتر پرسپولیس و ذوب‌آهن، فغانی به اشتباه برخورد توپ به سینه بنگر را پنالتی اعلام کرد و حالا جهانبازی باز هم برخورد توپ به سینه را هند تشخیص می‌دهد. اما همین داور 2 فصل قبل با ندیدن یک هند مشابه، عملا قهرمان لیگ سیزدهم را تغییر داد. آن روزها تیم دایی رقابت تنگاتنگی با فولاد برای صدرنشینی داشت. 2 تیم در اهواز به مصاف هم رفتند که تا دقیقه 90 نبردشان یک ـ یک مساوی دنبال می‌شد اما در واپسین دقایق، آرش افشین پس از کنترل توپ با دست، دروازه نیلسون را گشود تا در نهایت فولاد با حسین فرکی قهرمان لیگ برتر شود. نکته جالب اینکه در برنامه 90 باز هم کارشناسان داوری رای به مردود بودن گل دادند. حالا پس از این اشتباه، شاید او دیگر هرگز بازی‌های پرسپولیس را در این فصل سوت نزند و فصل بعد هم مشخص نیست در دنیای داوری باقی می‌ماند یا خیر. سال‌های بعد هواداران پرسپولیس با همین اشتباهات ویرانگر از داوری یاد می‌کنند که اضافه وزنش کاملا مشهود بود اما فریدون اصفهانیان و مسعود عنایت کماکان او را برترین می‌دانستند!
 

امان از گل‌نزن‌های مادرزاد
اما قرمزها اشتباهات بزرگ دیگری داشته و دارند که در نبود این اشتباهات به‌رغم همه گاف‌های داوری می‌توانستند وضعیتی بهتر از امروز داشته باشند. به عنوان مثال در همین بازی با ذوب‌آهن، اگر مهاجمان گل‌نزن این تیم فقط کمی گلزن بودند چه بسا در همان 90 دقیقه با یک یار کمتر، پرسپولیس برنده بازی می‌شد ولی امید عالیشاه که در داربی یک تک به تک را ناباورانه از دست داد و سپس مغرورانه مدعی شد اگر هر دروازه‌بانی جز رحمتی در ایران بود توپش درون دروازه می‌رفت، این بار در موقعیتی به مراتب بهتر نتوانست رشید مظاهری را مغلوب کند تا مشخص شود آنچه برانکو درباره او و هنر گلزنی‌اش فکر می‌کند کاملا غلط است. عالیشاه جز ضربات سر که به‌رغم قد و قامت کوتاهش به خوبی می‌زند، در این چند ساله نشان داده به هیچ عنوان بازیکن قابلی برای تبدیل شدن به یک گلزن حرفه‌ای نیست. او در کمتر از یک هفته با از دست دادن 2 موقعیت عالی
تک به تک و زدن ضربات به دست دروازه‌بان حریف نشان داد به هیچ عنوان نباید در آن منطقه زمین بازی کند. اشتباهات داوری کماکان وجود دارد و به نظر نمی‌رسد با توجه به تفاوت میان مدیر ساکت و بی‌قدرتی مثل طاهری و در آن سو مدیر با نفوذی مثل افشارزاده، در ادامه لیگ، داستان اشتباهات به سود قرمزها بازگردد، از این رو برانکو چاره‌ای ندارد جز اصلاح اموری که در دست خودش است. امید عالیشاه به صورت مادرزاد گل‌‌نزن آفریده شده و اگر روزی 5 ساعت هم با او تمرین گلزنی شود، بعید است در هر فصل بیشتر از 5 بار موفق به باز کردن دروازه رقبا شود. برانکو با دور کردن او از دروازه حریفان و استفاده از سرعتش در کناره‌های زمین  و بازیسازی می‌تواند در نیم‌فصل دوم آب رفته را به جوی بازگرداند در غیر این صورت اگر قرار باشد باز هم دل به گلزنی او و فرشاد احمدزاده ببندد همان اتفاقات نیم‌فصل  نخست باز هم رخ می‌دهد.

بازی با ذوب‌آهن آینه تمام قدی بود از مشاهده آنچه نگذاشت پرسپولیس به آنچه استحقاقش را دارد برسد. قضاوت تامل برانگیز داوران از یک‌سو و گل‌نزنی گل‌نزنان مادرزاد از سوی دیگر باعث شده تیم برانکو، بیشترین آسیب روحی را به هواداران تیمش بزند. قسمت اول را به هیچ عنوان نمی‌توان اصلاح کرد چون عملا پرسپولیس مدیر قدرتمندی برای احقاق حقوقش ندارد اما بعد فنی تیم و اصلاح محل بازی عالیشاه و احمدزاده، چیزی است که برانکو می‌تواند آن را اصلاح کند. پرسپولیس به اندازه کافی به مهاجمان گل‌نزن فرصت داده و اصرار بیش از حد به استفاده عالیشاه و احمدزاده در 18 قدم حریف یعنی پاشیدن نمک به زخمی که استخوان کمیته داوران در مرکز آن جا خوش کرده  و در این بین تنها این هواداران پرشمار پرسپولیس‌ هستند که درد می‌کشند و جمله کلیشه‌ای و تهوع‌آور «بد شانس بودیم» و «اشتباهات داوری جزئی از فوتبال است» را می‌شنوند و مجبور به تحمل این وضعیت تهوع‌آور هستند. این ملغمه‌ای است که وزیر ورزش و جوانان دولت تدبیر و امید آن را پدید آورده و اگر این همه اصرار به استفاده از رئیس سابقش در نوک هرم مدیریتی محبوب‌ترین تیم فوتبال ایران نبود، شاید یک مرد از جنس امیرعابدینی با ادبیات و نفوذش کاری می‌کرد این اشتباهات داوری که جزئی از فوتبال است(!) همانند استقلال بیشتر در خدمت قرمزها باشد نه علیه آنها.  امیدواریم یک نفر باشد تا این زخم مزمن و آزار‌دهنده را به وزیر و معاونانش نشان دهد و شجاعانه بگوید تقصیر شما از جهانبازی و عالیشاه کمتر نیست.