بزرگترین چالش مربیگری قلعه نویی: سکوها این بار علیه امیر

به گزارش متافوتبال و به نقل از شفقنا، این برای نخستین بار بود که هنگام امضای قرارداد،عده ای مخالف آمدند و عوض تبریک به قلعه نویی، کشتن گوسفند به او گفتند: تو را نمی خواهیم.این یعنی یک وضعیت ویژه در شهری خاص و تیمی خاص تر. جایی که موفقیت خواه ناخواه از کانال هواداران می گذرد. فراز کمالوند یکی از اولین مربیانی بود که این اصل را کشف و اجرا کرد اما یک مقدار بیشتر از حد زیاده رفت تا سازمان لیگ و علیپور ترمزش را به شیوه خاص خود بکشند. قلعه نویی هم در مرتبه اول در تبریز با همین متد تیمداری کرد اما نوع جدا شدنش چنان به ذوق هواداران زد که بعد از آن روز، فقط ناسزا بود که از سکوهای تبریز می شنید. اما اینکه الان آغوش تبریزی‌ها تمام و کمال برای او باز نیست تنها به آن خلف وعده مرتبط نیست. چرا که پای یک مربی دیگر در میان است که در تبریز تیغش بهتر از امیر می برد.

رسول خطیبی لیگ را با سیاه جامگان شروع کرد اما وقتی آغاز بد تراکتورسازی را دید، به بهانه حضور در کلاس های مربی گری قید مشهد را زد. یک جدا شدن کاملا مشکوک که بدون هیچ ذهن مکاشفه گری هم می شد پای تراکتور را از آن استشمام کرد. از این رو رسول، زودتر از هر مربی دیگری زنیبلش را در صف جانشینی تونی اولی ویرا گذاشت. در نخستین اقدام با وساطت رئیس کانون هواداران تراکتورسازی، با مدیرعامل تراکتورسازی آشتی کرد و برای اثبات دوستی اش حاضر شد طلب چند صد میلیونی اش را ببخشد. خطیبی همه این سنگربندی‌ها را انجام داد تا بدون دردسر جانشین تونی شود اما در آخرین لحظه،این کارنامه امیر قلعه نویی بود که باعث شکست رسول شد. پیرو همین سناریو بود که هواداران تراکتورسازی این استقبال سرد را از امیر برپا ساختند. سرمربی جدید تراکتورسازی هم هوشمندانه گفت این اقدامات خط دهی عده ای خاص بوده و بلد است چگونه اوضاع را برگرداند. اما او بهتر از هر کس دیگری می داند کنترل سکوها آن هم در تبریز، کار آسانی نیست مخصوصا اگر سایه سنگین خطیبی در میان باشد.

امیر قلعه نویی پیش از این پا به هر تیمی گذاشت بدون مشکل خاصی، با روش خودش، سکوها را رام کرد. نشان به این نشان که استقلال او فصل قبل در میانه جدول بود و صدایی از روی سکوها بلند نشد اما تیم پرویز که نوع فوتبالش تقریبا همان فوتبال کسالت بار فصل قبل آبی هاست در صدر است و اعتراض می شنود! نه اینکه پشت اعتراضات اخیر استقلال پای قلعه نویی در میان باشد نه، مقصود این است یکی مثل امیر می داند چگونه صداهای دیگر را بلند کند تا صدای های ریز شنیده نشود.

اما امروز در تبریز اوضاع متفاوت است. او می داند باخت و مساوی در یادگار امام این شهر چه عواقبی دارد، می داند که در صورت حذف مقابل استقلال آن هم در تبریز با چنان هجمه ای رو به رو می شود که برای مهارش، کار بسیار مشکلی پیش رو دارد.

امیر با علم به این مصائب ،حاضر به قبول پیشنهاد شده است اما فرق این بار با دفعه های قبل این است او سکوها را “فعلا” در اختیار ندارد. شاید پس از ناکامی‌های اخیر در استقلال، محتاج این آزمون بزرگ بود تا بزرگی دوباره اش را به فوتبال ایران اثبات کند. عملیاتی که انجامش با توجه به بودجه و پتانسیل ملوان تقریبا شدنی نبود اما تراکتورسازی داستانش متفاوت است. سری بزرگ و متعاقبا دردسری بزرگتر.