گزارش روز | پول و نابودی فوتبال

به گزارش متافوتبال و به نقل از شفقنا، وقتی تیم های مانند چلسی، منچستر سیتی و پاری سن ژرمن را می بینیم که از رویارویی با تیم های بزرگ می ترسند نباید این موضوع ما را نگران کند بلکه باید باعث خوشحالی و طیب بال گردد و کلاه را به احترام تیم های مانند یوونتوس، اتلتیکو مادرید، بوروسیا دورتموند، لسترسیتی و حتی وستهام از از سر برداریم چرا که آنها با وجود بودجه کمی که نسبت به تیم های بزرگ داشته اند بت شکن نشان داده اند و نتایج درخشانی به دست آورده اند.

تیمی مانند وستهام با بازیکنانی که چه بسا نام هیچ کدام از آنها را تا قبل از آغاز فصل نشنیده باشیم می تواند برابر تیم های بزرگی چون چلسی، لیورپول، منچستر سیتی و آرسنال به پیروزی برسد یا لسترسیتی که به قول سرمربی این تیم قبل از آغاز فصل تنها هدفش ماندن در رقابت های لیگ جزیره بود الان با شکست دادن بزرگان در صدر جدول رده بندی جای دارد و این ثابت می کند که پول و ثروت در فوتبال همه چیز نیست و تیم های مانند پاری سن ژرمن، منچستر سیتی، چلسی و حتی رئال مادرید به خرج هزینه های سرسام آور و نجومی زیبایی فوتبال را نابود کرده اند؛ فوتبالی که بازی مردمی به شمار می آید و زیبایی خود را از فقرا می گیرد و بسیار می ترسد که به بازی ثروتمندان تبدیل شود.

لسترسیتی که بیشتر عمر خود را در لیگ دسته پایین تر بوده الان ریاست لیگ جزیره را برعهده دارد و حتی اگر نتواند به عنوان قهرمانی هم برسد از ارزش این تیم کم نمی شود چرا که توانسته بدون صرف کردن هزینه های نجومی قدرت بزرگان لیگ جزیره را به زیر کشد و خود قدرنمایی کند. این تیم تنها یک مربی باتجربه دارد که فوتبال زیبا را به خوبی می فهمد و می داند که چگونه بازیکنان جوان تیمش را آماده بازی کند.

بوروسیا دورتموند

تیمی که با مربی جوان مانند یورگن کلوپ طرحی نو درانداخت و تکانه ای بزرگ در فوتبال آلمان و اروپا به وجود آورد. دورتموند توانست قهرمانی در رقابت های بوندسلیگا، جام حذفی و سوپر جام آلمان را به دست آورد و مهم تر از همه به فینال لیگ قهرمانان اروپا هم صعود کند این درحالی بود که امکانات این تیم قابل قیاس با بایرن مونیخ و دیگر تیم های بزرگ فوتبال اروپا نبود.

ارزش هم بازیکنان دورتموند حتی یک چهارم تیم بایرن مونیخ هم نبود حال چه برسد به دیگر تیم های بزرگ فوتبال اروپا مثل پاری سن ژرمن، منچستر سیتی و رئال مادرید. این تیم تنها یک مربی جوان داشت که در برانگیحتن بازیکنان جوان و استفاده از انرژی زیاد آنها تبحر داشت. او توانست رئال مادرید را در حالیکه ستارگان گران قیمتی چون کاکا و رونالدو را در ترکیب خود داشت با نتیجه چهار بر یک شکست دهد و در نهایت به فینال لیگ قهرمانان اروپا راه پیدا کند. دورتموند درحالی به این موفقیت دست پیدا کرد که پول زیادی را برای جذب بازیکنان بزرگ صرف نکرده بود

اتلتیکو مادرید

تیمی که بزرگترین آرزوی اش قبل از دیگو سیمئونه قرار گرفتن در جایگاه سوم جدول رده بندی و کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا بود الان در قامت یک مدعی بزرگ در هر رقابتی به شمار می آید. این دو فصل پیش توانست در نوکمپ بارسلونا را با همه ستاره هایش متوقف کند و جام قهرمانی را بالای سر برد. متوقف کردن بارسلونا در نوکمپ آن هم با حضور مسی، ژاوی، اینیستا، سانچس و چندین و چند ستاره دیگر آن هم در شرایطی که ابی-اناریها با پیروز شدن می توانستند جام قهرمانی را بالای سر برند اصلا کار آسانی نبود اما اتلتیکو مادرید سیمئونه این کار کرد.

گذشته از این شاگردان سیمئونه در همان فصل توانستند که به فینال لیگ قهرمانان اروپا راه پیدا کنند و در حالی که تنها فاصله بسیار اندکی با جام قهرمانی داشتند برابر رئال بازی را واگذار کردند. قیمت بازیکنان اتلتیکو مادرید در مقایسه با بازیکنان رئال و بارسلونا بسیار بسیار پایین بود اما آنها موازنه قدرت را در لیگا به هم ریختند. 

اتلتیکو مادرید برای این موفقیت تنها یک مربی جوان و با انگیزه داشت که انگار خود او در زمین در حال بازی کردن است و نفر دوازدهم تیمش به شمار می آید. سیمئونه در نخستین تجربه مربیگری خود در اروپا انرژی و انگیزه بسیار زیادی داشت و لحظه ای از راهنمایی کردن شاگردانش در کنار زمین خسته نشد. او تا پایان بازی از بازیکنان می خواست که تلاش کنند و روحیه جنگندگی خود را از دست ندهند. آنها با چنین تفکری توانستند برابر تیم های بزرگ چون چلسی، بارسلونا و رئال مادرید تا اتلتیکو مادرید و سویا و ویارئال به پیروزی برسند.

سیمئونه برای این موفقیت از سران باشگاه میلیون ها پول طلب نکرد و از آنها نخواست که برای قهرمانی 3 یا 4 سال به او فرصت دهند بلکه تنها به اعتماد به نفس نیاز داشت و توانست چنین چیزی را به بازیکنانش هم هدیه دهد.

یوونتوس

تیمی که بحران مالی و کالچیو پولی باعث شد تا ستاره های زیادی را از دست دهد و همه این تیم را از جمع مدعیان قهرمانی در رقابت های سری A خارج کنند تا اینکه آنتونیو کونته را به عنوان سرمربی جدید خود انتخاب کرد. کونته تا قبل از انتخاب به عنوان سرمربی یووه اسمی ناشناخته در دنیای مربیگری بود اما او او توانست با کم ترین هزینه و تیمی که از بازیکنان جوان و باتجربه ساخته بود بیانکونریها را به قدرت نخست فوتبال ایتالیا تبدیل کند.

او با جذب بازیکنی مانند پوگبا که در منچستر یونایتد نیمکت نشین صرف بود او را به بهترین هافبک جهان تبدیل کرد. کونته توانست پیرلو را که در میلان طرد شد به بهترین بازیکن رقابت های سری A تبدیل کند و ستاره ای چون مارکیزیو را هم به فوتبال ایتالیا معرفی کند.

بعد از کونته هم نوبت به آلگری جوان رسید و او نه تنها ضعیف تر از کونته کار نکرد بلکه اعتبار را به یووه در لیگ قهرمانان اروپا هم برگرداند و توانست با شکست دادن تیم پرستاره ای چون رئال مادرید به فینال لیگ قهرمانان اروپا صعود کند هر چند برابر بارسلونا بازی را واگذار کرد.

بهانه تراشی های مانچینی؛ ثروتمندان در یک مسیر

مانچینی در منچستر سیتی زحمت زیادی کشید. او توانست این تیم را بعد از نزدیک به 50 سال به قهرمانی در لیگ برتر انگلیس رساند. او بازیکنان بزرگی در اختیار داشت و رئیس باشگاه هم بودجه ای بدون سقف در اختیارش قرار می داد با این حال وقتی در لیگ قهرمانان اروپا نمی توانست نتیجه بگیرد سخت بودن گروه را بهانه می آورد.

جانشین مانچینی هم بهتر از او کار نکرده است. منچستر سیتی در دوران پیگرینی گران ترین خریدهای تاریخ خود را داشته است با این حال در هر دو سال پیاپی برابر بارسلونا نمایش ضعیفی در لیگ قهرمانان اروپا داشته و حذف شده است.

پاری سن ژرمن هم که مالکیت آن را یک شیخ قطری برعهده دارد فکر می کند که همچون رقابت های لیگ فرانسه می تواند لیگ قهرمانان اروپا را هم با پول بخرد. این باشگاه هم با وجود آنکه بازیکنان گران قیمت و نجومی زیادی در ترکیب خود دارد در دو سال پیاپی توسط بارسلونا حذف شده است و در فصل جاری هم که رئال مادرید بسیار ضعیف نشان می دهد برابر این تیم تن به شکست داد.

کارلو آنچلوتی وقتی چهار سال پیش هدایت این تیم فرانسوی را برعهده گرفت در اظهار نظری جالب گفت که پاری سن ژرمن برای قهرمانی و درخشش در لیگ قهرمانان اروپا به هویت واقعی و ثابت نیاز دارد و تنها جذب ستاره نمی تواند زمینه ساز موفقیت این تیم باشد.

چلسی از مورینیو به اسکولاری، به هدینیگ، آنچلوتی، ویاش بواش و رافائل بنیتس؛ اسم های بزرگ اما ناکامی مشترک. چلسی با این مربیان بزرگ نتوانست عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد اما با دی ماتئو که مربی موقت بود این موفقیت را تجربه کرد البته باید اعتراف کرد که این تیم برابر بارسلونا و بایرن مونیخ بسیار خوش شانس بود و اصلا تیم برتر میدان نبود.

هم چلسی و هم پاری سن ژرمن بازیکنان بزرگ زیادی در اختیار دارند و مربیان آنها هم باتجربه هستند با این حال در رقابت های اروپایی یک مشکل اساسی دارند و آن هویت است.

سلتیک با یازده بازیکن از مدرسه خود به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا رسید

اگر فیفا قانونی را بگذارد که در آن باشگاه ها تنها با بازیکنان آکادمی خود می توانند در لیگ قهرمانان اروپا به میدان روند بدون شک باشگاه های خواهند درخشید که الان کمتر اسمی از آنها در چمپیونزلیگ می شنویم. چه بسا بتوان گفت از بین باشگاه های بزرگ تنها بارسلونا و آرسنال باشند که بتواند به مراحل بالاتر صعود کنند.

سلتیک اسکاتلند در سال 1967 دست به کار بزرگی زد و با شکست دادن دو بر یک اینتر موفق شد که قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. نکته جالب اینکه همه بازیکنان سلتیک در آن سال متولد اسکاتلند و محصول آکادمی این باشگاه بودند.

حق با ونگر است زمانیکه گفت: خرید بازیکنان با مبالغ سرسام آور زیان زیادی به فوتبال می زند.

با دیدن تیم های مانند پاری سن ژرمن و باشگاه های انگلیسی می توان به خوبی این سخن ونگر را فهمید.