نگاهی به علت انتقاد مشترک برخی مربیان لیگ برتری/فصل فراموشی اشتباه‌ها

به گزارش متافوتبال و به نقل از ایسنا، فصل پانزدهم لیگ برتر فوتبال به نیمه خود رسید و تمام تیم‌ها - به جز نفت تهران و استقلال اهواز که یک بازی معوقه دارند - 15 بازی انجام دادند و رقابت در بالا و پایین جدول به خوبی شکل گرفته است. در کنار همه زیبایی‌های فوتبال و نکات مثبت نیم‌فصل نخست، برخی مسائل هم وجود داشت که خاطر اهالی فوتبال و علاقه‌مندان به این رشته ورزشی را مکدر کرد.

انتقادهای مکرر به عملکرد داوران و البته اشتباه‌های برخی از داوران که گاهی آن قدر فاحش بوده که همه متفق‌القول از آنها ایراد گرفتند، مشکلات همیشگی تیم‌ها در مسائل مالی، کیفیت بد برخی زمین‌ها و مسائلی از این دست هم بودند اما منفی‌ترین نکته لیگ در نیمه نخستش اعتراض بیش از حد برخی مربیان به برنامه‌ریزی لیگ بود.

لیگ برتر فوتبال ایران دو سال است که با برنامه از پیش مشخص‌شده آغاز می‌شود و تیم‌ها می‌دانند که در طول فصل کدام بازی‌شان در چه زمانی برگزار می‌شود و لیگ در چه برهه‌هایی تعطیل می‌شود. با این حال فصل پانزدهم بستری شد برای اعتراض‌های پیاپی برخی مربیان از برنامه و تعطیلی‌های لیگ که به دلیل اردوی تیم‌های ملی بزرگسالان و امید صورت گرفت، دستمایه انتقاد این دسته مربیان به سازمان لیگ و کادر فنی تیم‌های ملی شده بود.

اعتراض مربیان به تعطیلی‌های پی‌درپی و برنامه‌ریزی غلط حق مسلم آنهاست اما این فقط در صورتی پذیرفته است که مربیان با عدم برنامه‌ریزی و تصمیم‌های مقطعی و خلق‌الساعه روبرو می‌بودند اما واقعیت این است که تمام وقفه‌های لیگ پانزدهم از قبل از آغازش معلوم بود و همه از آن آگاه بودند.

بعد از اتمام لیگ چهاردهم، سازمان لیگ برنامه لیگ پانزدهم را با هم اندیشی مربیان تیم‌های ملی بزرگسالان و امید شکل داد و تلاش کرد طوری برنامه را تنظیم کند که هم لیگ به صورت مرتب برگزار شود و هم تیم‌های ملی بتوانند خود را برای دیدارهای مهم پیش روی‌شان آماده کنند.

سازمان لیگ پیش از آغاز فصل جاری برنامه لیگ را به باشگاه‌ها فرستاد تا تمام مدیران باشگاه‌ها آن را مطالعه کنند. به جز چند باشگاه که نقطه نظرات‌شان را به سازمان لیگ اعلام کردند و نظرشان در برنامه اعمال شد، بیشتر تیم‌ها درباره برنامه تنظیم‌شده سازمان لیگ سکوت اختیار کردند؛ سکوتی که نزد هر صاحب‌نظری حکم رضایت را داشت.

مربیان تیم‌های لیگ برتری و مدیران باشگاه‌ها از نحوه چینش بازی‌ها و وقفه‌های لیگ مطلع بودند و نظری در مخالفت با آن ندادند ولی اکنون که در میانه فصل قرار داریم، رسانه‌ها از مصاحبه‌های اعتراضی برخی مربیان نسبت به این برنامه پر شده است.

در وهله نخست به مربیان لیگ برتری که اکنون به برنامه‌ریزی لیگ برتر اعتراض می‌کنند انتقاد وارد است که چرا قبل از شروع لیگ چیزی نگفتند؟ شاید آنها در آن زمان دل‌مشغولی‌های مهمتری از آماده‌سازی تیم‌شان و بررسی برنامه لیگ داشتند.

از سوی دیگر باید از مدیران باشگاه‌ها پرسید در حالی که خود از ابتدای لیگ و حتی قبل از آغاز آن از برنامه کامل لیگ آگاه بودند، چرا مربیان غافل خود را از آن آگاه نکردند و از آن مهم‌تر چرا امروز جلوی مصاحبه‌های آتشین و اعتراضی آنها را نمی‌گیرند؟ هر چه نباشد، تقصیر بر گردن خود آنهاست ولی حالا سازمان لیگ را مقصر جلوه می‌دهند.

همچنین از این مساله مهم‌تر و تاسف‌برانگیزتر اظهارنظرهای گهگاه برخی بازیکنان درباره این موضوع است؛ مساله‌ای که به هیچ وجه با معیارهای فوتبال حرفه‌ای همخوانی ندارد. در این زمینه هم مدیران باشگاه‌ها و مربیان با تجربه باید نقش‌آفرینی کنند و جلوی این رفتارهای غیرحرفه‌ای را بگیرند.

فوتبال ایران تنها در صورتی رنگ پیشرفت را به خود می‌بیند که دست از رفتار غیرحرفه‌ای بردارد و هر کسی که اشتباهی مرتکب شد، آن را گردن بگیرد و مسئولیتش را به دوش دیگران نیندازد. مسئولیت‌پذیری، یکی از حلقه‌های گمشده فوتبال ایران است.