سوژه روز | بازی پولدارها و ترسو شدن فوتبال

به گزارش متافوتبال و به نقل از نامه نیوز، اخباری که در روزهای اخیر شنیده می شود نکات جالبی را از دنیای عجیب فوتبال برای همگان روشن کرده است. در اخبار خواندیم تیم چلسی خوزه مورینیو یا به بیانی آقای خاص را از کادر رهبری خود اخراج و بجای او گاس هیدینگ را به طور موقت جانشین او کرده است و این در حالی است که خود هیدینگ در سال 2009 پس از این که باز به طور موقت  جانشین فیلیپه اسکولاری سرمربی این روزهای گوانجو چین قهرمان آسیا شد یک جام حذفی را برد و سپس به این علت که در چمپیونز لیگ در دیدار نیمه نهائی بازنده شد از تیم چلسی کنار گذاشته و راهی ماجرا جوئی هائی شد که هیچ کدام موفقیت آمیز نبود.

او سر مربی دو تیم ملی و یک تیم باشگاهی شد که در ترکیه و آنژِی ماخاچکالا و خصوصا تیم هلند یک بازنده کامل بود به طوری که در 10 بازی هلند به رهبری او در رقابتهای انتخابی  جام ملتهای اروپا تنها 4 بازی را برنده شد و سر انجام اخراج شد و حال پس از نزدیک به 7 سال به لندن باز گشته تا نشان دهد پولهای باد آورده رانت های نفتی روسیه که به فوتبال انگلستان تزریق شده عملا تنها بازنده را در یک سیکل ناموفق بار دیگر مطرح می کند.
 
براستی گاس هیدینگ چه کارایی بهتر از خوزه مورینیو دارد؟ شاید پاسخ به این سوال ساده باشد. بازیکنان او را نمی خواستند و مورینیو باید می رفت. مردی که دو عنوان قهرمانی اروپا را دارد و یکی از مطرح ترین مردان فوتبال جهان است اما مدیریت همراه با سرمایه و عمدتا به دنبال نتیجه نمی تواند صبور باشد.
 
گاس هیدینگ یک انتخاب کاملا بر پایه ترس است. مردی که ناموفق در سالهای اخیر بوده و با سن 68 سال عملا کارایی بالایی نمی تواند داشته باشد و حتی در هلند او را مردی قدیمی و فاقد آگاهی به روز در فوتبال می دانستند.

آیا او می تواند چلسی بحران زده را نجات دهد یا این که آمده است که چون گرانت و اسکولاری و دی ماتئو وآندره ویلاس بواس  زود از کار برکنار شود؟

در اسپانیا هم نمونه این تفکرات را در رئال مادرید می بینیم جایی که قهرمانان نباید ستاره تر از پرز باشند در رئال مادرید کارلتو آنجلوتی حتی با این که قهرمان اروپا و دو گانه شدن عناوین رئال در این تورنمنت را به ارمغان آورد از کار برکنار می شود تا رافا بنیتس به این تیم بیاید تا به نوعی راحت کنار گذاشته شود. نتیجه اعمال چنین مدیریتی چه می تواند باشد ؟ تنها یک پاسخ به این سوال می توان داد؛ فوتبال به وضوح ترس را تقدیر می کند.

برای توضیح بیشتر در این مورد اظهار نظر های خوزه مورینیو و مانچینی را در مورد گواردیولا بشنویم که می گوید پپ به این دلیل هدایت بایرن مونیخ را قبول کرد زیرا جرات کار با تیمهای متوسط را ندارد و این درست همان نقطه نظری است که در مورد انتخاب منچستر سیتی  برای پپ عنوان می شود. او مردی است که نمی خواهد ستاره بودنش را به جاه طلبی بکشاند.

قصه کارلتو هم جالب است. او می گوید به محض دریافت پیشنهاد بایرن به چیز دیگری نیاندیشیدم. او هم نمی خواهد بار دیگر ملعبه پول و بازیچه مدیرانی قرار گیرد که باخت و جاه طلبی را دوست ندارند.

روزگار فرگوسن ها در فوتبال به اتمام رسیده است. حکایت روزگاری که که ایمان و اعتبار مربیان اجازه نمی داد که پول و سرمایه صاحبان باشگاه بخواهد که ترسو هائی را به باشگاه بیاورند که حاضرند تن به هر خفتی بدهند برای این که چند بازی روی نیمکت بنشینند.

فوتبال امروز بیش از هر روز دیگر باید به یورگن کلوپ و سیموئز و رانیری ببالد مردانی که حاضر نشدند حاضری خوری کنند و پای به عرصه مبارزه گذاشتند. یورگن کلوپ در لیورپول روزهای سختی را می گذراند اما نمی خواست که لذت هیجان یک رقابت غیر قابل پیش بینی را نچشد.
 
امیدواریم که مورینیو بار دیگر به فوتبال برگردد و شایعه حضور او در منچستر یونایتد می تواند جالب باشد. او می تواند خرابه های پس از فرگوسن را آباد کند؟ آیا او جرات بازی با آتش را دارد ؟ فوتبال چنین مردانی را می خواهد مردانی که لستر سیتی را بوجود می آورند مردانی که در فوتبال خودمان استقلال خوزستان و حتی پرسپولیس و ذوب آهن این روزها را ساختند. کاش بازی پولدارها که سرداران شجاع و موفقی چون پپ و کارلتو را این چنین محتاط کرده است را زودتر پایان یافته ببینیم.