تحلیل روز | آرسنال شخصیت قهرمانی ندارد

به گزارش متافوتبال و به نقل از شفقنا، دیگر به بازیهای پر نوسان آرسنال در چند سال اخیر عادت کرده بودیم اما هنوز بعضی از ما براین باور بودیم که احتمال دارد در فصل جاری شرایط فرق کرده باشد. هواداران آرسنال پیش از هم چنین امیدواری را به خود می دهند.معمولا تیم آنها در هر فصلی از شانس های اصلی کسب عنوان قهرمانی به شمار می آید و آنها این امیدواری را به خود می دهند که چه بسا در فصل جاری شرایط فرق کرده باشد و آنها به قهرمانی برسند اما دوباره همان آش و همان کاسه می شود.

تیم ونگر در فصل جاری هم نوسان زیادی داشته است اما جذب دروازبان بزرگی چون پتر چک و آماده بودن فوق ستاره ای چون اوزیل توپچی ها را به بسیار امیدوار به کسب عنوان قهرمانی کرده بود. چلسی مدافع عنوان قهرمانی بدترین روزهای خود در لیگ جزیره را پشت سر می گذارد، منچستر یونایتد با هدایت لوئیس فان خال امتیازات زیادی از دست داده، منچستر سیتی متزلزل نشان می دهد و در نهایت لیورپول هم به خاطر کسب نتایج ضعیف سرمربی خود را از کار برکنار کرد تا همه چیزی مهیای قهرمانی آرسنال شود اما به نظر می رسد که توپچی ها هم وضعیت خوبی ندارند و باید در انتظار شگفتی بزرگی در فصل جاری لیگ جزیره باشیم.

آخرین بازی هفته هجدهم لیگ جزیره بین دو تیم ساوتهمپون و آرسنال بود. لسترسیتی صدرنشین و شگفتی ساز فصل جاری لیگ برتر انگلیس در خانه لیورپول با یک گل تم به شکست داده بود و این نشان می داد که چنانچه آرسنال در دیدار برابر ساوتهمپتون به پیروزی برسد به صدر جدول رده بندی صعود خواهد کرد. همه در انتظار کسب پیروزی برای شاگردان ونگر بودند اما آنها سیلی محکم دیگری به هواداران خود زدند و نه تنها بازی را واگذار کردند بلکه بد جوری هم تحقیر شدند.

آرسنال که در فصل جاری با توجه به افت شدید شانس های اصلی کسب عنوان قهرمانی شانس اصلی بالا بردن جام بود با نمایش کابوس واری که در دیدار برابر ساوتهمپتون داشت بسیاری را ناامید کرد. تیم ونگر بدون روح و بی برنامه بازی کرد. این مربی فرانسوی هم در نشست خبری بعد از بازی اعتراف کرد که تیمش بسیار بد بازی کرد و مستحق شکست هم بود هر چند که به داوری هم اعتراض داشت اما شکست چهار بر صفر را نمی توان با اشتباهات داوری توجیه کرد.

بدون هیچ گون تعصب و یا افراطی می توان گفت که آرسنال هر چند ستاره های خوبی در اختیار دارد اما شخصیت یک تیم قهرمان را ندارد و این به چند دلیل است:

1-ترس یا بی مسئولیتی

همه چیز برای صدرنشینی توپچی ها در لیگ جزیره آماده بود اما معلوم نیست که آیا بازیکنان این تیم از صدرنشینی می ترسند یا اینکه احساس بی مسئولیتی می کنند. به نظر می رسد که ونگر ستاره های جوان تیمش را به خوبی آماده رقابت در فصل جاری نکرده است. آنها نشان دادند که ارزش کسب سه امتیاز را به خوبی درک نمی کنند. شاگردان ونگر ثابت کردند که در میدان بی مسئولیت هستند و نمی دانند که از دست دادن چنین بازی در پایان فصل تا چه اندازه برای آنها گران تمام خواهد شد.

ترس و یا بی مسئولیتی دو ویژگی است که از انسان قهرمان و تیمی که می خواهد جام قهرمانی را بالای سر برد به دور هستند. شاگردان ونگر در شرایط کنونی هر دو ویژگی را دارند پس می توان به راحتی نتیجه گرفت که آنها شخصیت یک تیم قهرمان را ندارند.

2-تیمی که تنها به یک بازیکن متکی است

مشکل بزرگی که آرسنال در این چند سال اخیر داشته است این بوده که معمولا به یک بازیکن متکی بوده است. چند سال پیش آرسنال تنها به رابین فان پرسی متکی بود و این بازیکن هلندی جور همه بازیکنان را می کشید و دروازه حریفان را باز می کرد. بعد از او نوبت به سسک فابرگاس رسید تا یک تنه تیمش را نجات دهد. قبل از آنها هم تیری آنری چنین وظیفه ای را برعهده داشت و یک تنه زمینه را برای پیروزی فراهم می کرد. به نظر می رسد که این عادت در توپچی ها اپیدمی شده است و این اصلی ترین دلایل ناکامی این تیم بوده است.

آرسنال فصل قبل تنها به یک بازیکن وابسته بود و او کسی جز الکسیس سانچس نبود که بهترین بازیها را برای تیمش به نمایش گذاشت و می توان گفت که اگر او نبود شاگردان ونگر نمی توانستند سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را به دست آوردند. در فصل جاری که سانچس آماده نیست نوبت به مسوت اوزیل رسیده است که نقش بازیکن سرنوشت ساز و کلیدی را بازی کند.

این بازیکن آلمانی در فصل جاری بسیار خوب ظاهر شده و در بسیاری از بازیهای با پاس گل های خود نقش ناجی را بازی کرده است. او در این دیدار آماده نبود و چون آرسنال هم تنها به این بازیکن متکی است نتوانست به پیروزی برسد. نه تنها آرسنال بلکه هر تیمی که به یک بازیکن خاص متکی باشد نمی تواند موفق باشد چرا که ممکن آن بازیکن افت کند یا آسیب ببیند و یا اینکه به خوبی در میدان مهار شود در این حالت است که تیم ضربه می بیند. تیمی مانند بارسلونا را در نظر بگیرد که چند سال  پیش بسیار به مسی متکی بود اما الان این ستاره آرژانتینی دو ماه از میادین دور می شود و مشکلی برای آبی-اناریها به وجود نمی آید چرا که آنها به یکی بازیکن وابسته نیستند و بازیکنان دیگری مانند نیمار، سوآرس و اینیستا هم می توانند سرنوشت ساز ظاهر شود.

شاگردان ونگر در شبی که مسوت اوزیل آماده نبود بی هویت نشان دادند و ثابت کردند که نشانی از یک تیم قهرمان نمی دهند. توپچی ها اگر می خواهند که هویت یک تیم قهرمانان را پیدا کنند باید به یک بازیکن متکی نباشند و همچون یک تیم متحد و یکپارچه باشند؛ درست مثل تیم سال 2004 که تنها به یک ستاره متکی نبود و هر بازیکنی می توانست نقش سرنوشتی در ترکیب تیم خود داشته باشد و به همین خاطر هم بود که توپچی ها در آن سال شایسته ترین تیم به کسب عنوان قهرمانی بودند.

3-دفاع پوشالی

یکی از جدی تریم مشکلات آرسنال در یک دهه اخیر خط دفاعی متزلزل این تیم بوده است. آرسن ونگر به بازیکنان جوان و کم تجربه اعتقاد زیادی دارد و این باعث شده تا در بسیاری از بازیهای تاوان سنگینی را پرداخت کند. خط دفاعی آرسنال در فصل جاری با حضور دروازبان بزرگی چون پتر چک قوی تر شد اما هنوز مشکلات زیادی دارد و با چند پاس به راحتی می توان این خط دفاعی را دور زد. تیمی که می خواهد جام قهرمانی را بالای سر برد نباید به حریفان به راحتی اجازه دهد که به دروازه اش نزدیک شوند اما خط دفاعی آرسنال در ضد حملات آسیب پذیر نشان می دهد. این تیم برابر ساوتهمپتون 4 بار دروازه خود را باز شده می بیند حال چه برسد برابر بارسلونا که قوی ترین مثلث تاریخ را در اختیار دارد.

4-واکنش قهرمان

و در نهایت باید گفت تیمی که می خواهد جام قهرمانی را بالای سر برد باید در شرایط سخت واکنش مناسبی از خود نشان دهد. وقتی تیمی که می خواهد قهرمان شود گل نخست را دریافت می کند باید واکنش مناسبی از خود نشان دهد نه اینکه گل های بعدی را هم به راحتی دریافت کند و از پیش باخته نشان دهد. تیم قهرمان باید بازیکنان حریف را به ترس اندازد و اجازه رسیدن به گل های زیاد را به آنها ندهد. آرسنال در دیدار برابر ساوتهمپتون چنین تیمی نشان نداد چرا که بازیکنان میزبان بدون هیچگونه ترس و دلهره های به دروازه توپچی ها نزدیک می شدند و هر کاری که دوست داشتند انجام دادند این درحالی بود که خط میانی و دفاعی آرسنال به کلی از جریان بازی به دور بود.