قهرمانی پرسپولیس با این تیم گل نزن؛ عملیات غیر ممکن

به گزارش متافوتبال و به نقل از شفقنا، برانکو برای قهرمان کردن پرسپولیس همان قدر محتاح تغییر و تحول است که هر تیم متوسطی “در هر لیگی" به آن نیاز دارد. اینکه امروز تیم برانکو(به هر دلیلی)  در وسط جدول است خود دلیل محکمی است بر متوسط بودن تیمش. اول باید این واقعیت را قبول کند تا بعد از آن موفق شود کاری کند کارستان.

او مجموعه ای را در اختیار دارد که به جرات می شود ادعا کرد از بین همه تیم های لیگ برتری، بیش از سایرین هنر “پرسینگ” را بلد است و می داند چگونه در هر بازی بیشتر از حریف موقعیت سازی کند. آرشیو بازی‌های پرسپولیس در لیگ جاری گواهی می دهد تیم برانکو حتی در روزهایی هم که بازنده بوده، بیشتر از رقیبش موقعیت ایجاد کرده اما همزمان به همان سادگی که موقعیت ها را به دست می آورد آنها را از دست می دهد.

تا جایی که به “دانایی” سرمربی هر تیمی مربوط می شود، پرسپولیس “تواناست” اما آنجایی که باید یک بازیکن خلاق و گلزن، تیر خلاص را بزند این مجموعه عاجز و ناتوان است. حتی مهدی طارمی که گفته می شود ،آماده ترین مهاجم چند ماه اخیر فوتبال ایران است علی رغم آن همه گلی که در پرسپولیس و تیم ملی زده، دو برابرش را نزده است. کار حالا به ضربات پنالتی هم کشیده و طارمی نشان داده این توانایی را دارد تا از روی نقطه پنالتی هم نتواند کاری از پیش ببرد. با وجود اینکه اکثر این پنالتی ها را با هنرمندی خودش می گیرد. او و ” پرسپولیس برانکو” بیشترین شباهت را به هم دارند هنرمندانی که علاقه ای به تکمیل هنرشان ندارند.

اما مشکل پرسپولیس  تنها طارمی نیست. او  تازه قسمت خوب داستان است. او بهترین “گلزن” و “گلنزن” بین همه آنهایی است که کنارش بازی می کنند. از فرشاد احمدزاده گرفته تا عالیشاه و علیپور. خب تکلیف چیست؟ قرار است معجزه ای روحی و روانی بین این بازیکنان اتفاق بیافتاد؟  بعید است. در بهترین حالت برانکو می تواند با تمرینات پر فشار، کاری کند آنها هنگام زدن ضربه نهایی، شانس پاس دادن به یار کناری را هم داشته باشند که مشخص نیست آن یار کناری، توانایی باز کردن دروازه بی سنگربان را داشته باشد.

این خط حمله  مربی سرنگون کن ، هوادار آزارده و کلا تماشاگر کلافه کن را بگذارید کنار تا برسید به خط دروازه. جایی که استقلال به واسطه یکی مثل مهدی رحمتی این روزها صدرنشین جدول است اما برانکو با گلر بی اعصابی مواجه است که یا محروم می شود و یا ساده ترین توپ های ممکن را گل می خورد. نمونه دم دستی می خواهید همین بازی با نفت تهران. کلا چند توپ خطرناک روی دروازه مکانی آمد که یکی از آنها به تیر دروازه خورد و دیگری که امکان تصاحبش با “جاگیری خوب” وجود داشت به ته دروازه رفت تا جزای گل نزنی های پرسپولیس را متوسط بودن سوشا مکانی بدهد.

بهتر است برانکو بار دیگر به قول و وعده ای که داده خوب توجه کند. تیم او خوب است، بهتر از هر رقیبی در ایران بازی می کند و تا قبل از رسیدن به گل نخست ،بیشترین فشار را می آورد حتی اگر آن  دیدار ، داربی باشد، اما موضوع اصلی این است که یک مجموعه گل نزن چگونه و با چه متر و معیاری باید قهرمان شود؟ شاید اگر سوشا مکانی کمی از حد متوسط بالاتر بود و می توانست نقش ستاره را ایفا کند، برانکو باز هم شانسی برای عملیات غیر ممکنش داشت اما مسئله این است که او به دروازه‌بانی اعتماد کرده که اصولا هیچ اعتمادی به او نیست.

تنها “مفر” پیش روی برانکو و پرسپولیس پنجره نقل و انتقالات زمستانی هستند. جایی که می تواند با چند جا به جایی ساده اما موثر بازی را به نفع خودش و تیمش تغییر دهد. شاید سخت باشد اما غیر ممکن تر از قهرمانی نیست که بتواند با جذب یک دروازه بان استاندارد،دست کم خیالش را از این سوی زمین راحت کند. شاید هم جذب یک بازیکن مثل محمد نوری که دست کم پنالتی زدن را بلد است و ادای بلد زدن را در نمی آورد، ورق را برای او برگرداند.به این آمارتوجه کنید؛  پرسپولیس در بازی  مقابل ذوب آهن (امید عالیشاه)، فولاد (رامین رضائیان)، سایپا (مهدی طارمی) و نفت (مهدی طارمی) 4 پنالتی حساس را از دست داده است. اگر از بازی فولاد که با برد قرمزها همراه شد بگذریم در 3 بازی دیگر پرسپولیسی‌ها 8 امتیاز را از دست داده‌اند که با احتساب این امتیازات پرسپولیس می‌توانست با 27 امتیاز در صدرجدول لیگ قرار بگیرد. حالا اهمیت یک پنالتی زن مثل محمد نوری را اینجا برانکو میفهمد.

تغییرات نیم فصل آخرین مهلت برای برانکوست تا با این تیم خوب اما پر از نقص، عملیات غیر ممکنش را ممکن کند.