رم، شهر بی‌دفاع / آیا رودی گارسیا، مربی فرانسوی آ‌اس رم، می‌تواند فصل را به پایان برساند؟

به گزارش متافوتبال و به نقل از روزنامه بهار، رم باشگاهی است که به‌صورتی عجیب در مواجهه با مسائل، درستکار و صادق برخورد می‌کند؛ گاهی اوقات بیش‌ازحد درستکار. آن‌ها اقرار می‌کنند مرتکب اشتباهاتی شدند و به‌جای اینکه فقط یک نفر را مقصر معرفی کنند همه اعضای باشگاه تقصیرات را گردن می‌گیرند. فصل گذشته که این‌طور بود، همان زمانی‌که دوم شدند و آن مقام به‌عنوان ناکامی در نظر گرفته شد، درحالی‌که دوسال قبل از آن چنین برداشتی صورت نگرفت و مقام دوم سری آ یک جشن کوتاه در رم راه انداخته بود. حالا هم اوضاع عوض نشده است.
گارسیا؛ مقصر یا قربانی...
در روزهای اخیر بسیاری گارسیا را فردی ناکام معرفی کردند. بااین‌حال باشگاه حاضر نشده با او مثل یک مربی ناکام برخورد کند. والتر ساباتینی، مدیر ورزشی باشگاه اعلام کرد درباره آینده گارسیا تردیدی وجود ندارد و از نظر مسئولان او خوب کار می‌کند، دانیله ده‌روسی هم که در زمان غیبت فرانچسکو توتی کاپیتان تیم است گفت: «اینکه همه تقصیرات را به گردن او بیندازیم خیانت است. » گارسیا را تنها نگذاشتند و متحد باقی ماندند. رفتارهایی که نقطه مقابل فرهنگی است که در ایتالیا وجود دارد. مدیران رم غیرمنطقی رفتار نمی‌کنند. آن‌ها به‌خاطر اشتباهات خودشان گارسیا را قربانی نمی‌کنند، چون واقعا اشتباهاتی صورت‌گرفته که گارسیا در آن‌ها بی‌تقصیر است. پالوتا حاضر شده درد و ناراحتی در کوتاه‌مدت را به جان بخرد تا در درازمدت تیمش را به موفقیت برساند. او علیه هواداران افراطی شوریده است. از آن‌ها خواست تا رفتارشان را عوض کنند. تصمیمی که تبعات عجیبی داشت. تبعاتی مثل اینکه حتی وقتی در فصل جاری رم خوب نتیجه می‌گرفت و صدر جدول را دراختیارداشت در ورزشگاهی نیمه خالی بازی می‌کرد، در ورزشگاهی که جو آن مثل زمین خانگی تیمی درحال سقوط است، نه تیمی که برای کسب قهرمانی تلاش می‌کند. پالوتا کادر بدنسازی را کاملا عوض کرد. او افراد مورد نظر خودش را دراختیارگارسیا گذاشت. یک‌بار دیگر نیت خوبی وجود داشت و این اقدام برای سود رساندن به باشگاه انجام شد. فصل گذشته مصدومیت‌ها ضربه مهلکی به رم زدند و بازیکنان نمی‌توانستند 90 دقیقه با تمام قدرتشان در زمین بازی کنند. این تصمیم باعث شد تا گارسیا فرصت بیشتری هم برای رسیدگی به تعیین برنامه‌های بازی و تاکتیک‌ها داشته باشد. اما آیا این کار باعث نشد تا قدرت و نفوذ او کاهش پیدا کند؟ آیا این کار نشان نمی‌دهد که به قدرت مدیریت او خیلی اعتقاد ندارند؟ تقریبا شبیه همان اتفاقی است که در تابستان برای برندان راجرز در لیورپول رخ داد، وقتی که دستور جدایی دستیارانش کالین پاسکو و مایک مارش صادر شد.
ترانسفرهای ناموفق!
حال بحث ساباتینی و خریدهایش مطرح می‌شود. فصل گذشته بود که مشخص شد ترکیبشان از عمق کافی برخوردار نیست و دوباره چنین معضلی دیده شده است. در غیاب محمد صلاح و ژروینیو، رم همان تیم قبلی نبوده است. البته مسئله مطرح‌شده غیرمعمول نیست. یوونتوس هم بدون کلودیو مارکیزیو تیم همیشگی نیست. همه تیم‌ها بازیکنان غیرقابل جانشین دارند. منچسترسیتی پول هنگفتی صرف کرد تا وینسنت کمپانی، یحیی توره، داوید سیلوا و سرخیو آگرو را بگیرد، ولی هنوز هم وقتی آن‌ها نیستند، تیم به مشکل می‌خورد. به رم برگردیم، جایی که مشخص‌شده این تصمیم که خوان مانوئل ایتوربه حفظ شود و آدم لیاییچ به فروش برسد غلط بوده است. با توجه به قوانین فیرپلی مالی باشگاه باید فداکاری کند، ولی می‌توانستند برای تیمی که از نظر دفاعی مشکل دارد السیو رومانیولی را حفظ کنند، البته اگر تا الان توانسته بودند اسپانسری برای پیراهنشان جذب کنند.
آنتونیو رودریگز، نه مهدی بناتیای بعدی است و نه یک سطح بالاتر از ماپو یانگا-ام بیوا. اینکه رم این‌چنین به لیاندرو کاستان ایمان دارد قابل تحسین است، اما او هنوز نتوانسته همان بازیکن قبل از جراحی مغزش شود. اصلا نیازی هست درمورد نوربرت گیومبر بحث کنیم؟ اگر این قدر خوب است، پس چرا وقتی رودیگر و کاستان نیستند دانیله ده‌روسی به مرکز خط دفاعی منتقل می‌شود. هدف بهانه آوردن برای گارسیا نیست. او به‌نوعی قربانی موفقیت‌هایی است که خودش رقم زد. در اولین فصل همکاری‌اش با رم کاری کرد که انتظارات بالا رفتند و دستیابی به آن جایگاه مورد نظر اصلا آسان نیست. همان‌طور که ده‌روسی یکشنبه گفت، آمار بردهای گارسیا بهتر از هر مربی دیگری در تاریخ رم است. حال که اعتماد به او در راه رسیدن به اسکودتو رنگ باخته، باید یادآوری کرد که او تجربه کسب قهرمانی را دارد؛ در 2011 با لیل قهرمان لیگ و جام‌حذفی فرانسه شد.
مشکلی که او با آن مواجه شده مربوط می‌شود به انتظاراتی که وجود دارند. این مشکل هم دو چهره دارد. از یک‌سو غیرمنطقی است، رم تیمی نیست که به کسب قهرمانی در لیگ عادت داشته باشد. این همه زیاده‌خواهی از کجا ناشی می‌شود؟ آن‌ها در طول تاریخشان فقط سه‌بار قهرمان لیگ شدند. ازسوی دیگر، حالا ابزار کافی برای انجامش را دارند. جمع دستمزدهایی که می‌پردازند از 100میلیون یورو گذشته و این باور شکل گرفته که اگر نوبت یوونتوس نباشد، پس واقعا نوبت آنهاست.
نایب‌قهرمان ابدی
در سال‌های اخیر بارها شده که رم تنها یک قدم تا خط پایان فاصله داشته است. پس از کسب اسکودتوی 2001 آن‌ها 8‌بار نایب‌قهرمان شدند. هواداران بابت قهرمان نشدن رم در هفته‌های آخر مضحکه شدند و ناامید هستند. وقتی باید با تعقل واکنش نشان دهند، زیاده‌روی می‌کنند. از پیروزی برابر یوونتوس مدت زیادی نگذشته است. حتی کسب پیروزی در خانه فیورنتینا و دربی برابر لاتزیو که از آن هم تازه‌تر هستند. تیم در رقابت برای قهرمانی امسال هنوز از کورس خارج نشده است. آن‌ها فقط 4امتیاز با ناپولی صدرنشین فاصله دارند و تازه در هفته شانزدهم باید به خانه جنوبی‌ها بروند. خط‌حمله آن‌ها، همان‌طور که گارسیا به منتقدانش یادآوری کرد، بهترین خط حمله لیگ است. صعود به مرحله حذفی لیگ قهرمانان در دستان خودشان است؛ حتی اگر با باته مساوی کنند، احتمال اینکه صعود کنند بسیار زیاد است.
این نیمه پر لیوان است و باعث می‌شود تا با دید مثبتی به گارسیا نگاه کنند. برخی هم معتقدند که مربیان اخراجی دراین فصل نتایج بدتری گرفتند و رم گزینه‌های زیادی برای پر کردن جای گارسیا در کوتاه‌مدت ندارد. حتی چنین کاری از نظر اخلاقی هم درست نیست. اما کم‌کم صبر دارد تمام می‌شود، اگر در هیئت‌مدیره هم این‌طور نباشد روی سکوها اوضاع اصلا خوب نیست.  گارسیا که در اولین فصلش توانسته بود با فن بیان و رفتار تقریبا بی‌عیب و نقصش همه را تحت‌تاثیر قرار دهد حالا مثل امپراتوری رمی است که لباس به تن ندارد. اعتبارش را از دست داده است. پس از شکست 2-3 برابر یوونتوس در فصل گذشته با کله شقی اعلام کرد که بیش از هر زمان دیگری باور دارد که رم می‌تواند اسکودتو را ببرد. اما در پایان فصل، او گفت که یوونتوس در سطحی کاملا بالاتر قرار داشته و نمی‌توان به آن‌ها رسید و در فصل جدید فاصله بیشتر خواهد شد.
حرف‌های متناقض گارسیا باعث ناراحتی مالکان باشگاه شدند. هرچند آن‌ها را به دست فراموشی سپردند، ولی اظهارنظری مشابه پس از دیدار با بارسلونا نادیده گرفته نشد. قبل از شروع بازی بارسلونا «شکست‌ناپذیر» نبود. بعد از بازی، «شکست‌ناپذیر» شد و گارسیا دوباره باخت. او گفت که رم نمی‌توانست مانع شکستش شود. این چیزی نیست که باشگاهی جاه‌طلب مثل آن‌ها بخواهد شاهدش باشد و حتی حرفش را بشنود. سنگینی و نحوه رقم خوردن آن شکست غیرقابل‌پذیرش است.
مالکان جدید از وقتی رم را خریدند به‌دنبال این بودند که باشگاهشان را به جمع برترین‌های اروپا برسانند. آن‌ها می‌خواهند حریفان تیمشان را جدی بگیرند نه‌اینکه مثل دلقک‌ها با آن‌ها رفتار شود. به‌همین خاطر است که نتایجی مثل شکست مقابل بایرن در فصل گذشته و شکست برابر بارسلونا به‌شدت مخرب هستند و هواداران دو آتشه رم را ناامید می‌کند. چنین شکست‌هایی به اعتبار رم لطمه می‌زنند و باعث می‌شوند تا تیم مورد استهزا قرار بگیرد. نمونه‌اش هم این است که رمِ اسپالتی در خارج ایتالیا به‌خاطر شکست 7-1 برابر منچستر یونایتد شناخته می‌شود، نه به‌خاطر تاکتیک‌های نو و فوتبال پویایی که ارائه می‌داد، حالا تیم گارسیا همچنین وضعیتی دارد. این شکست‌ها باعث می‌شوند تا در خارج ایتالیا تصور غلطی از رم شکل بگیرد. شکست در خانه بارسا، اگر سنگینی آن مدنظر قرار نگیرد، را می‌توان فراموش کرد. بااین‌حال، شکست خانگی برابر آتالانتا، مخصوصا پس از گفتن اینکه شکست برابر بارسا مثل شکست فصل گذشته مقابل بایرن تاثیر روانی ندارد، قابل‌پذیرش نیست.
در اولین فصل گارسیا، رم فقط 31 گل دریافت کرد. اما آمار این فصل بسیار نگران‌کننده و معماگونه است، زیرا رم فقط در دو بازی برابر فروزینونه و لاتزیو توانسته دروازه‌اش را بسته نگه دارد. با این تفاسیر رم به کجا می‌رود؟ از همین الان بحث درمورد جذب کارلو آنچلوتی در میان هواداران و رسانه‌ها داغ شده است. آن‌ها معتقدند که اگر در پایان فصل فرصت به خدمت گرفتن کارلتو وجود داشته باشد، رم باید بگوید: «خیلی متشکریم رودی گارسیا، ولی با کمال احترام می‌خواهیم مسیر دیگری را طی کنیم». او باید برای حفظ پستش اسکودتو را به ارمغان بیاورد. حالا گارسیا این را می‌داند: یا اسکودتو، یا اخراج.