گزارش روز | اگر استقلالی‌ها و پرسپولیسی‌ها جای رئالی‌ها بودند

به گزارش متافوتبال و به نقل از شفقنا، دقیقا فردای روزی که اخراج رئال مادرید از جام حذفی به دلیل اشتباه غیرقابل باور مربیان این تیم، قطعی شد، 64897 نفر مثل همه آخر هفته ها برای تشویق تیمشان به استادیوم سانتیاگو برنابئو رفتند. تقریبا بیشتر این تماشاگران از مربیگری رافائل بنیتس دلشان خون است، از اینکه تیمشان همین چند هفته پیش در خانه 5 به صفر از بارسلونا باخته، سرخورده اند، بعید است هیچ کدام از آنها یادشان رفته باشد که پارسال چطور با آن همه دست و دلبازی در فصل نقل و انتقالات، رقابت در هر سه جام معتبر را به دشمن همیشگی شان باختند، بعید است از نمایش مثلت هجومی تیمشان راضی باشند و البته از سیستمهای محتاطانه در بیشتر بازیهای این فصل. با این همه، نزدیک به 65 هزار نفر برای تشویق تیمشان برابر تیم چهاردهم جدول به استادیوم رفتند.

رئال مادرید را مقایسه کنید با استقلال و پرسپولیس. استقلال از 13 بازی 26 امتیاز دارد و صدرنشین لیگ است. گرچه همه بازیهایش کیفیت بالایی نداشته، دست کم از سال گذشته باکیفیت تر بازی کرده. برخلاف تیم پارسال، حالا جوانهایی دارد که به آنها اعتماد می شود و نمایششان فراتر از انتظار بوده. سرمربی و دستیارانش برخلاف سال پیش گل به خودی نمی زنند و هر روز بحران تازه ای برای تیم درست نمی کنند. مدیران باشگاه هم علاقه ای به هیاهو و حضور دائم در رسانه ها نشان نمی دهند، نه بمبی می ترکانند، نه نشان شوالیه می گیرند، نه مناظره تلویزیونی می روند، و نه به جای برنامه ریزی برای باشگاه، کتابهای ننوشته و مدارک تحصیلی نگرفته شان را به رخ می کشانند. با این همه در آخرین بازی قبل از تعطیلات، در حالی مقابل سایپا قرار می گیرند که تماشاگران بازی به 5 هزار نفرهم نمی رسد. کاش تفاوت ماجرا به همین جا ختم می شد. همین سه چهار هزار نفر آخر بازی داد و بیداد می کنند که این چه وضع بازی کردن است!

حالا پرسپولیس را نگاه کنید. مثل استقلال نتیجه نگرفته، اما تا دلتان بخواهد زیبا بازی کرده، به تعبیر برخی مفسران شاید بهترین پرسپولیس 10 سال اخیر بوده. ستاره این پرسپولیس، مهدی طارمی است. جوانی که در 23 سالگی بار همه آرزوهای طرفداران را به دوش می کشد. تا اینجای فصل 7 گل زده- بیشتر از همه گلزنان لیگ- و شش بار هم برای تیمش پنالتی گرفته. در آخرین بازی لیگ، همین طارمی وقتی پنالتی خراب می کند، آسمان را روی سرش خراب می کنند، چنان حمله ای به اینستاگرامش می کنند و طوری به فحشش می کشند، که چاره ای نمی ماند جز اینکه صفحه اش را ببندد. انگار نه انگار بیشتر از نیمی از بازیهای فصل مانده و کسی که قرار است برایشان گل بزند و شادی بیاورد همین طارمی است، انگار نه انگار او و هم تیمی هایش اگر داورها کمتر اشتباه می کردند، حالا جزو دو سه تا تیم بالای جدول بودند.

رئال مادرید این فصل درخشان نتیجه نگرفته و زیبا هم بازی نکرده، ولی باز هم 65 هزار نفر به ورزشگاه می روند تا مقابل تیمی متوسط، تشویقش کنند، استقلال نتیجه گرفته اما بیشتر از 5 هزار تماشاگر را به استادیوم نمی کشاند، همان 5 هزار نفر هم آخر بازی غر می زنند که چرا تیم زیبا بازی نمی کند، پرسپولیس زیبا بازی می کند ولی مهاجمش را به صلابه می کشند که چرا کمک نکرده تیم نتیجه بگیرد. واقعا طرفداران استقلال و پرسپولیس دنبال چه هستند؟ تیمی که هم زیبا بازی کند و هم نتیجه هم بگیرد؟ بیرون از رویاهای ما مگر چند تیم این ویژگی را دارند، غیر از مثلا بارسلونا و بایرن مونیخ؟ اگر منطق این باشد، هیچ تیم دیگری در هیچ جای دنیا احتمالا نباید تماشاگر داشته باشد و تشویق شود.

لذت! این گمشده فوتبال ایران است. به نظر می رسد دیگر کسی به استادیوم نمی رود که از فوتبال لذت ببرد. برای بعضی ها که انگار این برد و باختها در حد مرگ و زندگی مهم شده، عده ای هم لذتشان را در همین فحش دادن ها و هر روز زنده باد مرده بادها گفتن ها تعریف کرده اند.