به گزارش خبرگزاری تسنیم، دیه‌گو کاستا به دلیل حرکت خشن در دیدار سه‌شنبه شب چلسی مقابل لیورپول در مرحله نیمه‌نهایی جام اتحادیه انگلیس که پای امره جان را لگد کرد از سه جلسه همراهی تیمش محروم شد.
این مهاجم 26 ساله در گفت‌و‌گو با روزنامه «دیلی تلگراف» گفت: براساس اتفاقاتی که سه‌شنبه افتاد نکته مهم این بود که می‌توانستم با علم به این موضوع که کار اشتباهی نکرده‌ام، راحت بخوابم چون هرگز قصد آسیب رساندن به کسی را نداشته‌ام و چنین هدفی را در سرم ندارم. شما هم در تصاویر ضبط شده بازی می‌توانید به این حرف من پی ببرید ولی در نهایت برای من محرومیت در نظر گرفته شد. البته من هم باید به این تصمیم احترام بگذارم و محرومیتم را بپذیرم. البته از حکم صادره ناراحتم، چون نمی‌توانم با بازی کردنم به تیم چلسی کمک کنم. به هر حال این تصمیم را می‌پذیرم و به آن احترام می‌گذارم.
وی افزود: نمی‌خواهم بگویم که من یک فرشته هستم. من فرشته نیستم و شما هم می‌توانید این موضوع را متوجه شوید ولی هر زمان که به زمین می‌روم همینطور بازی می‌کنم چون روش بازی من اینطور است. من با بازی کردن از خانواده‌ام مراقبت می‌کنم. نان و آب من از فوتبال می‌رسد، همچنین باید برای باشگاه چلسی، هوادارانش و تمامی افرادی که در این باشگاه هستند، تلاش کنم. درون زمین هم همیشه همینطور هستم. این ویژگی شخصیتی من است و همیشه رقابت و رقابت می‌کنم. من در خارج از زمین شخصیت متفاوتی دارم همانطور که شما دیدید ولی درون زمین نمی‌توانم تغییر کنم.
مهاجم اسپانیایی چلسی تصریح کرد: در زمین تغییر شکل می‌دهم، چون واقعاً به دنبال رسیدن به پیروزی هستم. می‌خواهم رقابت کنم، در سرتاسر زمین بدوم و به پیروزی برسم. می‌توانم با شکست کنار بیایم ولی عاشق پیروزی و رقابت سرسختانه هستم. این حرفه من است و عاشقش هستم. تمام طول هفته تمرین می‌کنم که تنها 90 دقیقه بازی کنم. عاشق بازی کردن هستم و در طول 90 دقیقه بازی‌های که به میدان می‌روم همیشه صددرصد توانم را برای تیمم می‌گذارم.
کاستا در پایان خاطرنشان کرد: چند بار پیش آمده که من بازیکنی را مصدوم کرده باشم؟ هرگز. هیچگاه به همکار خود یا بازیکن دیگری با هدف خاصی آسیب نمی‌رسانم. بله شاید من ناخواسته مرتکب خطاهایی که بیشتر در فوتبال اسپانیا بوده، شده باشم ولی این روش بازی من است. به هر حال سبک بازی‌ام را که به نوعی بازی درگیرانه است، به خاطر چند جلسه محرومیت عوض نخواهم کرد.
