یادداشت روز | گابریل، صادقیان را از خواب بیدار می‌کند؟

بازی که تمام شد، برخلاف اکثر دفعات قبل که بازیکنان پرسپولیس مجبور بودند در میکسدزون ورزشگاه آزادی در مقام متهم مقابل خبرنگاران از خود دفاع کنند، این بار همه اتوماتیک وار تمایل به صحبت داشتند، بی آنکه صدایشان بلرزد و دنبال قطار کردن کلمات برای توجیه باشند. اینها همه خروجی یک نمایش درخشان، یک پیروزی خیره کننده در یک شب خوب بود.

 اما یک نفر بود که به وضوح سازش با بقیه کوک نبود. پیام صادقیان که انتظار داشت مقابل لخویا از مردان ثابت و البته تاثیرگذار میدان باشد، نود دقیقه کامل کنار دست حمید درخشان ماند.  نشست تا یادش بیاید چگونه از ابتدای فصل تا حالا به خودش، به تیمش، به هوادارنش بد کرد. ستاره ای که یا محروم بود یا مصدوم و متعاقب آن نا آماده.

به لیست بازیکنان جذب شده پرسپولیس هم که نگاه می کردید او تقریبا بی جانشین به نظر می رسید. اما در روز بازی با لخویا، پیام صادقیان متوجه شد که چگونه به سادگی بازنده این پروژه خود ویرانی شد. اینک فرناندو گابریل به خوبی توانسته توازن در میانه میدان را کنار محمد نوری بر قرار سازد. این بازیکن برزیلی برخلاف تادئو (که اصلا روی فوتبالیست بودنش محل بحث است) جنس دیگری دارد. 

شاید از شانس بدش روز معارفه اش به هواداران تلاقی پیدا کرد با آن ضربه پنالتی که مازیار زارع ناباورانه تصاحبش کرد. اما حالا کم کم جانشین پیام صادقیان جایش را در ترکیب اصلی و مهمتر از آن، در دل هواداران پرسپولیس باز می کند.

این هافبک برزیلی یکی از بهترین بازیکنان مصاف با لخویا بود که با بازی خوب و هدفمندش موجب شد کسی یاد پیام نیفتد. اگرچه صادقیان چند ساعت پس از برد پرسپولیس در اینستاگرام شادی اش را ابراز داشت اما واکنش او در خاتمه این پیکار نشان داد او فهمیده است حالا برای باز پس گیری جایی که در ابتدا بی جانشین تصور می شد، نبرد سختی را با کاپیتان نوری و گابریل دارد.

همانطور که حمید درخشان برای حفظ صندلی و دریبل توامان برانکو و قطبی، با جسارت و هوشمندی در چهل و پنج دقیقه دوم پیکار با لخویا یکی از درخشان ترین نمایش‌های این چند فصل اخیر پرسپولیس را اکران کرد، اینک او هم چاره ای ندارد برای بازگشت به ترکیب، جز اینکه عصبانیت را چاشنی اراده اش کند تا درخشان مجاب شود مجددا از او بهره ببرد.

بدون شک مثلث تهاجمی نوری، گابریل و صادقیان آماده سیستم توپ رسانی پرسپولیس را به  خط حمله به کل تغییر می دهد. تیمی که تا هفته بیست و یکم ناباورانه با تفاضل گل منفی سه رو به رو بوده، شاید به واسطه تکرار نمایش درخشان مقابل لخویا، بازگشت تاریخی ای را به لیگ برتر داشته باشد.

تا پیش از این آنچه همیشه از قهرهای صادقیان به جا می ماند، ماجرای تکراری اختلاف او با کادر فنی و سپس بخشیده شدنش بود اما حالا داستان متفاوت است. پرسپولیس بدون او و با حضور نوری و گابریل توانسته، به یک هارمونی مطلوب در میانه میدان دست پیدا کند و اگر تا دیروز کادر فنی مجبور به مماشات بود برای حفظ بازیکن بی جانشینش، حالا صادقیان مجبور است بدون قهر، بی منت و خالی از هر جنجال آفرینی تنها و تنها خوب تمرین و مهمتر از آن بهتر زندگی کند تا جایگاه از دست رفته اش را پس بگیرد.

 این شیرین‌ترین چالشی است که درخشان با پیام داشته و درهر صورتی برنده آن پرسپولیس خواهد بود؛ یا ستاره نورافشانی اش را آغاز می کند یا همانند بازی با لخویا همان جایی قرار می گیرد که نتیجه انتخاب اشتباه خودش است؛ بر دل سرمربی روی نمیکت.