گزارشی از وضعیت این روزهای راه‌آهن: سقوط لکوموتیورانان قابل پیش‌بینی بود

به گزارش متافوتبال و به نقل از ایران ورزشی، برای تیمی که اواخر هفته پیش به رغم بازی کردن در تهران 3- صفر به ذوب‌آهن باخت و در 19 مسابقه‌اش 11 شکست داشته (رکورد باخت در لیگ امسال) و حالا تیم ماقبل آخر جدول است، حرف‌های علی لطیفی در مقام سرمربی موقتی این تیم کمی تا قسمتی عجیب می‌نماید.
وی که بعد از برکناری حمید استیلی هدایتگر لکوموتیورانان شد، در مصاحبه‌های متعدد خود ضمن تعریف و تمجید از خود صحبت از کیفیت و برتری‌هایی در کار خود و تیمش کرده که مشابه آن را حتی در اظهارات سرمربیان تیم‌های بالانشین لیگ نیز نمی‌توانید بیابید.
وی مدعی است اگر بعد از تمام بحران‌های مدیریتی و مشکلات اداری و فنی و مالی راه‌آهن بازیکنان این تیم رضایت داده‌اند بمانند، به خاطر وجود وی در این تیم است و افزوده است که بعد از گذشت سه چهار هفته دیگر تیم او تقریبا شکست‌ناپذیر خواهد شد و متذکر شده که حتی مورینیو و فرگوسن هم برای روبه‌راه شدن تیم‌هایشان به سه چهار هفته زمان نیاز دارند.

پس از خانه‌تکانی
لطیفی به عنوان دستیار اول استیلی در فصل جاری لابد نیک‌ می داند در این فصل پرزحمت و سخت چه بر سر این تیم رفته و بحران مدیریتی چطور این باشگاه ارزشمند جنوب شهر تهران را که سال‌ها مظهر سازندگی بود، کمرنگ و ناتوان کرده است.
حتی در ایام نیم فصل که یک خانه‌تکانی مفصل و مجدد در جمع راه‌آهنی‌ها انجام شد، باز سمت و سوی کارها به سوی پیشرفت نبود زیرا اکثر کسانی که جذب راه‌آهن شدند، یا قدرت تغییر دادن سرنوشت راه‌آهن را به طور اساسی ندارند یا دارند اما بر اثر شرایط سخت حاکم بر باشگاه کیفیت کارشان به شدت نزول کرده و هر تفاوت غیرریشه‌ای هم برای نجات راه‌آهن از شرایط فعلی‌اش کفایت نخواهد کرد.

خاطرهای آزرده
شاید بتوان عذر راه‌آهن را برای این نتایج در فصلی که تکلیف مدیریت آن نامعلوم بوده و بر سر این مسائل کش و قوس‌های زیادی شکل گرفته، پذیرفت و ایرادات زیادی را به آنها وارد ندانست. مشخص نبودن تکلیف تیم، عدم پرداخت دستمزدها به حد کفایت و حتی کمتر از آن در زمان مقرر و انواع مشکلات دیگر راه‌آهنی‌ها را به لحاظ روحی و روانی به اندازه کافی آزرده کرده و وقتی تیمی دل و دماغ ندارد نباید از نتایج و شکست‌هایش چندان متعجب شد و آن را به کلی دور از انصاف و حقیقت دانست.
به واقع دلسردی‌های این فصل راه‌آهن برای از پای درآمدن هر تیم دیگری نیز کفایت می‌کرده اما علی لطیفی مهاجم اسبق استقلال که مدتی لژیونر هم بود و در اروپا هم توپ زد طوری حرف می‌زند که انگار در تمامی فصل جاری در این تیم حضور نداشته و تازه آمده است.

حتی اگر 10 گل بخورند
بهادر عبدی بازیکن نام‌آشنا و کاپیتان راه‌آهن در اظهاراتی که بیشتر از حرف‌های لطیفی بوی آشنایی با مشکلات این تیم را می‌دهد، می‌گوید: «با این شرایط اگر در یک بازی 10 گل هم بخوریم، نباید اسباب تعجب شود. دفاع از کیفیت کار ما بی‌معنا است و وقتی در تهران 3- صفر به ذوب‌آهن می‌بازیم، یعنی افتضاح کار کرده‌ایم.»
اشاره عبدی به اظهارات لطیفی بعد از بازی با ذوبی‌ها بود که گفته بود اگر حمل بر قاطی کردن وی نشود باید تاکید کند که راه‌آهن در این روز خوب بازی کرده است.
عبدی معتقد است تا وقتی پولی به بازیکنان داده نمی‌شود و لباس گرم کردنشان همانی است که با آن به خانه و خیابان می‌روند و خبری از یک هزار تومانی هم در باشگاه نیست، راه‌آهن رو به قهقرا خواهد رفت و وضع همانی خواهد ماند که تا به حال بوده است.

از گذشته دور تا نزدیک
حتی اگر بحث گذشته درخشان راه‌آهن و سابقه پروردن صدها بازیکن مستعد جوان در دهه‌های 1340 و 50 شامل پیوس و محمدخانی، یکه و فتح‌آبادی و معرفی ده‌ها ملی‌پوش در رده‌های مختلف سنی توسط راه‌آهن را از نو پیش نکشیم، باید متذکر شویم که لکوموتیو‌رانان حتی از وضعیت 15 سال اخیر خود که مثل بقیه آماده‌خور شده و از پرورش بازیکن غافل مانده‌اند، فاصله گرفته‌اند.
طی این مدت راه‌آهن با مربیانی چون علی دایی هم به زحمت و دردسر افتاده بود و منصور ابراهیم‌زاده نیز با آنها مشکلاتی را تجربه کرده بود اما هیچگاه مثل فصل جاری در سراشیبی شدید نیفتاده و در قبال آن حرف‌های عجیب و غریب اخیر در اردوی آنها شنیده نشده بود.
امیر عابدزاده که به رغم جوانی و کم‌تجربگی شروعی امیدوارکننده در راه‌آهن داشت، حالا مثل یارانش نزول کرده و از سایرین مانند ایران‌نژاد، کلاه‌کج، شیری، محمدرضایی، منوچهری و رضاییان که برخی خریدهای نیم‌فصل راه‌آهن هستند به سبب دلمردگی حاکم بر باشگاه آبی گرم نمی‌شود.

12 هزار تومان یا...؟!
هر یک از این بازیکنان می‌توانند در حال حاضر در هر تیم دیگری گره‌گشا باشند اما در باشگاهی مثل راه‌آهن که بحران‌های اخیر را سپری کرده و سرمربی‌اش در رویا به سر می‌برد و انواع نکات ناامیدکننده در آن رویت می‌شود، فقط می‌توان شتابان به سمت سقوط و دسته‌ای پایین‌تر حرکت کرد. اینکه قیمت قرارداد بعضی از این بازیکنان واقعا 12 هزار تومان(!) است یا خیر، اهمیتی ندارد و مهم‌تر از آن از دست رفتن روح باشگاهی است که سال‌ها به باشگاه‌های دیگر ما درس زندگی در عرصه فوتبال و امیدوار ماندن را می‌داد اما در پیچ و خم‌های سخت زمانه تبدیل به مظهر ناکامی شده است و فقط ناامیدی از آن می‌تراود.