جباری: انتخابم به عنوان يكي از 5 بازيكن محبوب را هرگز فراموش نمی‌كنم / پرداخت‌ها در قطر به موقع است / در ايران به‌جای آباد كردن 10 روستا، 100 شهر را هم خراب كرديم

به گزارش متافوتبال، مجتبی‌ جباری بدون تردید یکی‌ از به‌یادماندنی‌ترین بازیکنان فوتبال ایران است، زیرا جدا از ارزش‌های فنی‌ بالایی که دارد، صحبت‌های خاص خود‌ را هم مطرح می‌کند و به دنیای سینما هم وارد شده است. جباری این روز‌ها در فوتبال قطر می‌درخشد و در آخرین دیدار الاهلی هم یک گل زد، یک پاس گل داد و یک پنالتی برای تیمش گرفت. به همین بهانه خبرورزشی با جباری گفت‌وگویی اختصاصی انجام داد که در ادامه می‌خوانید.

قرارداد خودت را با الاهلی تا ۲۰۱۷ تمدید کردی؟
بله، قراردادم را تمدید کردم و اگر خدا بخواهد تا ۲۰۱۷ اینجا هستم.

چطور شد تصمیم به این کار گرفتی؟
من اینجا راحت هستم. پیشنهاداتی از چند باشگاه دیگر هم داشتم و می‌توانستم صبر کنم تا پایان فصل اما ترجیح دادم زودتر قراردادم را تمدید کنم و تا پایان فصل ریسک نکنم. من از شرایطی که در الاهلی دارم راضی‌ هستم و نمی‌خواستم تا پایان فصل ریسک کنم. ضمن اینکه اگر امسال رتبه خوبی در جدول کسب کنیم، برای فصل بعد تیم‌ بهتری خواهیم داشت.

اینکه بازیکنی در وسط فصل قراردادش را برای چند سال بعد تمدید کند، کمتر در فوتبال ایران اتفاق می‌افتد و بیشتر در فوتبال اروپا شاهد این مسئله هستیم.
بیشتر به خاطر مدل پرداخت است که در فوتبال ایران این اتفاق نمی‌افتد. اگر یک بازیکن در اواسط فصل قراردادش را تمدید کند، هیچ تضمینی نیست که پولش را کامل دریافت کند. به همین دلیل هم بازیکنان معمولاً تیمشان را عوض می‌کنند تا اول فصل یک پیش‌پرداخت خوب بگیرند. خود من هم چند بار همین کار را کردم اما در اینجا پرداخت‌ها سر زمان است و تضمین لازم وجود دارد. من هم با توجه به مصدومیت‌ها و اتفاقات بدی که در اوج دوران فوتبالم برایم اتفاق افتاد، دیگر نمی‌خواهم ریسک کنم. الان شرایط خوبی دارم و بدون ریسک قراردادم را تمدید کردم.

آمار خوبی هم در الاهلی داشته‌ای، بیشترین بازی‌ها را انجام دادی، خیلی‌ کم تعویض شدی و در گلزنی و پاس گل دادن هم موفق بوده‌ای.
خدا را از این بابت شکر می‌کنم. سیستم فیزیوتراپی خوبی اینجا داریم. فیزیوتراپ ما یک‌ تونسی است به اسم مراد که بعد هر بازی طوری با ما کار می‌کند که انگار یک ماشین رفته مکانیکی و به طور کامل سرویس شده است. برای هر بازی با آمادگی و شرایط خیلی‌ خوب به زمین می‌رویم. ضمن اینکه آرامش بالایی دارم و اینجا خبری از حاشیه و جنجال نیست و تمرکز بالایی دارم.

در بازی‌ آخر الاهلی، هم گل زدی، هم پاس گل دادی و هم پنالتی گرفتی‌.
بله، با السد بازی داشتیم که اتفاقات خوبی برایم افتاد و البته می‌توانم بگویم در بازی‌های قبلی‌ بهتر از بازی‌ با السد بودم اما این بار چون گل زدم و پاس گل دادم و پنالتی گرفتم، عملکردم بیشتر به چشم آمد اما خودم از چند بازی‌ قبلی‌ام بیشتر راضی بودم.

در نظرسنجی هفته قبل برنامه ۹۰، جزو ۵ بازیکن محبوب استقلال در ۲ دهه اخیر انتخاب شدی.
باور کنید این یکی‌ از بهترین خبر‌هایی بود که در چند ماه اخیر شنیده‌ام. این مسئله بسیار مرا خوشحال کرد. شاید خیلی‌‌ها فکر می‌کردند من بازیکن حاشیه‌ای هستم یا برخی‌ می‌خواستند مرا حاشیه‌ساز معرفی‌ کنند اما فکر می‌کنم مردم تا حدودی به حرف‌هایی که زدم رسیدند. من ۲ فصل قبل از استقلال رفتم و نظر مردم باعث شد برگردم به دوران حضورم در استقلال و خاطراتم زنده شود. لطف هواداران، خاطره‌ای فراموش‌نشدنی‌ برای من بود که هرگز از یاد نمی‌برم. نمی‌دانم این حرف را بزنم یا نه اما دوست دارم اگرشرایط مهیا بود به استقلال برگردم. البته این به معنای این نیست که بخواهم جای یک جوان را بگیرم. من تا ۲۰۱۷ با الاهلی قرارداد دارم و در آن زمان ۳۵ ساله می‌شوم و باید دید در ۳۵ سالگی شرایط کمک به استقلال را دارم یا نه. اگر بتوانم به طور کامل به استقلال کمک کنم، دوست دارم برگردم در غیر این صورت نه، چون نمی‌خواهم سربار استقلال باشم.

وقتی‌ در بین ۵ بازیکن محبوب استقلال هستی‌، طبیعی است که تمدید قراردادت تا ۲۰۱۷ با الاهلی نمی‌تواند خبر خوبی برای هواداران استقلال باشد. می‌توانی‌ بگویی پس از آن به استقلال بر می‌گردی و با پیراهن آبی از فوتبال خداحافظی می‌کنی‌؟
برای من این مسئله باعث افتخار است. همه من را با استقلال می‌شناسند اما از حالا نمی‌‌توانم حرف خاصی‌ بزنم. دوست ندارم حرفی‌ بزنم یا تصمیمی بگیرم که احساسی‌ باشد. اینکه به استقلال بازگردم یا با پیراهن این تیم‌ خداحافظی کنم، نیاز به یک سری شرایط دارد. از جمله اینکه احساس کنم به درد استقلال می‌خورم نه اینکه سربار باشم. باید از نظر جسمی‌، توان و آمادگی کمک به استقلال را داشته باشم. باید در خودم این توانایی را داشته باشم و استقلال هم من را بخواهد. امیدوارم استقلال آن زمان هم در لیگ قهرمانان آسیا باشد و من هم با آمادگی کامل به این تیم کمک کنم. اینکه من سال‌ها برای استقلال بازی‌ کرده‌ام، نباید دلیلی‌ باشد که هر وقت خواستم بتوانم برگردم و جایم رزرو شده باشد. من می‌خواهم اگر به استقلال می‌آیم، زمانی‌ باشد که بتوانم ۹۰ دقیقه برای تیم‌ مثمرثمر باشم. اگر این‌طور شد و بتوانم با تمام قدرت در خدمت استقلال باشم، دوست دارم برگردم در غیر این صورت ترجیح می‌دهم یک جوان به جای من در استقلال باشد و از فرصت حضور در این تیم‌ استفاده کند.

در مورد میزبانی جام ملت‌ها نیز صحبت کنیم، فرصت بزرگی‌ که به خاطر کمبود امکانات از دست‌مان پرید و به امارات رسید.
متأسفم همین‌طور است. من قبلاً هم بار‌ها این را یادآوری و از نبود امکانات گفته‌ام. ما چند استادیوم ساختیم اما به نظر می‌رسد جای ۱۰ روستای آباد، ۱۰۰ شهر خراب ساخته‌ایم.

‌ای کاش یک نفر جواب دهد که این همه ورزشگاه اگر ساخته شد، به چه دردی خورد؟ من نمی‌دانم از دست چه کسی‌ باید کار بربیاید. همه کشور‌های دنیا همین کار‌ها را انجام می‌دهند و کشور‌های بیخ گوش ایران هم این همه ورزشگاه می‌سازند و امکانات دارند اما خود ما نه. ما چندین برابر کشور‌های دیگر پتانسیل، استعداد و تماشاگر داریم اما امکاناتی به آنها نمی‌دهیم. با این امکانات و زیرساخت‌ها، چگونه انتظار تیم‌ملی‌ قوی، باشگاه‌های پرقدرت و فرستادن بازیکن به اروپا را داریم؟
عجیب است که همه دنیا مشغول پیشرفت در ورزش و ساخت ورزشگاه و امکانات هستند اما ما نه. اگر هم چیزی ساختیم، مورد تأیید کنفدراسیون فوتبال آسیا نبود که به ما میزبانی ندادند. این همه از فوتبال ما و فوتبالیست‌های ما انتظار می‌رود اما در مقابل چه امکاناتی به بازیکنان داده‌ایم؟ اول چند تا ورزشگاه و زمین خوب و کمپ استاندارد بسازیم، بد توقع داشته باشیم. اگر کارهایی که همین قطری‌ها برای بازیکنان‌شان انجام می‌دهند را در ایران انجام می‌‌دادند، حتماً انتظار قهرمانی جهان از تیم‌ملی‌مان را داشتیم! ما باید چیزی بکاریم تا بتوانیم محصولش را درو کنیم. مطمئن باشید فوتبالیست‌ها در ایران آنقدر انگیزه دارند و می‌خواهند خوب باشند، محبوب شوند، به تیم‌ملی‌ برسند و پول دربیاورند که کسی‌ نمی‌‌تواند آنها را متوقف کند اما امکانات و شرایط برای پیشرفت‌شان مهیا نیست. این حرف‌ها خیلی‌ زده شده اما نمی‌دانیم چه کسی‌ باید جوابگو باشد و از چه کسی‌ باید انتظار داشت. ما در این دایره دور خودمان می‌چرخیم و نمی‌دانم تا چه زمانی‌ به این کار ادامه می‌دهیم. الان من با شما درد دلم می‌کنم زیرا دیگر نمی‌توانم این حرف‌ها را در دلم بریزم و امیدوارم دفعه بعد با افتخار بگویم ما فلان کمپ یا فلان ورزشگاه را ساخته‌ایم که در خاورمیانه تک است. مگر می‌شود هر سال یک سری آدم بیایند و بروند و پولی خرج شود اما ما پیشرفت نکنیم؟ اگر پول درست در فوتبال ما خرج شود و در مسیر پیشرفت باشیم، مطمئن باشید بازدهی فوتبال و فوتبالیست‌های ما چندین برابر می‌شود.