بخاطر دايی، داشتم پرسپوليسی می‌شدم

یکشنبه ۲۴ اسفند ۱۳۹۳ ۰ ۲۸۲

متافوتبال - هفته گذشته از محسن فروزان دروازه‌بان استقلال تهران دعوت کردیم تا به تحریریه خبرورزشی بیاید

به گزارش متافوتبال، هفته گذشته از محسن فروزان دروازه‌بان استقلال تهران دعوت کردیم تا به تحریریه خبرورزشی بیاید. سنگربان ملی‌پوش آبی‌ها نیز پس از تمرین و البته با کمی تأخیر خودش را به ما رساند و در آستانه بازی حساس با نفت تهران دقایقی به گپ و گفت پرداخت. البته همان طور که در سطور قبلی اشاره شد، این مصاحبه در دو بخش تهیه و تنظیم شده است؛ قبل و بعد از بازی استقلال و نفت تهران!‌

سؤال کلیشه‌ای می‌پرسیم اما جواب کلیشه‌ای نمی‌خواهیم؛ در دوران کودکی و نوجوانی استقلالی بودی یا پرسپولیسی؟
تمام دوستان، نزدیکان و بستگان من می‌دانند چقدر استقلالی بودم و خیلی هم خوشحالم به تیم محبوب دوران کودکی‌ام پیوسته‌ام.

ولی همین محسن فروزان استقلالی در آستانه پرسپولیسی شدن بود!
راستش را بخواهید در فصل نقل ‌و انتقالات اولین نفری که به من زنگ زد، علی دایی بود. ایشان به من گفت می‌خواهیم تو را جذب کنیم و 4، 5 گلر معرفی کردند ولی مد ‌نظرم تو هستی و... دایی پرسید دوست داری بیایی پرسپولیس؟ گفتم علی‌آقا من شرایط را نمی‌دانم ولی به خاطر شخص شما در خدمتم.

مگر استقلالی نبودی؟
چرا، عرض کردم فقط به خاطر شخص علی دایی رفتم پرسپولیس و مذاکره کردم. اگر پای این اسطوره فوتبال ایران وسط نبود، پایم را هم در باشگاه پرسپولیس نمی‌گذاشتم اما راستش را بخواهید از همان اول هم منتظر تماس استقلالی‌ها بودم.

تماسی گرفته شد؟
شاید باور نکنید اما خودم تماس گرفتم و از آقای کریم بوستانی درباره حضورم در استقلال پرسیدم که ایشان هم عنوان کرد باید شرایط را بسنجیم.

نحوه حضورت در استقلال نیز با حواشی مختلفی همراه شد. می‌گفتند درگیری‌ای صوری با رسول خطیبی راه انداختی تا از تراکتور‌سازی جدا شوی؟
نه، به این شکل نبود. وقتی گلر استقلال از این تیم جدا شد و سوشا مکانی هم به پرسپولیس پیوست، دیگر شرایط برای حضورم در جمع آبی‌ها فراهم شد.

منظورت از گلر استقلال سید‌مهدی رحمتی است که اسمی از او نمی‌آوری؟
بله، منظورم ایشان بود اما اسم نبردن عمدی نبود. به‌ هر حال رحمتی از استقلال جدا شد و من به این تیم پیوستم. البته مجبور شدم 120 میلیون تومان از جیب خودم به تراکتور‌سازی بدهم تا رضایتنامه‌ام را صادر کنند. تا یادم نرفته بگویم وقتی با آقای خطیبی پیشنهاد استقلال را مطرح کردم، این شرط 120 میلیون تومانی را پیش ‌رویم گذاشت، در حالی که تمرین درست و حسابی هم با آنها نکرده بودم.

از پرسپولیس و علی دایی دیگر خبری نشد؟
می‌توانید از خود دایی بپرسید. زنگ زدم و گفتم علی‌آقا شرمنده، من استقلالی‌ام! به خاطر شما چند باری به باشگاه پرسپولیس آمدم اما همیشه دلم با استقلال است و ایشان هم بزرگوارانه برایم آرزوی موفقیت کرد.

اگر استقلال با سوشا مکانی به توافق می‌رسید، باز هم به این تیم می‌آمدی؟
برایم فرقی نمی‌کرد. دوست داشتم استقلالی شوم. 4 سالی می‌شد نزدیک استقلال می‌شدم اما قسمت نمی‌شد و خیلی دوست داشتم این اتفاق بیفتد. بالاخره توانستم به آرزویم برسم.

آن زمان با وجودی که با استقلال قرارداد بسته بودی، دست‌اندرکاران این باشگاه با دروازه‌بانان دیگری هم مذاکره می‌کردند. چه احساسی داشتی؟
مشکلی نداشتم. به هر حال در فوتبال حرفه‌ای این مسائل طبیعی است و حق مسلم باشگاه است که با هر بازیکنی مذاکره کند. بالاخره هم یک گلر خارجی خرید.

انصافاً این رافائل داسیلوا گلر خوبی بود.
اگر نظر مرا می‌پرسید، می‌گویم خیلی دروازه‌بان خوب و خوش‌استیلی بود.

پس چرا یک دقیقه هم نتوانست در لیگ ‌برتر برای استقلال بازی کند؟
این تشخیص کادر فنی بود. شما نظرم را خواستید و من گفتم!

بگذریم. برخی‌ها معتقدند محسن فروزان اعتماد ‌به ‌نفس اضافی دارد. قبول داری؟
حالا خوب است یا بد؟!

اینکه در ابتدای حضور در استقلال گفته بودی کاری می‌کنم هواداران اسم گلر‌های قبلی را نیاورند و...
به این شکل نگفتم. در مصاحبه‌ای عنوان کرده بودم که بهترین گلر 15 سال اخیر استقلال می‌شوم که همین‌جا اعتراف می‌کنم اشتباه کردم این حرف را زدم!

آفرین! همین که هر آدمی به اشتباه خود اعتراف کند، قابل تقدیر است.
به هر حال خامی کردم. از طرفی تازه استقلالی‌ شده بودم و می‌خواستم حرفی بزنم که یاد هواداران بماند اما قبول دارم اشتباه کردم. استقلال طی سال‌های گذشته گلرهای بزرگی داشته که همگی هم برای این تیم زحمت کشیده‌اند و برای من قابل احترام هستند. خودم هم می‌خواهم جوری گلری کنم که در آینده همه از محسن فروزان به نیکی یاد کنند.

یا اینکه در اظهار نظری عجیب گفته بودی بعد از مرحوم ناصر حجازی و احمدرضا عابدزاده خیلی‌ها آمدند و رفتند ولی من می‌مانم!
چون این دو بزرگوار را خیلی دوست دارم، احساسی شدم و آن حرف را زدم. منظورم از عنوان کردن اینکه من می‌مانم، این بود که دوست دارم تا آخر فوتبال در استقلال بمانم و با پیراهن تیم محبوبم از ورزش حرفه‌ای خداحافظی کنم.

بسیار خوب، یک مثل معروف در فوتبال وجود دارد که می‌گوید «گلرها دیوانه‌اند!» این حرف را قبول داری؟
نه، گلرها دیوانه نیستند، برعکس باهوش‌ترین بازیکنان فوتبال، دروازه‌بانان هستند. پست ما طوری است که به هیچ‌ وجه حق اشتباه نداریم چرا که پشت سرمان تور دروازه است و اولین اشتباه می‌شود آخرین اشتباه!

ولی اغلب درگیری‌های معروف فوتبال را گلرها خلق کرده‌اند. مثل ضرب و جرح پاتریک باتیستون مهاجم تیم ملی فرانسه که توسط شوماخر گلر تیم ملی آلمان در جام جهانی 1982 انجام شد یا همین درگیری اخیرت با یک عکاس ورزشی در منطقه میکسد زون استادیوم آزادی!
درگیری خاصی نبود، متوجه نشدم آن عکاس دنبال چی بود!

به فرض می‌خواست از خالکوبی دست تو عکس بگیرد، آیا خالکوبی یک دروازه‌بان ملی‌پوش که الگوی برخی نوجوانان و جوانان است، کار درستی است؟
حرف شما را قبول دارم. همیشه سعی می‌کنم الگوی خوبی باشم و دنبال حاشیه هم نیستم. دنبال پاک کردن آن هستم.

یک خالکوبی خاص تو که حسابی سوژه اهالی فوتبال شده است؛ آیا آن خالکوبی معروف را هم پاک کردی؟
به دنبال پاک کردن آن خالکوبی خاص و معروف هم هستم. به هر حال جوان بودم و یک کاری کردم که اشتباه بوده است به خصوص الان که عضو استقلال و تیم ملی ایران هم هستم. باید خیلی سنجیده‌تر رفتار کنم. طی چند ماه اخیر تلاش کردم رفتارم سنجیده باشد.

شنیدیم مدتی با امیرحسین صادقی قهر بودی و حتی در اردوهای تیم ملی با همبازی‌ات صحبت نمی‌کردی؟
به هیچ ‌وجه، امیرحسین صادقی یکی از دوستان خوب من است که در تراکتورسازی تبریز همبازی بودیم و ابتدای ورودم به استقلال خیلی کمکم کرد. اتفاقاً با امیرحسین و حنیف مثلث شوخی و خنده را در استقلال راه انداخته‌ایم و خیلی هم رابطه خوب و گرمی داریم.

تو به وحید طالب‌لو سلام می‌کنی یا بالعکس؟!
معلوم است، آقاوحید بزرگترم است و من در سلام کردن پیشدستی می‌کنم. این وظیفه‌ام است. حالا چرا این سؤال را مطرح کردید؟

شایعات حکایت از آن دارد که به وحید سلام نمی‌کنی و توقع سلام از او داری!
این شایعات کذب محض است. در هر تیمی که بودم، ارتباط بسیار خوبی با گلرها و رقیبانم داشتم و در کنار رقابت، رفاقت کردم.

حالا نظرت درباره وحید طالب‌لو چیست؟
یک گلر خوب، باتجربه و باشخصیت که خیلی قبولش دارم. هر چه نباشد چندین سال در استقلال گلری کرده و در سطح بالایی هم بوده است. وقتی هم که به استقلال برگشت، خیلی خوشحال شدم.

عملکرد خودت در نیم‌فصل اول خیلی مطلوب نبود اما انصافاً در نیم‌فصل دوم متحول شدی. دلیل آن چه بود؟ بازگشت طالب‌لو یا اینکه...؟
یکی، دو تا دلیل نداشت. نیم‌فصل اول ما، امیرحسین و حنیف را به دلیل مصدومیت نداشتیم و بالاجبار از بازیکنان دیگر در پست غیرتخصصی در دفاع وسط استفاده می‌کردیم. همه این عزیزان هم زحمت کشیدند و ممنون آنها هستم اما به هر حال مدافعان متخصص و باتجربه ما حنیف و امیرحسین بودند. این دو هم خیلی فداکاری کردند که با وجود ناآمادگی و مصدومیت آمدند برای استقلال بازی کردند و... به جرأت می‌گویم نیم‌فصل اول مانوئل نویر هم توی دروازه استقلال بود، حداقل 40 تا گل می‌خورد! واقعاً شرایط بسیار سختی را پشت سر گذاشتیم. شما در جام جهانی هم دیدید وقتی برزیل، تیاگو سیلوا را مقابل آلمان نداشت، 7 گل از این تیم خورد...

با این اعتماد به نفس بالا حاضر بودی در استقلال با سیدمهدی رحمتی هم رقابت کنی؟
برای من فرقی نمی‌کرد. به خودم اطمینان و اعتماد کامل دارم. همین الان استقلال بهترین گلر آسیا را هم بیاورد، مشکلی ندارم و حاضر به رقابت هستم.

با توجه به عملکردی که در نیم‌فصل اول داشتی، فکر می‌کردی مسافر جام ملت‌های آسیا شوی؟
صد درصد! در بهترین تیم ایران گلر فیکس بودم و شرایطم هم بد نبود. البته جا دارد از آقایان کارلوس کروش و دن‌گاسپار تشکر کنم.

از دن‌گاسپار مربی دروازه‌بان‌های تیم ملی خیلی تعریف می‌کنند. می‌خواستیم نظرت را به عنوان یک ملی‌پوش بپرسیم.
اولاً خیلی خوشحالم که این مربی به ایران آمد. شاید باورتان نشود ولی خیلی از اصول اولیه دروازه‌بانی را ایشان به ما در تیم ملی یاد داد و ساعت‌ها برای‌مان وقت گذاشت. گاسپار واقعاً یک مربی حرفه‌ای و بادانش است که امیدوارم فوتبال کشورمان بیشتر از توانایی‌های او بهره ببرد.

نظرت درباره کارلوس کروش چیست؟
به جرأت می‌گویم ایشان بهترین مربی خارجی‌ای است که تاریخ فوتبال ایران به خود دیده است. فوق‌العاده جدی و حرفه‌ای است و حرفه‌ای بودن را هم به شاگردان خود می‌آموزد. از آن گذشته کروش یک انسان به تمام معناست و برخلاف تصورات، شخصیتی بسیار دوست داشتنی دارد. خیلی خوشحالم که در تیم ملی با مربی منچستریونایتد، رئال‌مادرید و تیم ملی پرتغال کار می‌کنم. البته از شما خواهش می‌کنم حتماً درباره سرمربی استقلال هم بنویسید. من فوتبالم و رسیدن به این سطح را اول مدیون خدا و بعد سرمربی استقلال هستم. ایشان هم یک مربی باهوش و کاربلد است که می‌داند چگونه در تیم‌های بزرگ کار کند و همین جا می‌خواستم از زحمات ایشان تشکر کنم. امروز اگر در استقلال شرایط خوبی دارم فقط به خاطر اعتماد قلعه‌نویی است.

راستی نظری درباره حرف‌های محسن بنگر در برنامه 90 نداری؟
هر وقت عدد 4 را می‌بینم هم خنده‌ام می‌گیرد و هم دلم برای پرسپولیس می‌سوزد. جایگاه امروز استقلال در جدول و وضعیت پرسپولیس هم طوری است که دلم را بیشتر می‌سوزاند و به همین خاطر دیگر کرکری نمی‌خوانم چون گناه دارند!

آنچه در زیر می‌خوانید ماحصل گپ و گفت ما با محسن فروزان پس از پایان بازی با نفت تهران است که از نظرتان می‌گذرد.

از لحظه ضربه پنالتی پادوانی می‌خواهیم شروع کنیم. میلاد فخرالدینی به تو چه گفت؟
میلاد خیلی خوب جهت ضربات پنالتی را تشخیص می‌دهد و هر بار هم که به من توصیه‌ای کرده، درست بوده و توانستم پنالتی حریف را مهار کنم. این مرتبه نیز فخرالدینی توصیه کرد و خدا را شکر توانستم ضربه پادوانی را بگیرم اما...

اما چی؟
چه فایده؟ بدتر از این چیست که پنالتی را بگیری ولی روی یک ضربه کرنر و مفتِ مفت گل بخوری! خیلی حیف شد. البته ما چند موقعیت صد درصد گل هم داشتیم که با بدشانسی هدر رفت وگرنه باید 3 امتیاز بازی با نفت تهران به ما می‌رسید.

علیرضا بیرانوند هم عالی بود. نظرت چیست؟
بیرانوند یکی از دروازه‌بانان جوان و آینده‌دار فوتبال ماست ولی به نظرم بدشانسی، عامل اصلی رقم خوردن این باخت تلخ بود. باور کنید اصلاً حال و حوصله‌ای برایم باقی نمانده است.

داستان آن سیلی‌ای که به صورت امیرحسین صادقی زدی، چه بود؟
با امیرحسین شوخی کردم و منظور خاصی نداشتم. ما با همدیگر رفیق هستیم و هیچ بحثی بین ما وجود ندارد.

با این باخت، جایگاه نفت تهران در صدر جدول مستحکم شد، آیا استقلال می‌تواند به تیم منصوریان برسد؟
شک نکنید! به قول قدیمی‌ها جوجه را آخر پاییز می‌شمارند و مطمئن باشید آخر فصل کاپ قهرمانی را استقلالی‌ها بالای سر خواهند برد!