گزارش روز | استراتژی تکراری و ابزار متفاوت در سومین گام آسیایی پرسپوليس

به گزارش متافوتبال و به نقل از ایران ورزشی، اگر تساوی تلخ پنج شنبه و رتبه نهمی پرسپولیس در لیگ برتر را کنار بگذاریم تیمی که قرار است سه شنبه شب رودرروی النصر قرار بگیرد حالا برای خودش در آسیا آبرویی دست پا کرده و همانقدر که در لیگ داخلی احترامش را از دست داده در بین رقبای قاره‌ای محترم است و حداقل تیم‌های همگروهش می‌دانند سرخ‌های تهرانی برای سرگروهی و صعود بی دردسر انگیزه زیادی دارند.
این قضیه حتما در خصوص النصر غول زرد عربستانی‌ها که بعد از حدود 15 سال از زیر سایه الهلال و الاتحاد در آمد و قهرمان لیگ کشورش شد مصداق دارد. النصر هم مثل پرسپولیس محبوب ترین تیم کشورش به حساب می‌آید و بعد از دو تساوی که با بدشانسی به دست آورد حتما در این مسابقه خانگی دنبال کسب سه امتیاز است. در این میان اما شرایط پرسپولیس برای این مسابقه کاملا ویژه خواهد بود و درخشان تیم آماده و کاملی را به عربستان نخواهد برد که این می‌تواند نگرانی‌ها را افزایش دهد.

با همان استراتژی تاشکند؟
حالا که پرسپولیس دو بازی قبلی‌اش را برده و فعلا بهترین نتایج را در تمام گروه‌های هشتگانه لیگ قهرمانان گرفته توقع از تیم درخشان در این رقابت‌ها بالا رفته و برخی قطعی شدن 70-60 درصدی شانس صعود را در همین پایان دور رفت می‌خواهند. در واقع از آنجایی که پرسپولیس تاکنون 6 امتیاز گرفته و دو بازی خانگی هم در مرحله برگشت پیش رو خواهد داشت و البته با در نظر گرفتن اینکه با 10 یا 11 امتیاز هم می‌شود صعود کرد برخی از هواداران خوشبین این تیم به یک مساوی مقابل النصر راضی‌اند تا 70 درصد راه صعود را طی کرده باشند. در این میان به نظر می‌رسد درخشان برای رسیدن به این خواسته هواداران و البته به احتمال زیاد خواسته خودش و تیمش با همان استراتژی بازی با بنیادکار به مصاف حریف خواهد رفت و با تجمع در زمین خودی و استفاده از ضدحمله‌های سریع به دنبال باز کردن روزنه‌های امید و ضربه زدن به حریف خواهد بود. حال باید دید آیا درخشان برای پیاده کردن آن استراتژی ابزار لازم را در اختیار خواهد داشت و مهم‌تر اینکه النصر اجازه چنین کار مهمی را به این تیم خواهد داد یا نه.

چهار مدافع میانی در خط دفاعی
پرسپولیس برای بازی سه شنبه شب در ریاض بابک حاتمی را در اختیار نخواهد داشت و همین کافی است تا ترکیب خط دفاعی این تیم به هم بریزد. در واقع با غیبت حاتمی و از آنجایی که درخشان به جعفرپور و علی عسگری اعتماد چندانی ندارد پیش‌بینی می‌شود خط دفاع سرخ‌ها با چهار مدافع آرایش داده شود و تمام روزنه‌های حمله حریف گرفته شود. البته این اتفاق همانقدر که میزان آسیب پذیری در خط دفاعی این تیم را کاهش می‌دهد از تعداد حملات این تیم از کناره‌ها می‌کاهد چرا که حاتمی در حمله عنصر موفق تری نسبت به دفاع است. به هر حال پرسپولیس با نورمحمدی و خانزاده در چپ و راست و بنگر و اومانیا در مرکز خط دفاع دنبال خنثی کردن حملات حریف خواهد بود، ترکیبی که امسال هیچ وقت کنار هم به میدان نرفته‌اند و شاید برخی ناهماهنگی‌ها نگرانی‌هایی را به وجود بیاورد. البته جا افتادن نسبی نورمحمدی در پست دفاع چپ و عملکرد بهتر خانزاده در دفاع راست به نسبت دفاع چپ می‌تواند امیدواری‌هایی را به وجود بیاورد.

کاش گابریل بود
جدا از داستان خستگی ناشی از بازی‌های فشرده و سفرهای متعدد هوایی که می‌تواند روی کل تیم تاثیر منفی بگذارد غیبت فرناندو گابریل در خط میانی حتما در فاز حمله ریتم تیم درخشان را خراب خواهد کرد. با غیبت گابریل پرسپولیس نمی‌تواند به استفاده از ضدحمله‌های سریع فکر کند و البته در ضربات ایستگاهی مثل دو بازی قبلی خطرناک نیست. فقدان هافبک برزیلی در سفر به ریاض باعث خواهد شد خط میانی پرسپولیس تغییر کند. حالا سه گزینه پیش روی حمید درخشان است تا مثلث میانی تیمش را بچیند. استفاده توامان نوراللهی و کفشگری پشت سر نوری می‌تواند پرسپولیس را در فاز تدافعی قوی‌تر کرده و فضای مقابل خط دفاعی را سامان دهد اما این مثلث در حمله قدرت چندانی نخواهد داشت. گزینه دوم استفاده از رضا خالقی‌فر به جای کفشگری است که در مسجدسلیمان خوب کار کرد تا درخشان را به فکر فرو ببرد. خالقی‌فر تا حدودی می‌تواند کار گابریل را انجام دهد ضمن اینکه در درگیری‌های وسط زمین هم شرکت می‌کند. حالت سوم استفاده از نوراللهی و نوری در پست هافبک دفاعی و بازی دادن به پیام صادقیان در راس این مثلث است. شاید اگر صادقیان به لحاظ بدنی و روانی فرم سال گذشته‌اش را داشت این اتفاق حتما در ریاض می‌افتاد اما او در این فصل زیر نظر درخشان هیچ وقت بازیکنی نبوده که بتواند خیال سرمربی را از نداشتن گابریل راحت کند.

هراس از 10 دقیقه پایانی
پرسپولیس درخشان به صورت کلی در بازگشت‌ها مشکل داشته و به غیر از یکی دو مورد استثنایی مثل دربی یا بازی با استقلال خوزستان هرگز نتوانسته بازی باخته را تبدیل به برد کند. با این حساب اولویت با گل نخوردن است؛ چه اگر اینگونه نشود جبران مافات در خانه حریف دشوار خواهد بود و هجوم همه جانبه برای رسیدن به گل نیز می‌تواند شکست سنگین تری در بر داشته باشد. از طرفی پرسپولیس در برخی بازی‌های حساس در 10 دقیقه پایانی امتیازهای حساسی از دست داده تا کم کم نگران این تایم خطرناک بازی باشیم. برای پرسپولیسی که حتما با استراتژی بازی کنترلی در ریاض به میدان خواهد رفت مراقبت از دروازه تا سوت پایان ضروری می‌نماید به خصوص اینکه بدانیم سرخ‌ها در لیگ برتر و جام حذفی در این بازه زمانی 4 بار باخته‌اند و یک بار تن به تساوی تلخی داده‌اند که از باخت هم بدتر و سنگین‌تر بود.
شکست مقابل نفت تهران در بازی برگشت، باخت به سپاهان در اصفهان و شکست مقابل ذوب‌آهن در جام حذفی و بازی برگشت همه در دقایق پایانی رقم خورد. تساوی این هفته مقابل نفت مسجدسلیمان نیز در حالی که برتری دو گله و سپس 10 نفره شدن حریف می‌توانست به کسب پیروزی راحت کمک کند نگرانی‌هایی را در خصوص تغییرات کادر فنی و البته تمرکز بازیکنان و تجربه آنها در حفظ نتیجه به وجود آورد. با این حال تمام این نگرانی‌ها را می‌توان با این فرضیه فراموش کرد که: «پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا تیم دیگری است و بازیکنان با علم به اینکه در جبهه متفاوت و دلپذیرتر می‌جنگند و به موفقیت امیدوارند با انگیزه و اشتیاق بیشتری در میدان حاضر خواهند شد.»