مورینیو: نمی‌توانم برابر رسانه‌ها ریاکار باشم / توپ طلا با روح فوتبال در تضاد است

به گزارش متافوتبال، ژوزه مورینیو، سرمربی چلسی با روزنامه تلگراف مصاحبه‌ای صورت داده است و نکته جالب این است که سر موضوعی با ونگر به تفاهم رسیده است!

مورینیو که سابقه هدایت باشگاه‌هایی چون پورتو، چلسی، اینتر و رئال‌مادرید را در کارنامه دارد، در ۴ لیگ برتر اروپایی تیم‌های تحت هدایتش را به قهرمانی رسانده است. او در واقع تنها مربی است که در سه لیگ برتر اروپا یعنی ایتالیا، انگلیس و اسپانیا توانسته تیم‌هایش را به قهرمانی برساند و علاوه بر آن چندین قهرمانی دیگر را نیز در کارنامه پرافتخار خود دارد و به این ترتیب می‌توان او را یکی از موفق‌ترین مربیان تاریخ فوتبال حساب کرد.

سرمربی چلسی با انتقاد از جایزه توپ طلای فوتبال جهان آن را بر خلاف روح حرفه‌ای‌گری در فوتبال دانست و عنوان کرد: فکر می‌کنم ونگر چیزی گفت که جالب است. او مخالف توپ طلاست و فکر می‌کنم حق دارد؛ چرا که در این لحظه فوتبال کمی مفهوم تیمی خود را از دست داده است و بیشتر روی فرد تمرکز می کند. ما همیشه به عملکردهای فردی، آمار فردی و بازیکنی که دوندگی بیشتری دارد نگاه می‌کنیم. چون شما در یک مسابقه یازده کیلومتر دویده‌اید و من ۹ کیلومتر دویده‌ام، پس بهتر از من کار کرده‌اید؟ شاید نه! شاید ۹ کیلومتر من مهم‌تر از یازده کیلومتر شما باشد. از نظر من فوتبال یک ورزش گروهی است. از بازیکن در صورتی استقبال می‌شود که بخواهد گروه را بهتر کند. بازیکن بزرگ باید برای تیم کار کند نه این که تیم برای بازیکن بزرگ کار کند. توپ طلا جایزه مسخره‌ای است و کاملا با روح فوتبال به عنوان ورزش گروهی در تضاد است.

آقای خاص ادامه داد: وقتی یک بازیکن سطح بالا می‌آید، تیم از قبل آنجا بوده است. این او نیست که برای کشف تیم آمده است، مثل کریستف کلمب که آمریکا را کشف کرد. به هیچ وجه. شما می آیید تا به ما برای بهتر شدن کمک کنید و به عنوان مربی شما باید هر روز این پیام را بدهید البته نه با سخنرانی یا کلمات. این در مورد بازخورد چیزی است که بازیکنان در رابطه با رفتار شما مشاهده می کنند. نحوه واکنش شما به این بازیکن و آن بازیکن، همدلی با این یکی و آن یکی.

مورینیو در ادامه سخنان سراسر انتقادی خود افزود: در کشور من، پرتغال می‌گویند که شما دو چیز را نمی توانید عوض کنید. یکی والدین تان و یکی هم تیم فوتبال مورد علاقه تان. من به قدرت فوتبال در همه عرصه ها واقف هستم اما واقعا نمی دانم مگر می شود یک فوتبالیست حتی جزو 100 فرد تاثیرگذار دنیا در مجله فوربس قرار بگیرد؟ وقتی در مجله فوربس 100 فرد تاثیرگزار جهان را دیدم که نام کریستیانو رونالدو و لیونل مسی در آن دیده شد خیلی تعجب کردم و افسوس خوردم. ما در فوتبال زندگی کسی را نجات نمی‌دهیم و به بهبود زندگی کسی کمک نمی کنیم. نباید نام فوتبالیستی در فهرست تاثیرگزارترین ها باشد. این بیهوده است؛ چرا که ما فوتبالی‌ها جان هیچکس را نجات نمی‌دهیم ولی می‌دانم که یک هوادار ممکن است به خاطر شکست تیمش خود را از طبقه پنجم به پایین پرت کند که البته این نشان می دهد که آن فرد مشکل روانی داشته است. چگونه می‌توان یک ستاره فوتبال را با یک دانشمند و یک دکتر مقایسه کرد؟

او ادامه داد: در مربیگری در حال بهتر شدن هستم. روز به روز بهتر می‌شوم و از کارکردن لذت می برم. در خیلی جهات تکامل وجود داشته است. مثلا نحوه بازیخوانی من، نحوه آماده شدن برای مسابقه و نحوه تمرینات اما یک نقطه وجود دارد که نمی توانم تغییرش دهم و آن هم این است که وقتی با رسانه‌ها روبه‌رو می شوم هرگز یک آدم ریاکار و دورو نیستم.

او ادامه داد: من چندان مربی مسن و پیری نیستم. در ۵۲ سالگی شاید ۲۰ سال برای مربیگری پیش رو داشته باشم ولی شاید شما بگویید "روباه پیر" هستم. این چیزها مرا نمی ترساند. هیچ چیز بیش از حد نمی تواند مرا نگران نمی کند. در کنترل احساساتم بسیار بسیار قوی هستم. بعضی مواقع به تیمم فکر می‌کنم ولی اینها در خانه دغدغه ذهنی من نیست در واقع نه این که نیمه شب بیدار شده و نگران مصدومیت یک نفر یا تاکتیک برای فلان مسابقه باشم. من نیاز به تفکر دارم. نیاز دارم تا مشکلات را پیش‌بینی کنم.

پدر مورینیو دروازه‌بان بود و یک بازی ملی هم برای پرتغال در کارنامه خود داشت و پسرش ژوزه را برای دیدن فوتبال با خود می برد ولی ژوزه علاقه ای به بازی نداشت و بیشتر مدیریت و مربیگری را دوست داشت. اولین تجربه مربیگری او هدایت کودکانی بود که از لحاظ ذهنی مشکل داشتند و سپس هدایت یک تیم نوجوان را بر عهده گرفت.

این مربی پرتغالی ادامه داد:‌ من مربی بچه‌های 16 ساله بودم. حالا مربی بهترین بازیکنان دنیا هستم و مهم‌ترین نکته این نیست که شما از نقطه نظر فنی آماده شوید. مهم‌ترین چیز رابطه‌ای است که با شخص برقرار می کنید. البته که به دانش و توانایی تجزیه نیاز دارید اما مرکز همه چیز رابطه و همدلی است نه تنها با افراد که با کل تیم و برای رسیدن به آن همدلی همه ما باید چیزی را تسلیم کنیم. یک زمانی افراد فوتبالیست می‌شدند تا وقتی بازنشسته می‌شوند ثروتمند باشند ولی الان فوتبالیست‌ها انتظار دارند قبل از این که اولین بازی خودشان را انجام دهند ثروتمند باشند. مربیگری روز به روز در حال سخت‌تر شدن است؛ چرا که باید با این جور افراد سروکار داشته باشید. من مربی یک بازیکن جوانی بودم که اسم او را نمی‌آورم. به او فرصت بازی در تیم اصلی را دادم ولی کمی بعد پدرش شغلش را ترک کرد. مادرش شغلش را ترک کرد و همه وابسته به او شدند و به جایش تصمیم گرفتند. سرنوشت او چه شد؟ خیلی زود از بین رفت.

مورینیو در بخش دیگری از این گفت‌وگو عنوان کرد: بازیکن باید در محیط خانواده با همه مهربان باشد و دغدغه نداشته باشد تا در زمین بهتر باشد و پیشرفت کند. تحصیلات فاکتور دیگری است که خیلی برای یک بازیکن مهم است. یک بار یک بازیکنی داشتم که در یک هفته با سه ماشین جدید سر تمرین می‌آمد. من به او گفتم ماشین جدید گرفتی؟ آیا خانه داری؟ گفت خیر. پرسیدم: آیا پول کافی در بانک داری؟ گفت خیر. این ماشین را از لیزینگ خریداری کرده‌ام و من فقط قراردادش را امضا کردم. لیزینگ یعنی مجانی! من به او گفتم لیزینگ مجانی نیست. بنشین اینجا تا برایت توضیح دهم لیزینگ یعنی چی؟ او نمی‌دانست لیزینگ یعنی چی و هیچکس برایش توضیح نداده بود. وقتی من اولین قرارداد مالی بزرگ خود را امضا کرده بودم سی و چند داشتم. سال 2003 با پورتو بود. زن و بچه داشتم و می دانستم این پول را باید چکار کنم ولی الان بسیاری در 18، 19 و 20 سالگی به پول‌های کلانی می رسند و بلد نیستند چطور باید خود را مدیریت کنند و به همین خاطر می‌بینیم که بازیکنی با مشکل روبه‌رو می‌شود که از دست مربی خارج است. دنیای عجیبی است دیگر. ما در چلسی یک بخش داریم به نام حمایت از بازیکن که به نظرم خیلی خوب است. وقتی کسی می خواهد خانه بخرد آنها بهترین مشاوره را در اختیار فرد قرار می‌دهند. وقتی بازیکن جوانی می‌خواهد ماشین بخرد، ما به او می‌گوییم که با آئودی قرارداد داریم و ماشین را مجانی در اختیارت می‌گذاریم و این جور مسائل.

مورینیو در ادامه گفت:‌ تنها چیزی که شما نمی توانید به یک بازیکن بدهید استعداد است اما می توانید به درستی روی استعداد او کار کنید. در کنار استعداد یک سری ویژگی داریم که بازیکنان را از هم متفاوت می کنند. مثلا آیا او پسر باهوشی است و منتظر است تا برای بهتر شدن به او کمک شود؟ آیا او خودخواه است؟ که در این صورت متقاعد کردن او برای این که تیم مهم‌تر است، سخت‌تر خواهد بود. من در تمام باشگاه هایی که کار کرده‌ام چنین نوع از بازیکنان را داشته‌ام. در هیچ کجا گروه بی نقصی وجود ندارد اما اگر از من بپرسید که در یک بازیکن مهمترین چیز چیست؟ می‌گویم: استعداد.

او در ادامه ترکیب بهترین بازیکنانی که هدایت آنها را بر عهده داشته است اعلام کرد که ایکر کاسیاس حتی روی نیمکت او نیز جای ندارند:

پتر چک، ویلیام گالاس، جان تری، ریکاردو کاروالیو، خاویر زانتی، کلود ماکله‌له، فرانک لمپارد، مسوت اوزیل، ادن هازارد، دیدیه دروگبا و کریستیانو رونالدو.

او همچنین ژولیو سزار را روی نیمکت خود قرار داد و بازیکنانی چون ساموئل اتوئو، وزلی اسنایدر، سرخیو راموس، دکو و آرین روبن را نیز در نیمکت ذخیره‌ها قرار داد.

آقای خاص در پایان به صورت تلگرافی به چند سوال پاسخ داد که در زیر می‌آید:

بهترین رستوران: منزل خودم

بهترین تجربه: دیدار با کودکان فقیر آفریقایی

بهترین مربی:‌ سر آلکس فرگوسن

مغرور بودن: کمی هستم

بهترین شهر:‌ لندن

بهترین مقصد برای سفر: پرتغال

بهترین ماشین: جگوار

بهترین گوشی تلفن همراه: بلک‌بری