عبدی: قرار بود كفشگری‌ پنالتی‌ بزند / فكر كنم كارم در پرسپوليس تمام شده است / ترسيدم صادقيان كار دست تيم بدهد!

به گزارش متافوتبال، حسین عبدی در گفتگو با خبرورزشی از شرایط بلاتکلیفش در پرسپولیس گله مند است و در خصوص دیدار مقابل النصر صحبت های جالبی را مطرح کرده است:

شنیدیم از سفر به اهواز برای بازی با استقلال خوزستان خودداری کردید؟
مقصر من نیستم. از طرف باشگاه نه تماسی با من گرفته شد و نه یک جلسه ناقابل گذاشتند که ظاهراً به معنای اتمام کارم در پرسپولیس است!

جداً؟!
اگر ما ادعای حرفه‌ای‌گری داریم، باید شرایط حرفه‌ای رعایت شود و یا اینکه حداقل به قول و قرار خودمان پایبند باشیم.

ولی برانکو یک‌شنبه به تهران می‌آید. کاش کمی تأمل می‌کردید تا مرد کروات به تهران برسد و ...
باور کنید من حتی نمی‌دانستم برانکو به کرواسی برگشته است! بعد از تمرین پنج‌شنبه با ماشین خودم داشتم رضا چلنگر و دستیاران برانکو را می‌رساندم که متوجه ماجرا شدم. به هر حال ناراحت هم نیستم. پرسپولیس الان سرمربی جدید با افکار جدید دارد و من هم هر کاری از دستم برمی‌آمد، انجام دادم. ظاهراً دیگر کاری با من ندارند!

به نظر می‌رسد دلخور باشید. این طور نیست؟
هر چه بود گذشت. من نیمی از عمرم را در پرسپولیس سپری کرده‌ام و به این تیم مدیون هستم. هر کاری هم کرده‌ام برای کمک به تیم محبوبم بود و افتخار هم می‌کنم به عنوان مربی برای پرسپولیس قدمی برداشته‌ام و حالا... بگذریم!

در مجموع چقدر پول از باشگاه گرفتید؟
شاید باورتان نشود اما از زمان مدیریت آقای سیاسی تا به امروز کلاً 15 درصد قراردادم را گرفته‌ام که می‌شود چیزی حدود 60 میلیون تومان!

اما شنیدیم حمید درخشان تمام مبلغ قرارداد خود را پس از استعفا یکجا گرفته!
اصولاً عادت ندارم درباره قرارداد همکارانم و مسائل شخصی آنها حرف بزنم و به آن ورود کنم. اتفاقاً من قبل و بعد از بازی با النصر با حمید درخشان صحبت کردم و از او رخصت گرفتم.

به خوب نکته‌ای اشاره کردید. شما در بازی با النصر عربستان اختیار تام داشتید؟
صد درصد، اجازه ندادم یک نفر اضافه دور و بر تیم بیاید و از هیچ کس هم نظر نخواستم. برای تک‌تک لحظات بازی برنامه داشتم. بچه‌های پرسپولیس هم نشان دادند که بامعرفت‌ترین و متعصب‌ترین بازیکنان دنیا هستند. چه آنهایی که بازی کردند و چه کسانی که روی نیمکت نشستند.

چرا آن قدر دیر تعویض کردید؟
به هر حال تعویض هم قاعده و قانون خودش را دارد. تعویض به 3 دلیل انجام می‌شود؛ یکی تغییر تاکتیک، دوم مصدومیت بازیکن و سوم خسته شدن نفرات و آنچه در بازی با النصر گذشت، شرایطی بود که باید بازی را مدیریت می‌کردم. می‌توانید از بچه‌ها بپرسید حتی برای 10 نفره شدن خودمان یا حریف برنامه داشتیم و آن قدر وارد جزئیات شدم که اگر در محوطه 18 قدم خطایی به سود النصر گرفته می‌شد، می‌دانستیم چه کاری باید انجام بدهیم.

اما گابریل و عالیشاه هم خسته بودند!
شاید در لحظاتی چنین نشان دادند اما شما دیدید که امید عالیشاه در دقیقه 95 چه استارتی زد و چگونه هوشمندانه از حریف خطا گرفت. آن لحظه هر چه داد زدم که ضربه ایستگاهی را بلند نفرستید و با پاس کوتاه وقت تلف کنید، کسی نشنید ولی بچه‌ها آن قدر باهوش بودند که خودشان همین کار را انجام دادند و خدا را شکر سوت پایان بازی زده شد.

چرا پیام صادقیان آن حرکت را انجام داد؟
پیام بچه فوق‌العاده‌ احساسی و خوبی است. اتفاقاً در این بازی خیلی به او نزدیک شدم و برنامه‌های زیادی هم برایش داشتم اما ترسیدم او را به زمین بفرستم کار دست خودش و پرسپولیس بدهد. با پیام صادقیان هم صحبت کردم و او هم مثل بقیه از برد تاریخی پرسپولیس خوشحال بود. در بازی با النصر بچه‌ها یکدل و متحد بودند و برای‌شان فرقی نمی‌کرد چه کسی بازی کند.

شنیدیم پنالتی‌زن اول پرسپولیس کفشگری بوده است؟
بله درست است. وقتی داور به نشانه پنالتی در سوت خود دمید، گفتم کفشگری بزند... مهرداد جلو آمد و گفت مهدی طارمی می‌گوید اجازه بدهید من بزنم و من هم گفتم اگر روحیه دارد بده بزند!

نگران نبودید که خراب کند؟
وقتی شما به عنوان سرمربی روی نیمکت می‌نشینید، باید به بازیکن خود اعتماد کنید. مهدی هم روحیه داشت و به همین خاطر گفتم طارمی بزند.

اصلاً تصور می‌کردید ضربه پنالتی‌اش را چیپ بزند؟
هرگز! به نظرم چند نفری آن بالا روی سکوها قلب‌شان گرفت! ضربه خطرناکی زد ولی گل شد و همین نوع پنالتی ‌زدن روحیه عربستانی‌ها را پایین آورد.

موافق شادی پس از گل طارمی بودید؟
من درست آن صحنه را ندیدم. بعد از گل پرسپولیس آن قدر روی سر و کله‌ام پریدند که دیگر چیزی ندیدم ولی یک لحظه که برگشتم دیدم سرمربی النصر دست مهدی طارمی را گرفته و دارد می‌کشد. سر او داد زدم که بازیکنم را ول کن. اصلاً چه حقی دارید که دست بازیکن مرا می‌گیرید و ... البته او بعد از پایان بازی از من عذرخواهی کرد. درباره سؤال شما هم باید بگویم اگر جواب عربستانی‌ها را نمی‌دادیم، در حق خودمان اجحاف کرده بودیم.