تيم 2018 كی‌روش چه شكلی خواهد بود؟ / هشت نامدار روی لبه تيغ حذف

شاید برای مربی‌ها سن و سال تاثیر چندانی در ادامه فعالیت آنها نداشته باشد، ولی جبر زمان در مورد بازیکنان سختگیرتر است و کمتر به سن و سال دارها اجازه خودنمایی مخصوصا در عرصه ملی را می‌دهد. کارلوس کی‌روش هم در تیم‌ملی فوتبال ایران با همین وضعیت روبه‌رو است و به‌صورت طبیعی ناگزیر خواهد بود تا پالایشی در جمع نفراتش نسبت به جام‌جهانی 2014 برزیل انجام داده و قید برخی سالخوردگان را برای جام‌جهانی روسیه بزند، چون اگر قرار باشد ترکیب ثابت ایران در برزیل، در روسیه 2018 هم به میدان بروند، میانگین سنی 11 مرد اصلی ایران در جام‌جهانی بعدی باید نزدیک به 33 و نیم سال باشد که به هیچ عنوان نمی‌توان چنین تصوری داشت.
البته از جمع سالخوردگان جواد نکونام خود از تیم‌ملی خداحافظی کرده و منطق هم حکم می‌کند که کی‌روش برای جام‌جهانی بعدی آینده‌نگری داشته و تعداد دیگری از سن و سال دارها را کنار بگذارد، ولی از طرف دیگر باید به این نکته توجه داشت که مسابقات مرحله مقدماتی جام‌جهانی از همین یکی، دو ماه دیگر شروع می‌شود و مسلما مرد پرتغالی نمی‌خواهد به یک باره تیم خود را خالی از بازیکن با تجربه ببیند و احتمالا پالایش تیمی و جوانگرایی را به‌صورت تدریجی انجام خواهد داد؛ همان گونه که در جام ملت‌های 2015 آسیا گام‌های ابتدایی را برداشت و جوانانی چون مرتضی پورعلی‌گنجی و سردار آزمون را به ترکیب اصلی منتقل کرد یا جوان‌تر‌هایی مثل وریا غفوری و وحید امیری را بیشتر از امثال خسرو حیدری 32 ساله بازی داد.
اما به هر حال نگاهی به مجموعه نفراتی که کی‌روش فعلا روی آنها نظر مثبتی دارد و بررسی وضعیت سنی آنها، نشان می‌دهد که 8 نفر از نامداران این مجموعه به‌نوعی روی لبه تیغ جبر زمان قرار دارند و در شرایط عادی خیلی بعید است که کارلوس کی‌روش در جام‌جهانی 2018 برزیل به بیش از 2 یا 3 نفر از آنها میدان بدهد.
سید جلال حسینی (33)، پژمان منتظری (32) امیر حسین صادقی (34)، آندرانیک تیموریان (33)، خسرو حیدری (32)، مسعود شجاعی (31)، ‌هاشم بیگ‌زاده (31) و اشکان دژآگه (29) نفراتی هستند که با اضافه کردن عدد 3 به سن فعلی آنها (اعداد داخل پرانتز) می‌توان نتیجه گرفت که تاحدودی باید آنها را روی لبه تیغ دانست. البته در این میان شاید اشکان 32 ساله در صورت حفظ کیفیت فعلی خود در روسیه هم موثر باشد یا سید جلال 36 ساله یا منتظری 35 ساله با توجه به پست خود؛ یعنی بازی در قلب دفاع بتوانند با آمادگی مناسب جسمانی از تجربه خود برای استحکام دفاع تیم‌ملی استفاده کنند، ولی نوع بازی تیموریان، حیدری، شجاعی و بیگ‌زاده و نیاز به دوندگی و درگیری فراوان در پست‌های تخصصی‌شان، استفاده توامان از آنها را در سنین 36، 35 و 34 سالگی آن هم در جام‌جهانی دور از ذهن قرار می‌دهد. فراموش نکنیم که کی‌روش در پالایش‌های بعد از جام‌جهانی برزیل، در جام ملت‌های استرالیا نفراتی چون امیر حسین صادقی و خسرو حیدری را کاملا به نیمکت دوخت و حتی با وجود مصدومیت و غیبت نفراتی چون منتظری هم باز به حیدری میدان کافی نداد تا نشان دهد در عزم خود برای این تغییر و تحولات و جوان کردن تیمش برای جام‌جهانی 2018 روسیه کاملا مصمم است.
البته مساله جانشینان این نفرات هم می‌تواند جزو دغدغه‌های اهالی فوتبال باشد چون در حال حاضر در لیگ ایران مدافع میانی جوان و مطمئن تقریبا وجود ندارد و مدافعان میانی حال حاضر یا سن و سال دار هستند یا خارجی و حتی کی‌روش در اولین گام جوانگرایی خود مجبور شد از مرتضی پورعلی گنجی که در لیگ‌هافبک دفاعی بود، در قلب دفاع استفاده کند. همچنین ‌هافبک دفاعی مطمئن هم کمتر دیده می‌شود و مطمئن‌ترین آنها امید ابراهیمی است که خود در جام‌جهانی 31 ساله خواهد شد. مدافعان میانی تیم امید و‌هافبک‌های دفاعی این تیم هم چنگی به دل نزدند تا بیشتر اهالی فوتبال فعلا منتظر واکنش کی‌روش و جابه‌جایی احتمالی پست بازیکنان برای پرکردن خلأ باتجربه در گذر زمان باشند.