مـوفقیـت به سبـک مونیخـی‌ها / چـرا بایــرن زودتر از موعـد قهـرمـان شـد؟

به گزارش متافوتبال و به نقل از روزنامه «کلیـد»، بایرن مونیخ دوباره هفته‌ها زودتر از موعد پایان بوندسلیگا، قهرمان فوتبال باشگاهی آلمان شد. آنها شنبه شب و در چارچوب هفته سی‌ام رقابت‌های بوندسلیگا هرتابرلین را بردند و به لطف شکست ولفسبورگ به بوروسیا مونشن‌گلادباخ، برای بیست و پنجمین بار قهرمان این رقابت‌ها شدند.

هواداران بایرن شاید از این تیم به‌عنوان ثروتمندترین و پرافتخارترین باشگاه ژرمن‌ها، انتظار داشته باشند هر فصل جام قهرمانی را به خانه بیاورد، اما جالب است بدانید آنها پس از قهرمانی بین سال‌های 1984 تا 1987 هرگز موفق نشده‌اند برای سه بار متوالی قهرمان بوندسلیگا شوند. یعنی کاری که آنها امسال در فاصله هشت هفته مانده به پایان رقابت‌ها انجام دادند. حالا و با تکرار قهرمانی زود هنگام فصل گذشته بایرن در فصل جاری، این سوال پیش آید که «چرا بایرن یکه‌تاز فوتبال آلمان است؟»

این در حالی است که در خلال فصل جاری و حتی پیش از شروع آن اتفاقات عجیب و ناخوشایند بسیاری برای بایرنی‌ها رخ داد. اتفاقاتی همچون زندانی شدن اولی هوینس؛ مدیرباشگاه، مصدومیت پرتعداد بازیکنان این تیم و حتی استعفای دکتر مولر-ولفارت پزشک باسابقه و قدیمی بایرن. در گزارش پیش‌رو بهتر با روش کنار آمدن باشگاه بایرن با این مشکلات آشنا می‌شویم.

پشت‌سر گذاشتن بدشانسی‌ها

بسیاری از هواداران تیم‌های بوندسلیگایی همیشه صحبت از خوش‌شانسی بایرن را به میان می‌آورند، اما آیا آن‌ها واقعا فکر می‌کنند مونیخی‌ها این فصل خوش‌شانس بودند؟ بدون شک بایرن در فصل جاری بدشانس‌ترین تیم آلمان بود؛ حداقل از لحاظ در اختیار داشتن مهره‌هایش.

از دیدارهای پیش‌فصل مصدومیت بازیکنان بایرن آغاز شد. ابتدا خاوی مارتینز در دیدار سوپرکاپ برابر دورتموند مصدوم شد تا دستِ کم تا اواخر فصل نتواند در میادین حاضر باشد. سپس دیگر هافبک اسپانیایی تیم تیاگو آلکانتارا هم دچار آسیب‌دیدگی طولانی‌مدت شد. در همان هفته‌های ابتدایی هم هولگر بادشتوبر، یکی از بدشانس‌ترین بازیکنان تاریخ که پس از حدود دو سال برای بایرن به میدان می‌رفت، مصدوم شد تا جمع سکونشینان آلیانتس‌آرنا را تکمیل کند. پس از آن نوبت به ستاره‌های دیگر تیم رسید؛ فیلیپ لام، باستین شواین‌اشتایگر، فرانک ریبری، آرین روین، دیوید آلابا و مهدی بن‌عطیه به دلایل گوناگون در طول فصل مصدوم شدند تا پپ بالاجبار نتواند همیشه آن‌ها را در ترکیب تیمش به میدان بفرستد.

اما دلیل اینکه بایرن با وجود این‌همه بازیکن آسیب‌دیده نتایج خوبی گرفت چه بود؟ هوشمندی سرمربی اسپانیایی و بستن تیمی یک‌دست که در آن بازیکنان چندپسته بسیاری وجود داشتند باعث شد او هیچ‌گاه در چیدن ترکیب تیمش کم نیاورد. گواردیولا بر اساس توانایی‌های بازیکنانش در دیدارهای این فصل هر گاه که اراده کرد تغییر سیستم داد و بازیکنان انعطاف‌پذیری داشت که به‌راحتی با تغییرات او به‌روز می‌شدند.
در برخی بازی‌ها شرایط به نحوی پیش رفت که پپ تنها سه بازیکن تعویضی داشت و آن‌ها هم جوانان تیم نظیر گائودینو، وایزر، کورت و ... بودند، اما باز هم او با همان 11 بازیکن درون میدان نتیجه گرفت.

زندانی شدن مدیر باشگاه و استعفای پزشک باسابقه

عجیب‌ترین اتفاق ممکن برای بایرن مونیخ داستان زندانی شدن اولی هوینس مدیرعامل این باشگاه بود. او که یکی از مقتدرترین مدیران فوتبال اروپا محسوب می‌شود، به دلیل فرار مالیاتی از کارش برکنار شد و به پشت میله‌های زندان افتاد. با این همه چیدمان و ساختار درست و اصولی باشگاه آلمانی باعث شد تا این اتفاق خللی در روند حرکتی‌ مونیخی‌ها بوجود نیاورد. مدیریت این مساله در باشگاه بایرن می‌تواند الگوی خوبی برای فوتبال ایران باشد که با هر تغییر مدیریتی، یک دوره تازه را کلید می‌زند. دوره‌ای که همه چیز آن با قبل متفاوت است و هیچگاه بر پایه ثبات حرکت نمی‌کند.

مشکل دیگری که در این فصل سر راه بایرن قرار گرفت، تنش‌های ایجاد شده بین کادر فنی و کادر پزشکی باشگاه بود. پس از مصدومیت ریبری، روبن، آلابا، بن‌عطیه و شواین‌اشتایگر در آستانه‌ی دیدار با پورتو در لیگ قهرمانان اروپا و شکست در برابر حریف پرتغالی، انتقادهای پپ باعث شد تا دکتر مولر-ولفارت پزشک برجسته‌ی بایرن پس از 38 سال حضور در این باشگاه از سمت خود استعفا دهد و شوک ناگهانی به مونیخی‌ها وارد کند. با این حال این اتفاق هم باعث نشد که بایرن در پیش بردن اهدافش کوتاهی کند. آنها تیم پزشکی جدیدی را جایگزین کردند و پس از آن با پیروزی قاطع برابر پورتو در دیدار برگشت مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان به نیمه‌نهایی این رقابت‌ها رسیدند.

پیروزی در دیدارهای کلیدی

در فصل 15-2014 کسب پیروزی در برخی دیدارها باعث شد روند صعودی بایرن و رسیدن به قهرمانی بوندسلیگا برای‌شان راحت‌تر شود. از همان ابتدای فصل شرایط دورتموند و حتی شالکه باعث شد تا خیال پپ از صدرنشینی و بی‌رقیب بودن تیمش راحت شود. البته ولفسبورگ در فصل جاری تیم قدرتمندی نشان داد، اما نه به آن صورت که قهرمانی بایرن را به خطر بیاندازد.

پیروزی دو بر یک در اولین هفته برابر ولفسبورگ، در حالی که گرگ‌ها بازی فوق‌العاده خوبی به نمایش گذاشته بودند و شایسته‌ی شکست نبودند، کسب یک امتیاز در خانه‌ی شالکه در هفته‌ی دوم، پیروزی قاطع هشت بر صفر برابر هامبورگِ بحرانی در هفته‌ی بیست‌و‌یکم، پیروزی با یک گل برابر دورتموند در هفته‌ی بیست‌و‌هفتم (آن‌هم در حالی که هفته‌ی پیش از آن در خانه از مونشن‌گلادباخ شکست خورده بودند) و البته پیروزی یک بر صفر برابر لورکوزن (یکی دیگر از تیم‌هایی که می‌توانست رقیب بایرن در این فصل باشد)، 5 برد کلیدی این فصل بایرن را تشکیل می‌دهند.

به نظر می‌رسد آن‌چیزی که بایرن مونیخ را از سایر تیم‌های آلمانی و حتی شاید اروپایی متمایز ساخته، ساختار منظم این باشگاه است. ساختاری که با هوش و ذکاوت پپ گورادیولا، سرمربی‌شان ترکیب شده و معجونی قدرتمند را در مستطیل سبز بوجود آورده است.