گزارش روز | زنگ خطر برای کمیته داوران به صدا درآمد

به گزارش متافوتبال و به نقل از ایران ورزشی، فصل رو به پایان است و با تعطیلات لیگ همه چیز برای شروع فصل پانزدهم آغاز می‌شود. دوباره جابه جایی در تیم‌ها شروع شده و تغییرات از سرگرفته می‌شود اما این تغییرات و استراحت فقط مختص تیم‌ها و بازیکنان نیست. در بین جامعه فوتبال قشری حضور دارند که از هر لحاظ با این جامعه بیگانه هستند! چه از لحاظ کسب درآمد و چه از لحاظ شهرتی که از این حرفه حاصلشان می‌شود. شاید در خوشبینانه‌ترین حالت، فوتبالدوستان علیرضا فغانی را در بین داورانی که در حال حاضر قضاوت می‌کنند، بشناسند و دیگر چهره‌ها به دلیل مظلوم واقع شدن این قشر، شناخته شده از لحاظ عامه مردم نیستند اما نکته قابل توجه اینکه همین قشر حساس‌ترین حرفه را در بین فوتبالی‌ها دارند و پاکی یا ناپاکی آنها تاثیر مستقیمی در نتایج بازی‌ها خواهد داشت.  اینکه چرا داوران در ایران شکل زندگی شان مثل هم صنف‌های خود در خارج از کشور نیست و پول‌هایی که از قضاوت بازی‌ها دریافت می‌کنند حتی به هم صنف‌های خود در کویت و قطر شبیه نیست چه برسد به اروپایی‌ها کاری نداریم و بحث تکراری است که به هیچ کجا نمی‌رسد و نهایت سخاوت مسوولان برای ارتقای حق و حقوق داوران نزدیک 200 هزار تومان خواهد بود!

اما طرف حرف‌های ما مسوولان کمیته داوران هستند که آنقدر حفظ میز ریاست برایشان مهم و حیاتی است که یادشان رفته اگر داوران طراز اولشان سوت را کنار گذاشته و از داوری خداحافظی کنند برای پیدا کردن جانشین آنها به طور حتم به مشکل خواهند خورد! اینکه در طول مسابقات و در هفته‌های پایانی لیگ بازی‌های مهم حول محور چند نام بزرگ می‌گردد و برای انتخاب داورانی که بتوانند بازی‌های مهم را مدیریت کنند، مشکل دارند خود گواه همین مساله است. تورج حق وردی، یدا... جهانبازی، محسن ترکی، احمد صالحی و حتی حسین زرگر که بازی‌های مهم را در لیگ قضاوت می‌کنند به مرز بازنشستگی نزدیک می‌شوند و کمیته داوران برای جانشینی این داوران هیچ فکری نکرده است!

به لیست بین‌المللی نگاه کنید
در این لیست اسامی داورانی نظیر بیژن حیدری، پیام حیدری، موعود بنیادی‌فر، محمد حسین زاهدی‌فر و حتی حسن اکرمی به چشم می‌خورد که قضاوت هیچ بازی بزرگ و پخش مستقیمی را در کارنامه خود ندارند و نهایت نگاه مسوولان این کمیته به این داوران سپردن داور چهارمی در بازی‌های مهم به آنها است. نتیجه این تدبیر غلط هم در نهایت رد شدن داورانی است که به لیست بین‌المللی راه پیدا کردند اما ناظران AFC آنها را برای الیت شدن قبول نکرده‌اند. نکته قابل توجه اینکه این داوران بین‌المللی در کشورشان هم چهره‌های شناخته شده‌ای نیستند و فوتبالی‌ها با نام و چهره آنها بیگانه هستند. در حقیقت جامعه داوری مسیری را پیش رو دارد که باید به داورانی که به مرز 45 سالگی نزدیک می‌شوند لباس بازنشستگی بپوشاند اما در ازای آن لباسی برای عرضه به داوران جوان نخواهد داشت.

در روزهای پایانی لیگ خبر خداحافظی البرز حاجی‌پور از جامعه داوری، جرقه‌ای می‌شود برای ابراز نگرانی‌هایی که از آن یاد شد هرچند که خود حاجی‌پور 42 ساله خبر را تکذیب می‌کند و می‌گوید آماده است تا به مسابقات برگردد و دوری‌اش از داوری به مصدومیت او بر می‌گردد اما همین خبر که شکل شایعه را دارد باب تازه‌ای برای نگرانی سرنوشت داوری می‌شود. به راستی در هیاهوی به دست آوردن صندلی قدرت، مسوولان کمیته داوران به فکر این زنگ خطر هستند؟ اینکه تمام داوران طراز اول لیگ به غیر از فغانی به سال‌های بازنشستگی نزدیک می‌شوند برای آنها نگران کننده نیست؟ در روزهایی که برای قدرت و صندلی می‌جنگند هیچ به این فکر افتاده‌اند که اگر همین روش که طی سال‌های اخیر اعمال کرده‌اند را ادامه دهند ظرف چند سال آینده با بحران مواجه می‌شوند؟ بد نیست به بهانه شایعه خداحافظی البرز حاجی‌پور از داوری و اجبار حسن کامرانی‌فر به خداحافظی به دلیل بیماری، مسوولان کمیته داوران که این روزها با معضل انتخاب داور برای بازی‌های بزرگ مواجه هستند به فکر از دست رفتن نیروهای قدیمی بیفتند و کمی هم آینده نگر باشند.