گزارشی از تبعات انصراف لوییس فیگو از کاندیداتوری فیفا گزارش می‌دهد / شاهزاده اردنی، تنها رقیب بلاتر + متن کامل بیانیه فیگو

به گزارش متافوتبال و به نقل از روزنامه کلید،کمتر از یک هفته تا انتخابات دوره‌ای فیفا مانده است و حالا لوییس فیگو، مهم‌ترین رقیب سپ بلاتر برای کسب کرسی ریاست فیفا هم از کارزار انتخاباتی انصراف داده است. او پنچ‌شنبه شب در پستی غیرمنتظره در توییترش نوشت: «بعد از فکر و مشورت کردن با چند تن تصمیم گرفتم که از انتخابات ریاست فیفا کناره‌گیری کنم. بر این باور هستم که آن چه در روز 29 مه در زوریخ رخ می‌دهد انتخاباتی طبیعی نیست.»

متن کامل بیانیه انصراف فیگو

لوییس فیگو، هافبک سرشناس سابق فوتبال پرتغال، بلافاصله بعد از انصرافش از کاندیداتوری ریاست فیفا، متن و بیانیه‌ای بلندبالارا هم در فیسبوکش منتشر کرد. متنی روشنگر که شرایط حاضر در فیفا را بهتر شرح می‌دهد:

تلاش برای کسب ریاست فیفا برگرفته از تصمیمی شخصی بود و این تصمیم پس از شنیدن صحبت‌های افراد زیادی در حیطه فوتبال جهانی گرفته شد.

حمایت‌هایی که برای ادامه لازم داشتم را گرفتم و رسما نامزدی‌ام را اعلام کردم، عکس‌العمل‌ها در دنیای فوتبال بسیار دلم گرم‌کننده بود (هم به صورت عمومی و هم به صورت خصوصی)، عکس‌العمل‌هایی که مرا مجاب کرد که تصمیم درستی گرفته‌ایم.

ریاست در ورزشی که به من همه چیز داده و مرا تبدیل به چیزی که هستم کرده، امری بود که  می‌خواستم جبرانش کنم، ورزشی که نیازمند تغییر بود. فیفا به تغییر نیاز دارد و من احساس می‌کنم این تغییر بسیار ضروری است.

به امید این آرزو و بوسیله حمایت‌هایی که به دست آورده بودم و همچنین توسط موج باورنکردنی‌ای از بازیکنان فوتبال، بازیکنان بازنشسته، سرمربی‌ها، داوران و مدیران که حامی من بودند، دست به کار شدم و بیانیه‌ام برای کاندیداتوری ریاست فیفا را ارائه دادم.

در این مدت به سرتاسر جهان سفر کردم و افراد خارق‌العاده‌ای را ملاقات کردم، کسانی که با نیاز به تغییر موافق بودند؛ تغییراتی که یکی از آن‌ها پاک کردن نام فیفا به عنوان سازمانی تیره و تار است که بیشتر به عنوان مکانی فاسد شناخته می‌شود.

اما در چند ماه اخیر نه تنها شاهد این امید برای تغییر بودم بلکه شاهد اتفاقاتی پی در پی در سراسر دنیا بودم، اتفاقاتی که هرکسی امید به فوتبالی آزاد، پاک و دموکراتیک دارد را شرمنده می‌کند.

با چشمان خودم دیدم رئیس فدراسیون‌ها یک روز پس از آن که روسای فیفا را با شیطان مقایسه می‌کردند، به نزد آنها می‌رفتند و همان‌ها را با حضرت مسیح مقایسه می‌کردند. باور کنید هیچ کس این‌ها را به من نگفته. من این مسائل را با چشمان خودم دیدم.

کاندیدا‌ها در کنگره اجازه ندارند، فدراسیون‌ها را مخاطب قرار دهند، این درحالی است که یکی از کاندیداها همیشه به عنوان سخنگوی آنها وارد عمل می‌شود. جالب اینکه هیچ مناظره عمومی در مورد درخواست‌های کاندیداها برگزار نشده است.

به نظر شما انتخابات برای یکی از وابسته‌ترین سازمان‌های روی کره زمین بدون برگزاری مناظره عادی است؟ این عادی است که یکی از کاندیداها حتی به خودش این زحمت را هم ندهد تا برای انتخاباتی که 29 ماه مه برگزار می‌شود یک بیانیه بدهد؟ نباید ارائه بیانیه اجباری باشد تا روسای فدراسیون‌ها بدانند به چه چیزی می‌خواهند رای بدهند؟ شاید عادی باشد اما این روند نشان‌دهنده هر چیزی هست به جز انتخابات.

این سبک انتخابات اعطای قدرت محض به یک شخص خاص است. مساله‌ای که من نمی‌توانم با آن کنار بیایم.

برای همین، پس از تاملات شخصی و به اشتراک گذاشتن نظرهایم با دو کاندیدای دیگر در این راه، معتقدم اتفاقاتی که قرار است در 29 مه در زوریخ رخ دهد یک پروسه انتخاباتی نیست. و چون این‌گونه نیست، روی من حساب نکنید.

می خواهم مشخص کنم که احترام ویژه‌ای برای تمام دنیای فوتبال قائلم از آفریقا گرفته، جایی که بیشترین انگیزه را در آن گرفتم، تا آسیا جایی که روابط بسیار خوبی داشتم و خواهم داشت، تا آمریکای جنوبی، جایی که نسل جدیدی پدیدار شده است و آمریکای شمالی و مرکزی جایی که بسیاری از کسانی که می‌خواستند صحبت کنند، ساکت شدند. و تا اقیانوسیه، جایی که همه ما باید به پیشرفتش به گونه دیگری بنگریم. و در نهایت به اروپا، قاره‌ای که احساس کردم به لطف و تلاش میشل پلاتینی جایی برای مناظره است و به صورت دموکراتیک اداره می‌شود.

از صمیم قلب از همه تشکر می‌کنم، چون می‌خواهم شفاف سازم که آن‌ها کمیته انتخاباتی نیستند و آن‌ها، کسانی نیستند که می‌خواهند فیفا ضعیف و ضعیف‌تر شود.

من به نوبه خودم، پایبند ایده‌هایی که نوشته و منتشر کرده‌ام، هستم؛ من بر خواسته‌هایم محکم هستم تا نقشی فعال در احیای فیفا داشته باشم و هر زمانی که به من ثابت شد ما زیر سایه دیکتاتوری نیستیم همیشه آماده آن خواهم بود.

من از صندوق رای نمی‌ترسم اما نه با این نحو انتخابات کنار می‌آیم و نه به  این روندی که 29 ماه می تمام می‌شود راضی می‌شوم. روندی‌ که فوتبال برنده آن نخواهد بود. تصمیم را گرفته‌ام، در جایی که فقط نامش انتخابات ریاست فیفاست نخواهم ماند.

از صمیم قلب از همه کسانی که من را حمایت کردند تشکر می‌کنم و از آن‌ها می‌خواهم رویاهایشان برای بازسازی را زنده نگه دارند، رویایی که ممکن است بسیار زمان ببرد اما نهایتا به واقعیت تبدیل خواهد شد.

رقیب بلاتر کیست؟

چند ساعت قبل از انصراف فیگو، میشل فان‌پراگ، رییس فدراسیون هلند هم از نامزدی ریاست فیفا کنار رفته بود و حالا تنها دو نامزد برای انتخابات جمعه این هفته باقی مانده‌اند؛ سپ بلاتر سوئدی و  شاهزاده علی‌بن‌الحسین اردنی.

حالا علی‌بن‌الحسین که رئیس فدراسیون فوتبال اردن است و به صورت همزمان نایب رئیسی فیفا را هم بر عهده دارد، تنها رقیب پیرمرد 79 ساله سوییسی است و همین کار را برای انتخاب دوباره بلاتر هموار می سازد.

سپ بلاتر، رییس کنونی فیفا پیش از این 4 بار در انتخابات دوره‌ای فیفا پیروز شده و 17 سال آزگار است که بر صندلی ریاست این نهاد ورزشی تکیه زده است. او از سال 1998 که جای هاولانژ را گرفت، هرگز هیچ انتخاباتی را واگذار نکرد و حالا هم در آستانه پیروزی در پنجمین پیروزی پیاپی خود قرار دارد.

بلاتر در زمان زعامتش در فیفا، درآمد این نهاد را چندین برابر کرد و فوتبال را به یک صنعت واقعی تبدیل کرد. با این همه منتقدانش در این سال‌ها همیشه اعتقاد داشته‌اند که قسمت قابل توجهی از این درآمد هنگفت به جیب مدیران فیفا رفته. مساله‌ای که همواره با تکذیب مدیران این نهاد و به ویژه بلاتر رو به رو شده است. با این همه مساله انتخاب کشور قطر به عنوان میزبان جام جهانی و همینطور مادی شدن روز افزون رقابت‌های باشگاهی، 2 مساله ای است که تبدیل به پاشنه آشیل بلاتر شده و عده‌ای اعتقاد دارند فیفا نیازمند یک روحیه جدید در ریاستش است تا با وضع قوانینی، مشکلات موجود در فوتبال را کاهش دهد. مساله‌ای که با توجه به انصراف رقبای اصلی بلاتر، منتفی به نظر می‌رسد.