بعد از مراسم قرعه‌کشی این رقابت‌ها فدراسیون جهانی فوتبال اعلام کرد که کشورهای افغانستان، سوریه، عراق، فلسطین و یمن به دلیل مشکلات امنیتی نمی‌توانند میزبان باشند و باید کشور دیگری را برای میزبانی مسابقات خانگی خود انتخاب کنند.
سید علی رضا آقازاده، دبیر کل فدراسیون فوتبال افغانستان گفته بود که این فدراسیون، برای این منظور یکی از کشورهای ایران، تاجیکستان، هندوستان و یا امارات متحده عربی را به فیفا معرفی خواهد کرد.
اما در نهایت این ایران بود که به گفته مسئولان فدراسیون فوتبال افغانستان، پس یک هفته بررسی و گفت‌وگو، برای میزبانی مسابقات خانگی تیم ملی فوتبال افغانستان انتخاب شد.
بر اساس توافق به دست آمده، قرار است بازی تیم ملی افغانستان در برابر ژاپن در ورزشگاه یکصد هزار نفری آزادی در تهران و دیگر بازی‌های این تیم در مقابل سوریه، سنگاپور و کامبوج در استادیوم ورزشی ثامن در شهر مشهد برگزار شود.
چرا ایران؟
به گفته سید علیرضا آقازاده، دبیر کل فدراسیون فوتبال افغانستان، در نشستی که مسئولان فوتبال دو کشور با هم داشتند، ایران با شرایط مورد نظر افغانستان توافق کرده است.
علاوه بر این به نظر می‌رسد که برگزاری مسابقات خانگی تیم ملی فوتبال افغانستان در ایران، مزیت‌های دیگری نیز برای این تیم داشته و همین سبب شده تا مسئولان فدراسیون فوتبال این کشور در همان ابتدا، به سراغ ایران بروند.
به گفته آقای آقازاده، ایران "به دلیل حضور پرشور مهاجران افغان ساکن در این کشور در مسابقات امید آسیا و ثبت یک رکورد تاریخی"، اولین گزینه برای افغانستان بوده است.
در مسابقه میان تیم‌های امید افغانستان و ایران که در ورزشگاه آزادی تهران برگزار شد، بیش از ۸۰ هزار مهاجر افغان به ورزشگاه آمدند و رکورد تعداد تماشاچی در این مسابقات را به نام خود ثبت کردند.
شهر مشهد نیز از دیرباز، میزبان شمار زیادی از مهاجران افغان ساکن در ایران بوده و هنوز هم افغان‌های زیادی آنجا زندگی می‌کنند.
مسلما تیم ملی فوتبال افغانستان، می‌تواند امیدوار باشد که در مسابقاتی که قرار است در ورزشگاه ثامن مشهد برگزار شود، از حضور پرتعداد افغان‌های ساکن آن شهر نفع ببرد.
از این گذشته اقلیم و شرایط جغرافیایی یکسان، فرهنگ مشترک، وجود روابط فرهنگی میان دو کشور همسایه و تفاوت بسیار کوتاه زمانی، از دیگر دلایلی بوده که به گفته دبیر کل فدراسیون فوتبال افغانستان، ایران را به عنوان میزبان مناسبی برای بازی‌های خانگی افغانستان، مطرح کرده است.
با این وجود، مشکل گرفتن ویزای ورود به ایران، برای آن عده از افغان‌هایی که می‌خواهند از افغانستان برای تشویق تیم کشورشان به تهران و مشهد بروند، از نکاتی است که به باور شماری از کارشناسان ورزشی، می‌توانست برگ برنده سه گزینه دیگر میزبانی، در برابر ایران باشد.
علاوه بر این، رفت و آمد مهاجران ساکن ایران بین شهرهای این کشور نیز با مشکلاتی روبروست که ممکن است مانع از حضور افغان‌های ساکن در شهرهای دیگر در آزادی و ثامن باشد.
به نظر می‌رسد حالا که مسئولان فدراسیون‌های فوتبال دو کشور برای برگزاری مسابقات خانگی افغانستان در ایران به توافق رسیده‌اند، باید برای حل این مشکل هم فکری بکنند و در صورت امکان به توافقی در این زمینه هم دست یابند.
گزینه‌های دیگر
به گفته مسئولان فدراسیون فوتبال افغانستان، دومین گزینه، تاجیکستان بود؛ کشوری که در سال‌های گذشته نیز میزبان بازی‌های خانگی تیم ملی افغانستان بوده و از نظر آب و هوایی نیز شباهت زیادی با افغانستان دارد.
برگزاری کلاس‌های مشترک مربیگری برای مربیان افغان و تاجیک، راه‌اندازی اردوهای مشترک تیم‌های فوتبال دو کشور و حضور مربیان تاجیک در لیگ برتر فوتبال افغانستان، حکایت از روابط نزدیک و خوب فدراسیون‌های فوتبال دو کشور دارد.
مهاجران افغان در تاجیکستان هم حضور دارند و می‌توانستند برای تشویق تیم ملی فوتبال کشورشان به ورزشگاه بیایند، اما در گذشته این حضور نسبت به حضور مهاجران افغان در ایران کمرنگ‌تر بوده است.
یکی دیگر از امتیازات تاجیکستان به عنوان میزبان احتمالی بازی‌های خانگی افغانستان، این بود که مردم ولایت‌های شمالی و شمال‌شرقی می‌توانستند به راحتی به تاجیکستان سفر کنند و در دیدار‌های تیم خود حضور داشته باشند.
گزینه سوم هندوستان بود؛ کشوری که به عنوان رقیب سنتی فوتبال افغانستان در جنوب آسیا شناخته می‌شود و دو کشور تا به حال چندین بار در برابر هم به میدان رفته‌اند. افغانستان و هند به خوبی با فوتبال یکدیگر آشنا هستند.
افغانستان در هند هم می‌توانست از حضور شهروندان خود به عنوان تماشاگر سود ببرد، اما هند در مقایسه با دو کشور ایران و تاجیکستان، گزینه چندان مناسبی برای افغانستان نبود.
تفاوت‌های محسوس آب و هوایی دو کشور قطعا بر کیفیت بازی تیم افغانستان تاثیر منفی می‌گذاشت و از سوی دیگر هرچند فوتبال در میان مردم هند ورزش پرطرفداری نیست اما رقابت دیرینه فوتبال دو کشور و شکست تیم ملی هند از افغانستان در فینال مسابقات قهرمانی جنوب آسیا در سال ۲۰۱۳، ممکن بود فضای حاکم بر ورزشگاه را به سود حریفان تیم افغانستان رقم بزند.
امارات متحده عربی دیگر گزینه افغانستان بود.
همکاری فدراسیون‌های فوتبال دو کشور همیشه پررنگ بوده و تیم ملی فوتبال افغانستان بارها اردوهای تمرینی خود را در این کشور برگزار کرده است.
اما این کشور نیز شرایط خاصی دارد. گرمی و رطوبت بالای هوا، علاقمندی کم مردم این کشور به فوتبال و کم بودن تعداد شهروندان افغان ساکن در آنجا در مقایسه با سه کشور دیگر، از مهم‌ترین عواملی است که احتمالا امارات را از لیست گزینه‌های میزبانی بازی‌های خانگی افغانستان حذف کرده است.
حضور افغانستان در مرحله گروهی مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۸، تجربه بزرگی برای فوتبال این کشور است که در صورت خوش درخشیدن فوتبالیست‌های افغان در این مسابقات، می‌تواند تاثیرات مثبتی بر رشد فوتبال در این کشور داشته باشد و جایگاه افغانستان در رده‌بندی جهانی این ورزش را بهبود ببخشد.
