مسابقات فوتبال جام ملت‌های آمریکای‌جنوبی یا همان کوپا آمریکا از بامداد جمعه با دیدار افتتاحیه بین شیلی میزبان و اکوادور، جهان خالی‌مانده از فوتبال را به وجد می‌آورد.
هر چند جام‌ملت‌های آمریکای‌جنوبی فقط خلأ جام‌ملت‌های اروپا (عدم حضور آرژانتین، برزیل و اروگوئه در قاره سبز) را پر می‌کند اما جذابیت‌های فوتبالی زیادی دارد؛ جایی که اروگوئه در میان مانفیست ماکیاولیستی آرژانتین (هدف، وسیله را توجیه می‌کند!) و یک جانبه‌گرایی البته اخیراً به شدت تعدیل شده برزیل (فوتبال زیبا با عباراتی مانند جوگوبونیتو و سرزو) ایستاده و تعریف مدرنی از برتری به هر وسیله و الزام به بازی زیبا ارائه می‌کند.
ماجرای میزبان
فارغ از این تعاریف فانتزی، می‌توانیم پروژه «فوتبال برای فوتبال» را در تیم ملی شیلی ببینیم. میزبان چهل‌وچهارمین دوره قدیمی‌ترین تورنمنت ملی دنیا با ویدال و سانچس در خط حمله، بازیگردانی گری مِدِل و البته کلودیو براوو صاحب عنوان بهترین دروازه‌بان فصل گذشته لالیگا حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.
سرخ‌ها تا به حال قهرمان جام‌ملت‌های آمریکای‌جنوبی نشده‌اند و از طرفی طی سال‌های اخیر طعمه خوبی برای رقبایشان در مراحل حذفی بوده‌اند؛ نشان به آن نشان که هر سه حضور قبلی در مرحله‌یک‌هشتم‌نهایی جام‌جهانی را به برزیل باختند. آنها شاید این بار وقتی در تنها بازی جمعه به وقت ایران به مصاف اکوادور بروند، قاره‌ای از آنها بترسد. البته رقیب هم اصلاً دست و پا بسته نیست.
درخشش امثال اِنِر والنسیا (بازیکنی که برای یک تیم حذف شده در مرحله گروهی جام‌جهانی 2014 بیشترین گل را زد) از تیم پیش از این ضعیف آمریکای‌جنوبی گروهی قابل احترامی ساخته است. در کنار والنسیا، خاطره درخشش‌های گاه‌وبیگاه دیگر والنسیای تیم هم موج می‌زند. آنتونیو والنسیای منچستری به عنوان کاپیتان، رویای رساندن اکوادور به جایی دورتر از دورترین پیش‌روی‌اش( مقام چهارم کوپا آمریکای 1993) را دارد.
برزیل و آرژانتین، همان داستان همیشگی
برزیل پس از تحقیر در جام‌جهانی 2014 چشم امید به نیمار دارد. زننده آخرین گل فصل گذشته لیگ‌قهرمانان به عنوان نامزد اصلی شکستن رکورد گل‌های ملی علی دایی در صدر بهترین گلزنان ملی تاریخ، امید اول و آخر شاگردان دونگا است.
سرمربی فعلی برزیل از زمان بازگشت به نیمکت طلایی‌پوشان 6 پیروزی متوالی به دست آورده و هر چند با توجه به ابزار در دستش قصد ایجاد انقلاب یک‌شبه ندارد اما آهسته آهسته تفکرات مبتنی بر اولویت دفاع بر حمله را در ذهن بازیکنانش جا می‌اندازد.
مدافعان برزیل در غیاب مارسلوی مصدوم اگر یک‌بار برای همیشه امور تهاجمی را به وظایف دفاعی ترجیح ندهند، می‌توان به استحکام خط دفاعی برزیل که داوید لوئیز و تیاگو سیلوا را در مرکز دارد، امیدوار بود.
در خط میانی عناصر فانتزی‌بازی مانند کوتینیو و ویلیان خیلی خوب توان راه‌انداختن نیمار را دارند و راه افتادن نیمار هم شاید به معنی قهرمانی برزیل باشد.
اما آرژانتین به عنوان نایب‌قهرمان جام‌جهانی 2014 برای گرفتن جام از دستان اروگوئه ( قهرمان دوره قبل) انبوهی از بازیکن بزرگ به اضافه لیونل مسی دارد. چند گل دیگر و رساندن آلبی‌سلسته به دهمین قهرمانی (اولین قهرمانی از سال 2011) عنوان بهترین بازیکن سال 2015 جهان را برای اعجوبه آرژانتینی به ارمغان خواهد آورد.
در جایی که بهترین بازیکن تاریخ فوتبال با غریزه و نه صرفاً تلاش‌هایش سخت‌ترین مسیرها را هموار می‌کند، صحبت از سایر بازیکنان نوعی اتلاف انرژی است اما اگر تاتا مارتینو سرمربی آبی‌وسفیدها بپذیرد که تیم قهرمان می‌شود، نه فقط به یک بازیکن بلکه باید به دیگر بازیکنانشان هم شوق جنگیدن اعطا کند. پریرا، ایگواین، دی‌ماریا، آگئرو، ماسچرانو، توس، پاستوره و لاوتزی از آرژانتین تکنیکی‌ترین تیم جام را ساخته‌اند.
صعود و سقوط
رقابتها در 3 گروه 4 تیمی انجام می‌شود. در گروه اول شیلی، مکزیک، اکوادور، بولیوی، در گروه دوم آرژانتین، اروگوئه، پاراگوئه و جامائیکا و در گروه سوم برزیل، کلمبیا، ونزوئلا و پرو قرار دارند.
دو تیم اول هر گروه به اضافه 2 تیم برتر سوم گروه‌ها به یک‌چهارم‌نهایی راه می‌یابند و برای کسب جام در روز 13 تیر تلاش خواهند کرد.
