انصاری‌فرد: پولادی كه اخراج شد هيچكس جرات نداشت سمت كی‌روش برود / سرمربی اوساسونا به من دروغ گفت / پرسپوليسی‌ دوآتيشه هستم

به گزرش متافوتبال، کریم انصاری‌فرد بیش از هر زمان دیگری دوست دارد در پرسپولیس بازی کند. او درمصاحبه با خبرورزشی از ناملایمتی‌ها در اوساسونا می‌گوید و از علی دایی دفاع می کند:

کریم انصاری‌فرد روزهای سختی را در اوساسونا سپری کرد. از حضور در این باشگاه شروع کنیم و اینکه چه اتفاقاتی در فصل قبل برای تو افتاد؟
اوربان سرمربی اوساسونا از روز اول علناً به من دروغ گفت. دو روز بعد از روزی که قرارداد بستم، مسابقات شروع می‌شد. به من گفت تو تنها فوروارد من هستی و بازیکنی ندارم. گفت آماده هستی و برای تیمم بازی می‌کنی. فقط تو را داریم، بازیکنی نگرفته‌ایم و تازه می‌خواهیم دنبال یک مهاجم دیگر برویم. من با توجه به حرف‌های او، قرارداد بستم. دیدم می‌توانم بازی کنم. صبح روز بعد مادر مربی فوت شد و چند روزی در تمرین نبود. همان اول من متوجه شدم اوساسونا سه فوروارد دارد. وقتی به تمرین برگشت، گفت باید 8 هفته بدنسازی کنم! در صورتی که من از جام‌جهانی‌ آمده بودم. تازه بازیکنان اوساسونا در تعطیلات بودند ولی من در جام‌جهانی‌ حضور داشتم. گفتم شما که بازی من را ندیده‌ای، چطور می‌گویی آماده نیستم؟ گفت من می‌خواهم اینقدر آماده شوی که وقتی وارد ترکیب شدی بگویند عجب بازیکنی گرفته‌ایم.

جواد نکونام هم با تیم در جام‌جهانی‌ بود و شرایط شما فرقی نداشت!
بله، با این حال گفتم فوتبال اروپاست و ایرادی ندارد. مربی این‌طور صلاح دانسته است. دو هفته تمرین کردیم و مربی بدنساز از من تست گرفت. او گفت از بقیه بازیکنان هم این تست را گرفته‌ام و تو جزو 4، 5 نفر اول تیم هستی و هیچ مشکلی نداری. او به سرمربی گفت کریم آماده است ولی دوباره گفت باید 4، 5 هفته بدنسازی کند! حتی یک بازی حذفی داشتیم که به من زیاد فرصت نداد. بازیکنان تیم ب را برد ولی گفت انصاری‌فرد هنوز آماده نیست. اگر من زیر صفر هم بودم، می‌توانست در آن بازی من را به زمین بفرستد ولی دو دقیقه بازی‌ام داد. 6 هفته بعد دوباره بدنساز از من تست گرفت و گفت همان‌طور که دفعه قبل هم گفتم مشکلی نداری ولی مربی مدام اصرار داشت که باید دو هفته دیگر تمرین کنم. خلاصه بعد از 8 هفته او 20 دقیقه من را بازی داد. عملکردم بد نبود. دو بر صفر عقب بودیم و بازی با همان نتیجه تمام شد. بازی بعدی مقابل تنه‌ریف، من را فیکس گذاشت که یک گل درست زدم ولی داور نگرفت. یک پاس گل هم دادم. شرایطم بد نبود ولی بازی بعدی فقط 10 دقیقه به من میدان داد و دوباره چند هفته بیرون ماندم. جلوی بتیس دوباره از من استفاده کرد که بین دو نیمه تعویض شدم. باز هم 8 هفته به من بازی نرسید.

با مسئولان باشگاه درباره مشکلاتی که داشتی، صحبت کردی؟
با مدیر ورزشی تیم صحبت کردم و گفتم مربی رفتارش با من خوب نیست. چه مشکلی با من دارد؟ شده روزی سه جلسه تمرین می‌کنم. وقتی او با اوربان صحبت کرد گفته بود اتفاقاً کریم بازیکن خوبی است و هنوز بازی‌های زیادی مانده است. حتماً از او استفاده می‌کنم. دوباره مدتی بیرون بودم و بعد از چند هفته 20 دقیقه به من بازی داد. در بازی با خیرونا من یکی از بهترین عملکردهای دوران فوتبالی‌ام را داشتم. خیلی خوب بازی کردم ولی نمی‌دانم چرا بعد از این مسابقه دوباره از من استفاده نکرد. رفتارهایی می‌کرد که برایم عجیب بود. نمی‌دانم چه مشکلی با من داشت.

در نهایت فصل بدی را در اوساسونا سپری کردی!
به نظر خودم فصل بدی نبود. درست است این اتفاقات افتاد ولی از آن طرف توانستم تجربه خوبی به‌ دست بیاورم. شما شک نکنید در فصل‌های بعدی با تجربه بیشتری عمل می‌کنم و فصل آینده برایم بهتر خواهد بود.

البته خیلی از منتقدان تو می‌گفتند در همان سال اول حضور در اروپا، ناکام بودی و نشان دادی به درد فوتبال آنجا نمی‌خوری.
ببینیــد 95 درصــد از اتفاقـات دست مـن نبود. شما ببینید بازیکنان بزرگ هم که به اسپانیا می‌روند در همان سال اول فوق‌‌العاده بازی نمی‌کنند. رونالدو سال اولش اینقدر درخشید؟ یا سوارز بعد از چند هفته برای بارسا گل زد؟ آنها که در اروپا بازی می‌کردند ولی من از یک قاره دیگر به آنجا رفتم. شما ببینید من در طول این فصل فقط یک بازی 90 دقیقه‌ای انجام دادم. به من دو، سه هفته پشت‌سر هم بازی ندادند. تازه در بعضی از بازی‌ها من پشت فوروارد بازی می‌کردم. من حتی به این نتیجه رسیدم چون قراردادم با باشگاه دو ساله است و آنها پول ندارند که پول فصل بعدم را بدهند، این کار را کردند تا خودم بروم وگرنه در حالت عادی چنین اتفاقی نمی‌افتد. شما نگاه کنید به بازیکنی که جای من بازی می‌کرد، 11 هفته گل نزد ولی مربی به او همچنان بازی می‌داد. او در مجموع 10 گل برای تیم به‌ثمر رساند. یک چیز بگویم برای شما هم جالب است. حتی بعضی از بازیکنان اوساسونا به من می‌گفتند این مربی با تو چه مشکلی دارد؟

اوربان پس از ناکامی در اوساسونا جای خود را به مربی دیگری داد. چرا در اواخر فصل هم نتوانستی زیاد بازی کنی؟
بعد از برکناری او و حضور مربی جدید، مقابل میراندلس در ترکیب قرار گرفتم و بازی کردم. گل نزدم ولی خوب بودم. همان مسابقه را هم بعد از 13 هفته بردیم. بازی بعدی دوباره 4 دقیقه به من بازی رسید و پس از آن تا آخر فصل به من بازی نرسید. اصلاً یک شرایط عجیبی بود. از تیم سوم باشگاه بازیکن می‌آورند بعد به منی که تجربه بازی در جام‌جهانی‌ را داشتم، بازی نمی‌دادند. این رفتارها به نظر شما طبیعی است؟ احساس می‌کنم این برنامه باشگاه بود. من ادعایی ندارم. هر مربی‌ای می‌تواند سلیقه‌ای داشته باشد ولی این رفتارها اصلاً عادی نبود.

وقتی از اوساسونا به تیم‌ملی رفتی، خیلی‌ها می‌دانستند شرایط خوبی نداری. در بازی با شیلی از تو انتقادهایی شد...
من یک مثال بزنم. شما امروز در روزنامه‌‌تان مصاحبه خوبی می‌گیرید ولی به شما می‌گویند دیگر درباره لیگ‌ برتر ننویس و برو درباره لیگ دسته سه گزارش تهیه کن. شما از نظر روحی و روانی در چه شرایطی قرار می‌گیرید؟ من قبل از حضور در اردوی تیم‌ملی واقعاً شرایط روحی و روانی بدی داشتم. خیلی خسته بودم. کروش به من لطف کرد و در آن مسابقه فرصت داد به زمین بروم. 15 دقیقه در آن بازی به زمین رفتم. شیلی روی تیم ما فشار می‌آورد. همه داشتیم دفاع می‌کردیم. من هم که سرحال نبودم ولی اگر خوب نبودم، باید از مردم عذرخواهی کنم. امیدوارم اگر در آینده به من فرصت رسید بتوانم بازی‌های خوبی برای تیم‌ملی انجام دهم. شما و همه مردم می‌دانند که سطح توانایی من اینقدر نیست و قطعاً شرایط سختی که داشتم، از نظر روحی و روانی روی کارم تأثیر داشت.

به ‌هر ‌حال توقعات از تو بالاست. دو فصل آقای گل لیگ ‌برتر ایران شدی. مدت‌ها حرف از حضورت در فوتبال اروپا بود و حالا وقتی وارد این فوتبال شده‌ای، همه از تو توقع زیادی دارند.
من خودم این توقعات را درک می‌کنم و هواداران بدانند که تمریناتم را اضافه‌تر می‌کنم. من در اوساسونا هم اضافه تمرین می‌کردم. دوست داشتم بهترین اتفاق‌ها بیفتد. در تاریخ لیگ ‌برتر شاید تنها دو، سه نفر باشند که دو فصل پشت‌سر هم آقای گل شده باشند. من همیشه در کورس آقای گلی بودم و می‌دانم که همه چه توقعاتی دارند. به خاطر همین شک نکنید تلاشم را بیشتر می‌کنم تا اتفاقات فصل قبل تکرار نشود. واقعاً خیلی چیزها دست من نبود.

اگر به فوتبال ایران برگردی، قطعاً بازنده خواهی بود. حالا تصمیم داری بمانی و مبارزه کنی یا برگردی؟ مهدوی‌کیا، دایی یا هاشمیان در گذشته همین مبارزه را کرده‌اند.
دوست دارم در فوتبال اروپا بمانم و مبارزه کنم. هیچ‌وقت از مبارزه سالم هم نترسیده‌ام. هرکس توانایی‌ای دارد. دوست دارم روز به روز هم پیشرفت کنم. هر روز یک نکته یاد بگیرم.

کریم انصاری‌فرد برای فصل آینده چه تصمیمی خواهد گرفت؟
10 روز است لیگ تمام شده و من مشغول استراحت هستم. فعلاً تصمیم خاصی نگرفته‌ام. مشغول بررسی پیشنهادها هستم.

تو در اسپانیا به تماشای بازی رئال و یوونتوس رفتی. درباره آن شب برایمان صحبت می‌کنی؟
همه می‌دانند من رئالی هستم. خیلی دوست داشتم بروم چنین بازی‌ای را ببینم. به قول معروف، آنجا دیگر آخر فوتبال بود. از فرصتی که داشتم استفاده کردم و به مادرید رفتم. همان لحظه‌ای که وارد ورزشگاه شدم نظم مردم برایم جالب بود. یک ساعت زودتر رسیدم و می‌خواستم وارد ورزشگاه شوم، دیدم همه بیرون هستند و داخل نمی‌روند. 45 دقیقه قبل از بازی وارد ورزشگاه شدم. دیدم خیلی از سکوها خالی است. برای برادرم که عکس گرفتم و فرستادم گفت تماشاچی نیامده؟ گفتم همه بیرون هستند. همه می‌دانستند صندلی‌شان کجاست و از 5 دقیقه قبل از شروع بازی وارد ورزشگاه شدند. ورزشگاه برنابئو هم که استثنایی بود. واقعاً حسرت خوردم که چرا در کشور خودم ایران چنین امکانات پیشرفته‌ای وجود ندارد. با توجه به شناختی که در این یک سال پیدا کردم اگر الان از من بپرسید فرق بازیکن ایرانی و اروپایی چیست فقط می‌گویم امکانات. اگر بازیکنان ما همین امکانات را داشته باشند شک نکنید بهتر هم می‌شوند. متأسفانه شرایط در ایران مهیا نیست. ما از داشتن زمین چمن خوب محروم هستیم. این جزو امکانات اولیه فوتبال است و جای تأسف دارد که ما آن را نداریم. تا زمانی که وضعیت همین باشد، فوتبال ما پیشرفت نمی‌کند. حالا شما هر بازیکنی و هر مربی‌ای را به ایران بیاوری با این امکانات به مشکل می‌خورد.

البته بازیکنان ایرانی هم کم تمرین می‌کنند. این واقعیتی است.
وقتی امکانات نباشد بازیکن هم انگیزه‌‌اش را از دست می‌دهد. روی اکثر چمن‌های ایران یک بغل پا هم نمی‌شود زد. تا می‌آیی یک شوت بزنی توپ پله می‌شود و باید دو نفر را مأمور کنی تا بروند توپ را از بیرون استادیوم بیاورند ولی در آنجا زمین اینقدر صاف و هموار است که توپ اصلاً به اوت نمی‌رود ولی اینجا می‌شود 5 دقیقه توپ را در زمین نگه داشت؟

ولی با همین امکانات تیم‌ملی به جام‌جهانی‌ رفت...
من به عنوان کوچک‌ترین عضو خانواده فوتبال ایران، به جرأت می‌گویم ما اگر امکانات خوب داشته باشیم حتی بهتر از اروپایی‌ها می‌شویم. بدون امکانات در جام‌جهانی‌ خوب بازی کردیم.

کروش هم به این موضوع اعتقاد دارد؟
شما می‌توانید از خود او بپرسید. من به شما قول می‌دهم کروش دقیقاً همین حرف‌ها را می‌زند.

سراغ بازی با آرژانتین برویم. شرایط آن مسابقه خیلی خاص بود. وقتی تیم‌ملی آن گل را خورد...
وقتی مسی گل را زد، من یک لحظه به کروش نگاه کردم. همه سرپا ایستاده بودیم. کروش هیچ واکنشی نشان نمی‌داد. رنگش سرخ شده بود. ترسیدم که نکند برایش اتفاقی بیفتد، یک لحظه او را بغل کردم. یک آب معدنی به کروش دادم و گفتم مربی آرام باش. باورش نمی‌شد. اینقدر تیم‌ملی خوب بازی کرده بود فکر نمی‌کرد ببازیم. حیف شد. بعد از آن بازی همه احساس غرور می‌کردیم. تازه مردم دنیا فهمیده بودند ایران هم حرف‌هایی برای گفتن دارد.

البته ماه‌ها گذشته و عده‌ای گفتند تیم‌ملی که جلوی آرژانتین باخت و اینقدر نگویید بازی آرژانتین. ظاهراً توقع این بود ایران برنده بازی شود.
مربیانی که این حرف‌ها را می‌زدند، همان‌هایی هستند که همیشه می‌گویند بروید خوب بازی کنید و اگر باختید، اشکالی ندارد. حالا چطور درباره تیم‌ملی این حرف‌ها را می‌زدند؟ مگر تیم‌ملی خوب بازی نکرد و باخت؟ جلوی ما حرف دیگری می‌زنید و در روزنامه‌ها حرفتان عوض می‌شود؟ تک‌تک آن مربیان دقیقاً همان جمله‌ای را که گفته‌ام، به زبان آورده‌اند.

مسی در آن بازی کاری نکرد اما در چند ثانیه کار خودش را کرد.
فوتبال 90 دقیقه است و یک بازیکن در عرض چند ثانیه چنین کاری می‌کند و کسی نمی‌تواند توپش را مهار کند. مسی آن روز در طول بازی کاری نکرد و در همان چند ثانیه زهرش را ریخت.

تو با کروش رابطه خوبی داری. حداقل ما که به اردو آمده‌ایم، از این موضوع باخبریم.
رابطه ما خیلی خوب است. در روز تولدش من بودم که صورتش را کیک‌مالی کردم! (خنده)

عجب جرأتی به خرج دادی. با خیلی از بازیکنان که حرف می‌زنیم می‌گویند وقتی جدی می‌شود نمی‌توان از 10 متری‌‌اش رد شد.
کروش واقعاً در تیم‌ملی جوی دوستانه و صمیمی راه انداخته است. همه چیز سر جایش است. کار سر جایش، شوخی هم سر جایش. از روز اولی که او مربی تیم‌ملی شد، من در تمام اردوها بودم. شخصاً این مربی را دوست دارم. خصوصیاتش را به طور کامل می‌دانم.

در بین دو نیمه بازی ایران و عراق، وقتی کروش آنقدر عصبانی شده بود حتی دستیارانش هم سمت او نرفتند ولی تو رفتی.
لحظه خیلی سختی بود. آن اتفاق برای مهرداد پولادی که بی‌گناه بود، افتاد. داور ناحق اخراجش کرد. وسط نیمه کروش آن‌طوری ایستاد و به رختکن نرفت. من 4 سال در تیم‌ملی کروش را دیدم. به نوعی همه ما با هم در تیم‌ملی زندگی کرده‌ایم. گفتم شاید یک درصد بخواهد به داور بازی حرفی بزند. اگر کروش هم اخراج می‌شد دیگر ذره‌ای شانس نداشتیم. یک بازیکن اخراجی و کروش هم نباشد... واقعاً خیلی سخت می‌شد که به بازی برگردیم. البته کروش اینقدر باتجربه است که رفتار درستی کند ولی من گفتم شاید یک درصد بخواهد کاری کند و داور هم که منتظر است. در آن لحظه دیدم دستیارانش کاری نمی‌کنند. یک لحظه ناخودآگاه سر آنها داد زدم که چرا ایستاده‌اند. جو بازی خیلی سنگین بود. گفتم چرا ایستاده‌اید؟ انگار ترسیده بودند. خودم کروش را بغل کردم و به سمت رختکن بردم، قبل از اینکه داور بیاید. ویلیامز با ما لج کرده بود و شک نکنید حتی با نگاهی که کروش به او می‌انداخت، اخراجش می‌کرد.

عجیب بود که مسئولان تیم هم اصلاً جلو نمی‌آمدند.
من کاری به دیگران ندارم ولی به نظرم کار بدی نکردم. فقط آن لحظه به این فکر کردم که اگر کروش اخراج شود، خیلی به ضرر ما خواهد بود. شک نکنید اگر این اتفاق می‌افتاد در 90 دقیقه با نتیجه سنگین بازی را می‌باختیم. خدا را شکر کروش بود و توانستیم دو بار بازی را مساوی کنیم. داور به ناحق باعث باخت ما شد. هر سوتش حرف و حدیثی داشت.

کروش در آن لحظه چه چیزی می‌گفت؟
به او گفتم بیا برویم گفت ولم کن، فقط می‌خواهم تو چشمش نگاه کنم. گفتم ما به تو نیاز داریم.

فکر نمی‌کردی شاید به تو چیزی بگوید؟
آن لحظه شاید کروش با من هم بدرفتاری می‌کرد ولی من تلاش کردم تا کار درست را انجام دهم. من یک نکته بگویم. در هر تورنمنتی که ما می‌بازیم، حذف‌مان دردناک است ولی دردناک‌تر از همه این است که دیگر کروش را نداشته باشیم. واقعاً همه غمگین می‌شویم. کروش شخصیت بزرگی است که به فوتبال ما کمک زیادی کرده است. واقعاً جایگاهش توصیف‌نشدنی است. همه می‌دانند او چه خدمتی به فوتبال ما کرده است.

پرسپولیس از نام ما بازیکنان بزرگتر است
سؤالات آخر ما درباره درخواست هواداران پرسپولیس از تو برای بازگشت به این تیم است. در صفحه اینستاگرامت پیغام‌های زیادی گذاشته‌اند.
من یک عذرخواهی به همه این عزیزان بدهکارم که نتوانستم پاسخ‌شان را بدهم. چه زمانی که در پرسپولیس بودم و چه حالا که نیستم، به من خیلی لطف دارند. همه می‌دانند من پرسپولیسی‌ام. افتخار بزرگی بود که پیراهن این باشگاه را پوشیدم. هوادار پرسپولیس هستم، حالا چه در این باشگاه باشم و چه نباشم. واقعاً هواداران تیم بی‌نظیر هستند. همیشه به من لطف دارند. پرسپولیس هم که خانه ماست. به قول معروف هر وقت خواستیم برگردیم نیازی نیست در بزنیم، ولی حالا باید شرایط مهیا باشد و یک سری اتفاقات بیفتد ولی قلباً پرسپولیس را دوست دارم، چه باشم و چه نباشم برای سربلندی این تیم آرزوی موفقیت می‌کنم. برای کریم انصاری‌فرد افتخار است که در خط حمله تیمی بازی کند که در گذشته ستاره‌هایی چون پیوس‌، ناصر محمدخانی، باوی و دایی‌ داشته است.

البته با اتفاقاتی که در رأس مدیریت باشگاه می‌افتد، آینده‌ای در پرسپولیس وجود ندارد و بهتر است بعضی از بازیکنان نیایند.
اسم پرسپولیس اینقدر بزرگ است که برای انصاری‌فرد و انصاری‌فردها یک ثانیه بودن در این باشگاه افتخار است. برای همه بازیکنان افتخار است اما واقعیت است که این جابجایی‌ها و تغییرات انگیزه بازیکنان را کم می‌کند. بعضی‌ها هم که می‌خواهند بیایند انگیزه‌شان را از دست می‌دهند. ثبات مدیریت کار را راحت می‌کند تا اینکه سه مربی و سه مدیر عوض شوند. این در کار تیم تأثیر دارد. با همه این تفاسیر نام پرسپولیس از نام همه ما بازیکنان بزرگتر است. نباید فکر کنیم اسم ما بزرگتر است. شما باید فوتبالیست باشید تا این موضوع را درک کنید. باید در فوتبال زجر کشیده باشید و بالا و پایین فوتبال را دیده باشید. هواداران دوست دارند تیم موفق و سربلند باشد ولی این تغییرات متعدد که اتفاق می‌افتد تأثیر بد می‌گذارد.

از علی دایی اسم آوردی، در حال حاضر رابطه شما چطور است؟
علی دایی اسطوره فوتبال ایران است. مهاجم بزرگی است که رکورد گلزنی‌‌اش در دنیا حالا حالاها شکسته نمی‌شود. همیشه برای او احترام زیادی قائل بوده‌ام. مربی‌ام بود. هیچ مشکلی بین ما نبوده. نه تنها دایی بلکه همه بزرگان فوتبال ایران برای من عزیز هستند. مشکلی با هیچ‌کس ندارم و احترام‌شان همیشه برایم واجب است. آنها جزو سرمایه‌های فوتبال ما هستند.