مبعلی: علی دايی مرا نخواست و به استقلال رفتم / فوتبالم كه تمام شود ديگر پشت سرم را هم نگاه نمی‌كنم

به گزارش متافوتبال، بدون کوچکترین تردیدی ایمان مبعلی را باید یکی از بهترین هافبک‌های لیگ چهاردهم دانست که با 15 پاس گل در لیگ برتر نقش مهمی در موفقیت‌های نفت تهران ایفا کرد. هافبک جنوبی و ریزنقش نفت تهران که در زدن ضربات ایستگاهی و ارسال کرنر تبحر خاصی دارد، به تازگی چند روزی را برای استراحت به شهر استانبول سفر کرده بود. بلافاصله پس از بازگشت مبعلی از سفر ترکیه، خبرورزشی با او به گفت و گو نشست:

ایمان، چند روزی خبری از تو نبود. کجا بودی؟
با اجازه شما به استانبول ترکیه سفر کرده بودم تا خستگی یک فصل پرفشار را از تن خارج کنم.

خوش گذشت؟!
جای دوستان خالی! واقعاً به این سفر نیاز داشتم. ما در طول فصل گذشته در سه جام لیگ برتر، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا درگیر بودیم و فرصت استراحت نداشتیم. به همین خاطر بلافاصله پس از بازی با الاهلی عربستان وقتی به ایران آمدیم، گفتم که حتماً‌ به یک‌ سفر بروم و اتفاقاً سفر خوبی هم بود.

زمانی که بحث حضور علیرضا منصوریان در استقلال تهران مطرح شد، زمزمه‌هایی هم مبنی بر بازگشت به استقلال شنیده شد و...
من در ترکیه بودم اما شنیدم علی‌آقا منصوریان در نفت تهران ماند.

با این حال شنیدیم پرویز مظلومی هم بازی تو را قبول دارد و یکی از گزینه‌های سرمربی جدید استقلال هستی؟
ببینید قرارداد من با نفت تهران به پایان رسیده و در حال حاضر بازیکن آزاد هستم. عجله‌ای هم برای انتخاب تیم ندارم و سر فرصت بهترین تصمیم را می‌گیرم.

از باشگاه نفت تهران با تو تماس گرفتند؟
هنوز نه! البته من در مسافرت خارج از کشور به سر می‌بردم ولی متأسفانه شرایط فوتبال ما طوری است که این برخوردها دیگر طبیعی شده است.

این بدین معناست که گله‌مندی؟!
نه، گله‌مند که نیستم ولی وقتی لیگ به پایان می‌رسد، باشگاه‌ها باید با بازیکن خود تماس گرفته و تسویه‌حساب کنند. این بدیهی‌ترین کار ممکن است که متأسفانه در فوتبال باشگاهی ما رعایت نمی‌شود.

پیشنهاد خارجی هم داری؟
نه!

چه عجب، بالاخره یک بازیکن ایرانی پیدا شد که پیشنهاد خارجی نداشته باشد!
می‌دانم، خیلی فوتبالیست‌ها هستند که بدون اینکه پیشنهادی داشته باشند، حرف از تیم‌های عربی و خارجی می‌زنند اما اخلاق من این‌طوری نیست. البته یک پیشنهاد ضمنی داشتم ولی همه چیز در حد حرف است. به همین خاطر شما بنویسید پیشنهادی ندارم!

این پیشنهاد ضمنی از قطر است؟
ترجیح می‌دهم اسمی نیاورم چون قطعی نیست.

حالا اگر پرویز مظلومی و باشگاه استقلال تهران پیشنهاد بدهند، حاضری قبول کنی؟
من در حال حاضر یک بازیکن آزاد هستم. آن‌قدر هم حرفه‌ای هستم که با هر پیشنهادی هول نشوم. اگر استقلال پیشنهاد بدهد فکر می‌کنم، شرایط را می‌سنجم و بعد تصمیم می‌گیرم. البته هنوز پیشنهادی از استقلال تهران به دست من نرسیده است.

ایمان! شنیدی مهدی طارمی از کویت و قطر پیشنهاد دارد؟
مهدی طارمی پسر بااخلاقی است که از لحاظ فنی هم زبانزد است. باید شرایط کویت و پرسپولیس را بسنجد و بعد تصمیم خوبی بگیرد.

خودت اشتباه نکردی که در اوج فوتبالت به لیگ امارات رفتی؟
نه، شاید می‌ماندم ایران، اتفاقات بدتری برایم می‌افتاد. البته من شناختی از لیگ کویت ندارم ولی وقتی پیشنهاد مالی خوبی داشته باشد، باید برود. آینده‌اش را تأمین کند و بعد به پرسپولیس برگردد. اگر لیگ امارات بود، می‌توانستم طارمی را راهنمایی کنم ولی از کویت هیچ شناختی ندارم.

در نفت تهران با 15 پاس گل، نمایش خوبی داشتی اما در استقلال تهران...
من فقط یک فصل و 6 بازی لیگ قهرمانان آسیا در استقلال توپ زدم ولی نمی‌دانم بعضی‌ها فکر می‌کنند خیلی در این تیم بودم! در یک فصلی هم که زیر نظر آقای مظلومی کار کردم، به نظرم خوب کار کردم. البته اعتراف می‌کنم در آن 6 بازی که در لیگ قهرمانان آسیا برای استقلال بازی کردم، چندان خوب نبودم. دلیلش هم واضح است.

دلیلش چه بود؟
تیم بازیکن نداشت و من هم با آن تیم استقلال سوختم!

نیم‌فصل دوم سال اولی که به استقلال آمدی، عملکرد خوبی داشتی اما در نیم‌فصل اول در حد و اندازه‌های ایمان مبعلی ظاهر نشدی.
قبول دارم، بعد از 5 سال به فوتبال ایران بازگشتم و یک مقدار نوع فوتبالم عوض شده بود. زمان می‌برد تا بتوانم خودم را با شرایط وفق بدهم. با این حال دوران بدی هم در استقلال نداشتم.

نگفتی اگر مظلومی پیشنهاد بدهد، حاضری دوباره پیراهن استقلال را بپوشی؟
گفتم که باید شرایط را بسنجم.

کم نیستند کسانی که می‌گویند ایمان مبعلی از دوران کودکی پرسپولیسی بود اما به استقلال رفت.
اینکه در بچگی آدم طرفدار یک تیم باشد و بعد به عنوان بازیکنی حرفه‌ای به تیم دیگری برود، هیچ اشکالی ندارد. من بازیکنی نبودم که بخواهم از استقلال و پرسپولیس نردبانی برای ترقی خودم بسازم!

یعنی چه؟
شما خودتان بهتر می‌دانید من از فولاد خوزستان بالا آمدم و به تیم ملی رسیدم. حمل بر خودستایی نباشد اما خیلی از بازیکنان استقلال و پرسپولیس آن زمان دوست داشتند در تیم ملی باشند و نمی‌توانستند. خیلی‌ها در این دو تیم دوست داشتند لژیونر شوند و نشدند!

خیلی خوب و زیرکانه از جواب دادن به سؤال ما طفره رفتی.
(بعد از مکثی طولانی) آن زمانی که من به استقلال رفتم سرمربی پرسپولیس آقای علی دایی بود. پیشنهادی از پرسپولیس به من نرسید و استقلالی‌ها مرا خواستند. همین!

ولی اگر اشتباه نکنیم محمدحسن انصاری‌فرد مدیرعامل آن زمان پرسپولیس، قبل از سفر به امارات، تو را می‌خواست اما ترجیح دادی به این کشور عربی بروی.
اتفاقاً باشگاه پرسپولیس در مقطعی که در امارات بازی می‌کردم هم مرا می‌خواست ولی قرارداد داشتم. بعدها به هر حال استقلال به من پیشنهاد داد و به عنوان یک بازیکن حرفه‌ای تصمیم گرفتم به استقلالی‌ها جواب مثبت بدهم.

ایمان مبعلی الان به 33 سالگی رسیده است. تا کی می‌خواهی فوتبال بازی کنی؟
پس از سال‌ها بازی در سطح اول فوتبال، به این فهم و شعور رسیدم تا زمانی ادامه بدهم که بدنم بکشد. من نمی‌خواهم سربار تیمی باشم و شک نکنید هر زمانی احساس کنم نمی‌توانم بازی کنم، خداحافظی خواهم کرد.

به مربیگری هم فکر می‌کنی؟
مربیگری را خیلی دوست دارم. همواره هم به کارها، رفتارها و تصمیمات مربیانم دقت می‌کردم اما بعید می‌دانم. بعد از خداحافظی از فوتبال می‌روم و دیگر پشت سرم را هم نگاه نمی‌کنم!

چرا؟ اتفاقاً علی کریمی هم عین حرف تو را می‌زد و می‌گفت روحیاتم با این فوتبال و آدم‌هایش سازگار نیست!
شاید هر 30 سال یک بار فوتبالیستی مثل علی کریمی پیدا شود. دلیل این حرف علی کریمی را نمی‌دانم اما خودم فکر می‌کنم کار کردن آن هم به عنوان مربی در این فوتبال خیلی سخت است. من آدم حساسی هستم و هر شرایطی را تحمل نمی‌کنم. مربیگری در فوتبال ایران پوست کلفت می‌خواهد. (با صدای بلند می‌خندد.)

ایمان مبعلی تبحر خاصی در ضربات ایستگاهی دارد. از چه کسی برای زدن این‌گونه ضربات الگو گرفتی؟
تمرین، تمرین و باز هم تمرین! من خیلی روی این‌گونه ضربات کار کردم و شاید این مهارتی که شما می‌گویید، به دلیل تمرین زیاد حاصل شده باشد.

ولی نفت تهران خیلی از این مهارت تو سود برد. در این رابطه نظری نداری؟
ما به این دلیل در ضربات ایستگاهی موفق شدیم که آقای منصوریان خیلی در تمرینات به این تاکتیک اهمیت می‌داد و کار می‌کردیم. او همواره با ما کار می‌کرد و دیگر چشم‌بسته همدیگر را پیدا می‌کردیم. شاید دلیل آن که مهارت من هم به چشم آمد، تاکتیک تیمی نفت و برنامه‌های علی‌آقا بود.

هنگام زدن ضربات ایستگاهی و کاشته، کنار توپ می‌نشینی. این عادت از کجا نشأت می‌گیرد؟
این یک راز بزرگ است!

حالا نمی‌توانی این راز مگوی را برای ما بشکافی؟!
نه، زمانی که فوتبالم به پایان برسد راز نشستنم در هنگام ضربات ایستگاهی را برای همه فاش خواهم کرد!

یک باور است یا تکنیک فردی؟
ضربات کاشته من و نشستن کنار توپ ماجرای خیلی خیلی جالبی دارد. مطمئن باشید بعدها اگر بشنوید، حسابی شگفت‌زده می‌شوید. اگر اجازه بدهید، بعد از خداحافظی از فوتبال این راز را باز خواهم کرد.

بسیار خوب، سؤالات ما به انتها رسیده، در پایان حرف خاصی نداری؟
ممنون از تماس شما، ببخشید من ترکیه بودم و نمی‌توانستم جوابگوی تماس دوستان باشم. امیدوارم بتوانم برای فصل آینده یک تصمیم خوب بگیرم و شما هم دعا کنید!