امير حاج‌رضايی‌: مردم ديگر واليبال را به فوتبال ترجيح می‌دهند / مردم به بازی‌ گرفته شده‌اند

به گزارش متافوتبال، بلاتکلیفی و عدم ثبات مدیریت در دو باشگاه پرسپولیس و استقلال این روزها صدای هواداران میلیونی این تیم‌ها را در‌آورده است. کار به جایی رسیده که آنها با هجوم به صفحه اینستاگرام رییس‌جمهور، اعتراض‌ها و گلایه‌های خود را با دکتر روحانی در میان می‌گذارند و خواهان رسیدگی به اوضاع نابسامانی تیم‌های محبوب خود هستند؛ باشگاه‌هایی که از دوران اوج فاصله گرفته‌اند و به نوعی این روزها فقط به گذشته خود افتخار می‌کنند. با امیر حاج رضایی درباره علت بروز این مشکلات گفت‌وگویی داشتیم که مشروح آن را در زیر می‌خوانید:
     
 هواداران پرسپولیس و استقلال این‌روزها به‌شدت نسبت به وضعیت نگران‌کننده تیم‌های محبوب خود معترض هستند.
 فوتبال سرفصل‌هایی دارد که تغییرناپذیر است. کشورهایی که امروز در فوتبال جهان حرف برای گفتن دارند، اصولی را در دستور کارشان قرار داده‌اند که ما در اینجا به آن اصلا توجه نمی‌کنیم. سه سرفصل مهم در فوتبال اما مدیریت، برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری است. کشوری که می‌خواهد فوتبالش پویا و تماشاگر‌پسند باشد، باید هر سه سرفصل را با هم داشته باشد. نمی‌شود شما مدیر خوب بیاورید اما برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری نباشد. یا پول باشد برنامه و مدیر نه! هر کدام از این سه فاکتور نباشد فوتبال ضرباتی جبران‌ناپذیر متحمل خواهد شد. حال شما روی این نکته توجه داشته باشید که امروز فوتبال ایران هیچ کدام از این سه فاکتور را ندارد. نه مدیریت دارد، نه برنامه‌ریزی و نه اصولی در سرمایه‌گذاری و نگاه صنعتی! نتیجه‌اش می‌شود اتفاقاتی که مدت‌هاست شاهد آن هستیم و این برای فوتبال ایران دردآور و ناراحت‌کننده است.

   اراده‌ای می‌بینید که مدیریت تلاش داشته باشد تا این سه فاکتور را در دستور کار فوتبال ایران قرار بدهد؟
به هیچ عنوان. امروز تمام تحولات و اتفاقات و تصمیمات و فعل و انفعالات یک باشگاه در سریع‌ترین زمان ممکن به اطلاع هوادار می‌رسد. طبیعتا با توجه به بزرگی و محبوبیت پرسپولیس و استقلال، تمام مسائل این دو باشگاه برای مردم جذابیت و اهمیت دارد. وقتی خروجی تمام این حوادث باشگاه‌ها به شکست‌های فراوان و پیروزی‌های اندک ختم می‌شود طبیعتا هوادار اعتراض خواهد کرد. مثل امروز که خبر می‌خوانیم مردم برای اینکه گلایه‌های خود از اوضاع نابسامان باشگاه محبوب‌شان را به اطلاع مسوولان برسانند، مقابل وزارت ورزش و باشگاه تجمع می‌کنند یا در صفحه اینستاگرام رییس‌جمهور خواهان رسیدگی به وضعیت بد تیم‌هایشان می‌شوند.

   این اعتراض‌ها البته همیشه وجود داشته است. اما در سال‌های گذشته هیچ نتیجه‌ای در اصلاح امور و بیشتر شدن توجه مسوولان به فوتبال نداشته است.
هوادار وقتی این مسائل تیمش و افرادی را که برای مدیریت انتخاب می‌شوند نگاه می‌کند، موضوع را برای خودش تحلیل می‌کند و به نتیجه هم می‌رسد. نتیجه اما همین بی‌اعتمادی به فوتبال و قهر آنها یا اعتراض‌شان است. ضمن اینکه توجه داشته باشید که این مشکلات و حواشی و نارضایتی فقط در فوتبال باشگاهی نیست بلکه در فوتبال ملی هم دیده می‌شود. کی‌روش بارها و بارها به بی‌توجهی و فقدان حمایت و برنامه‌ریزی برای تیم‌ ملی اعتراض‌هایی داشته است اما هیچ قدمی برای رفع و رجوع این مشکلات برداشته نشده است. شما نگاه کنید. باشگاه پرسپولیس با این همه قدمت و هوادار، پول ندارد که دو بازیکنی را که برانکو با خودش به تهران آورده است جذب کند. حتی ما می‌بینیم که شخص برانکو هزینه بلیت رفت و برگشت این دو بازیکن خارجی را از جیب شخصی‌اش پرداخت می‌کند. این اتفاق نه تنها ضعف مدیریت، برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری در پرسپولیس را نشان می‌دهد، بلکه نوید یک آینده نگران‌کننده را هم می‌دهد. وقتی بازیکنان مورد نظر برانکو و هوادار جذب نمی‌شود، تیم تضعیف می‌شود و نتیجه‌اش هم شکست‌های متعدد می‌شود. اینها یک هرج و مرج و بی‌قانونی در فوتبال ایران است. به همین دلیل باید به شما عرض کنم که محتوای تمام مشکلات در فوتبال ایران یک چیز است.

   شفاف‌تر توضیح می‌دهید؟
اتفاقات فوتبال ایران را مرور کنید. یک روز بازیکن با مربی درگیر می‌شود، یک روز کی‌روش به خاطر بی‌توجهی به تیم ملی و لغو اردوها و ناهماهنگی‌ها از رفتن و فسخ قرارداد حرف می‌زند، چند ماه گفته می‌شود که سرخابی‌ها واگذار می‌شوند اما در نهایت این اتفاق رخ نمی‌دهد. یک روز کی‌روش با وعده‌هایی که مردم به او می‌دهند باز می‌گردد اما باز هم به اعتراض‌هایش ادامه می‌دهد. باشگاهی مثل پرسپولیس در یک فصل چندین مدیرعامل و هیات‌مدیره به خود می‌بیند. یک روز بحث فساد و بی‌اخلاقی بر سر زبان‌ها می‌افتد. تیم‌های ملی و باشگاهی ما در مسابقات بین‌المللی نتیجه نمی‌گیرند. اینها همگی نشات گرفته از فقدان سه فاکتور برنامه‌ریزی، سرمایه‌گذاری و مدیریت در فوتبال ایران است. تمامی مشکلات و حواشی که امروز در فوتبال ایران می‌بینیم، به این خاطر است که اصولی‌ترین فاکتور‌های روز فوتبال مدرن را نداریم. به همین دلیل مشکلات به طرق مختلف خودشان را نشان می‌دهند. ضمنا توجه داشته باشید که اگر فوتبال ایران این سه فاکتور را داشته باشد، تازه در مسیر پیشرفت قرار می‌گیرد. تازه در اول راه فوتبال مدرن و حرفه‌ای قرار می‌گیرد.

   به جز پرسپولیس و استقلال، اکثر باشگاه‌های فوتبال ایران با مشکلات مدیریتی و اقتصادی بزرگ دست و پنجه نرم می‌کنند. طبیعتا وقتی اوضاع مدیریت و پولی بد است، خبری از برنامه‌ریزی و نتیجه هم نخواهد بود. شما فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ را در به وجود آمدن این شرایط چقدر موثر می‌دانید؟

مدیریتی که نتوانسته حق پخش تلویزیونی را از رسانه ملی وصول کند و قرارداد ١٦٠ میلیاردی اسپانسرینگ لیگ هم با شکست مواجه شده است؛ اتفاقی که فشار اقتصادی مضاعفی به باشگاه وارد کرده است.
فاکتور اول مدیریت بود. من نمی‌خواهم به صورت واضح اسمی از کسی بیاورم. وقتی فوتبال ایران مدیریت ندارد، واضح است که اول از همه این انتقاد شامل حال فدراسیون و سازمان لیگ می‌شود. شما نگاه کنید فدراسیون در جدال بر سر موضوع حق پخش زورش به صدا و سیما نمی‌رسد. به نتیجه رسیدن این پرونده به نظر من خارج از حوزه و اقتدار کاری فدراسیون است. اینجا نمی‌شود فدراسیون فوتبال را زیاد مقصر دانست. اما طبیعتا در بروز تمام مشکلات سال‌های اخیر فوتبال، فدراسیون و سازمان لیگ مقصر بوده‌اند. مدیریت درستی بر فوتبال ایران حکمفرما نبوده است و من به صورت کلی فقط در این زمینه حرف زدم. وگرنه می‌شود به صورت جزیی تمام ارکان‌های مدیریتی، برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری فوتبال ایران را آنالیز و تحلیل کرد. البته توجه داشته باشید که به هیچ عنوان فدراسیون فوتبال ایران یک نهاد غیر دولتی مستقل و پایبند به اصول نیست. از چنین فدراسیونی‌ نمی‌شود انتظاری داشت. مدیریت فوتبال ایران استقلال ندارد و در تمام تصمیم‌گیری‌ها تابع مقامات بالا دستی است.

   حال با توجه به این اتفاقات قطعا دورنمای بدی برای فوتبال ایران متصور هستید؟‌
بله. مدیریت ناکارآمد است. مردم وقتی می‌آیند بعد از مدت‌ها انتظار به لیست اعضای انتخاب شده برای هیات‌مدیره دو باشگاه محبوب خود نگاه می‌کنند، حیرت‌زده می‌شوند. فکر می‌کنند که احساسات و بزرگی باشگاه محبوب آنها به بازی گرفته شده است. اما آنها آخرش با واقعیت کنار می‌آیند و اعتراض می‌کنند. الان دو باشگاه سپاهان و ذوب‌آهن قدرت اصلی فوتبال ایران هستند. قبول کنیم که پایتخت فوتبال ایران از تهران به اصفهان منتقل شده است. این نقل مکان اما شکست فوتبال پایتخت را به همه نشان می‌دهد. سرخابی‌ها با این همه هوادار، دیگر حتی توان رقابت با این دو باشگاه را ندارند و به رتبه ششم و هشتم جدول بسنده می‌کنند. این دردی است و به فوتبال ملی ایران ضربه می‌زند و باعث قهر مردم می‌شود.

   این روزها به دنبال نتایج درخشان در لیگ جهانی والیبال، شاهد توجه ویژه مردم به این رشته و یک فوتبال‌زدگی بسیار بزرگ هم شده‌ایم.
توفیق والیبال باعث شده مردم به سمت این رشته گرایش پیدا کنند. مردم والیبال را دوست دارند، چون والیبال غرور و عزت ملی آنها را بیشتر می‌کند. والیبال می‌بینند تا به خود افتخار کنند. همان والیبالی که زمانی برایش افسانه‌ بود مقابل تیم‌های آسیایی مثل ژاپن و چین یک ست برنده شود، امروز قدرتمند‌ترین تیم‌های والیبال جهان را مقهور توانایی‌ها و بزرگی خود کرده است. طبیعی است مردم والیبال را به فوتبالی ترجیح بدهند که مایه ناراحتی و سرافکندگی آنها شده است.