ویمبلدون ۲۰۱۵ | خطر کمبود شخصیت در تنیس مردان

چهارشنبه ۱۰ تیر ۱۳۹۴ ۰ ۱۳۵

متافوتبال - بوریس بکر، تنیس باز بزرگ آلمانی دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ و قهرمان شش جام گرانداسلم می گوید که پس از بازنشستگی راجر فدرر و رافائل نادال، ورزش تنیس با کمبود شخصیت روبرو خواهد شد.

به گزارش متافوتبال و به نقل از بی‌بی‌سی٬ بکر که خود هفت بار در ویمبلدون به فینال رسیده که سه بارش سربلند بیرون آمده، از کمبود بازیکن خوب و یا استعداد صحبت نمی کند. منظور او از شخصیت، جذابیتی است که مردم را به سوی خود می کشد و باعث محبوبیت و پرطرفدار شدن تنیس می شود.
بکر خوب می داند که راجع به چه صحبت می کند. او خود یکی از پرجاذبه ترین بازیکنان دوران خود بود، دورانی که بازیکنان محبوبی چون جان مک انرو و بعد از او آندره آغاسی، پیت سمپراس و گوران ایوانیسویچ را به تنیس عرضه کرد که جانشینان خلفی برای بازیکنان دوست داشتنی ای چون بیون بورگ و جیمی کانرز بودند.
آن دهه‌ها را می توان شکوفا ترین دوران تنیس دانست که محبوبیت این ورزش به اوج خود رسید و هواداران بسیار و در نتیجه ثروت فراوان به سوی آن سرازیر شد.
پا با به سن گذاشتن بکر و هم‌دوره هایش و بازنشستگی تدریجی آنان تنیس با کمبود بازیکنانی روبرو شد که نه تنها استعداد ورزشی شان در حد اعلا بود که جاذبه شان باعث جلب مردم به تنیس می‌شد.
اما می توان گفت که تنیس ورزش خوش شانسی بود که در همان ایام ابتدا راجر فدرر سوییسی و سپس رافائل نادال اسپانیایی پا به عرصه این ورزش گذاشتند.
این دو طی ده سال مجموعا برنده حدود ۱۵۰ تورنمنت از جمله ۳۱ جام گرانداسلم شدند و از سال ۲۰۰۴ تقریبا هشت سال مقام های اول و دوم رده بندی جهانی را میان خود دست به دست کردند. از سال ۲۰۱۱ به بعد نوواک جوکوویچ بازیکن صرب هم به آنان پیوست و سه نفری مثلثی را در رأس تنیس جهان بنا نهادند.
اما اهمیت این بازیکنان و تأثیر آنان بر تنیس تنها به خاطر بازی خوبشان و تعداد تورنمنت هایی که برنده شده اند نیست. اگر اینطور بود تعداد بازیکنان پر استعداد و برندگان گراند اسلم کم نیست که می توان به اندی ماری بریتانیایی و استانیسلاو واورینکای سوییسی و مارین چیلیچ اهل کرواسی اشاره کرد.
فدرر و نادال و تاحدی هم جوکوویچ همان شخصیت هایی هستند که منظور بوریس بکر بود یعنی بازیکنانی که حضورشان به ورزش تنیس جلوه خاصی می بخشد یا به زبانی دیگر بازیکنانی که تنیس در وجودشان خلاصه می‌شود.
متأسفانه آنچه که در وجود بازیکنانی چون بکر و آغاسی و فدرر و نادال هست، اکتسابی نیست. آنها با این شخصیت زاده شده اند و این امتیاز خداداد به اضافه استعداد فوق العاده ای که در یادگیری تنیس داشته اند از آنان قهرمانانی استثنایی ساخته است.