پاسخ مدیر شبکه 3 به یک اتهام بزرگ: حرفهایم بد برداشت شده / من دشمن فوتبال نیستم!

به گزارش متافوتبال و به نقل از خبرآنلاین، «مدیر شبکه 3» ضد فوتبال است ؛ این خبری بود که بعد از گفته های غلامرضا میرحسینی سر زبان ها افتاد. مردی که بعد از تحولات اخیر در تلویزیون و روی کار آمدن سرافراز ، جای زین العابدین را در این شبکه گرفت. اولین تصویر منتشر شده از او را یکی از سایت های نزدیک به مدیران ارشد تلویزیون منتشر کرد ؛ عکس از او در حال ورزش رزمی.

بعد از این هم در اولین گفت و گویش ، این مدیر در گفته هایی انتقادی ، فوتبال را ورزشی نامید که ضد هنجارها را تبلیغ می کند. او در گفت و گو با ایسنا از رویکردی درباره فوتبال گفته بود که یک ضد فوتبال لقب گرفت. این بار اما میرحسینی چنین اتهامی را تکذیب می کند. او که می گوید خودش در  جوانی فوتبالیست بوده ، تاکید دارد دشمن فوتبال نیست و نمی خواهد بساط پخش فوتبال از تلویزیون را برچیند که اصلا این کار شدنی نیست. اگرچه هنوز هم ته گفتار این مدیر نشان می دهد فوتبال را ورزشی با هیجان کاذب و خطرناک می داند و اساسا مخالف هیجانی است که سبب می شود شب قبل از دربی ، یک نفر از شهرستانی دور اطراف ورزشگاه آزادی شب را صبح کند که یک دربی ببیند. او در گفت و گویی با خبرآنلاین ؛ به بهانه یادداشتی که چندی قبل در هفته نامه تماشاگران امروز نوشته شده بود ، سخن می گوید و خود را از اتهام ضد فوتبالی بودن مبری می داند. اگرچه این مجال برای شناخت از عقایدش کوتاه بود و باید در فرصتی دیگر تمام عقایدش درباره فوتبال را شنید و نتیجه گرفت ، آیا او واقعا فوتبال ستیز است ، آن طور که منتقدانش می گویند یا نه نگاهی متفاوت به فوتبال دارد که کمتر به آن پرداخته شده است.

حق پخش فوتبال را قرار نیست بدهید؟

حق پخش، یک بحث حقوقی دارد و چون به اختلاف خورده به مجلس کشیده شده و مجلس آن را رد کرده و شورای نگهبان هم تأیید کرده. سازمان صدا و سیما هم یک سازمان خصوصی نیست، یعنی درآمدزایی ندارد و هزینه‌بر است و هزینه این سازمان را دولت می‌دهد.

یک هجمه‌ای راه انداخته بودند که شما خودتان خیلی فوتبال‌ دوست ندارید.

اینها شیطنت است. من یک مصاحبه مفصل با ایسنا داشتم. ایسنا هم بر اساس اقتضائات کاری خودش مصاحبه را فشرده کرد و بخش‌هایی که از نظر خودش لازم بود را حذف کرد.

ولی خیلی تند شده بود. مثلاً گفته بودید خانواده‌ها فوتبال را دوست ندارند. در صورتی که شما خودتان ورزشی هستید.

من اصلاً خودم فوتبالیست هستم و فوتبال را دوست دارم و سال‌های عمرم با فوتبال گذشته است. من در آن مصاحبه گفتم که فوتبال یک ورزش هیجانی است و درست است که جامعه ما نیاز به تخلیه دارد اما نباید توسعه هیجانی داشت. ما در این جامعه نیاز به تفکر و توسعه فکر داریم. اول اینکه چرا به ورزش‌های دیگر پرداخته نمی‌شود و دوم اینکه در همان مصاحبه من در مورد سبک زندگی گفتم. رشته‌های ورزشی هست که با سبک زندگی اسلامی هماهنگ است، مثل کشتی‌؛ در کشتی فتوت، جوان‌مردی، از خودگذشتگی و... وجود دارد و اینها ارزش‌هایی بوده که از قدیم بوده.

والیبال هم به سبک زندگی ما نمی‌خورد؟

نه. ورزش‌های جمعی اگر بتواند به ما کارهای گروهی را یاد بدهد و در این راستا قرار بگیرد، خودش سبک زندگی است اما با آن نگاه هیجانی که مثلاً یک جوانی از یک روستایی بخواهد بیاید و علی دایی شود، مخالف هستیم. چند میلیون جوان می‌خواهند علی دایی شوند؟ چند نفر می‌توانند؟ این جوان زندگی و مسیرش را هزینه می‌کند و به بطالت می‌گذراند و در نهایت به نتیجه نمی‌رسد.

چرا این حرف‍‌ها را در هیچ برنامه‌ای نمی‌گویید؟

فایل صوتی که من مصاحبه کردم، هست. اگر اشتباه نکنم این مطلب را تماشاگران زده بود و به استناد تماشاگران، هفت صبح عین همان مطلب را رفته بود. به لحاظ اخلاق حرفه‌ای این درست است که وقتی شما مطلبی می‌بینی و می‌دانی اقتضای انتشار یک مطلب فشرده‌سازی آن است یا نکات دیگری داشته، خوب است به خودم زنگ می‌زدید و...

شما پاسخ‌گو هستید؟

دیگر نه! تجربه بدی شد. باید از ابتدا کل متن یا فایل صوتی را از ایسنا می‌گرفتند بعد اگر ابهامی بود با من تماس می‌گرفتند. در ده روز پیش هر دوستی که از خبرنگاران تماس گرفتند، من صحبت کردم. ولی به نظر می‌رسد بعضی از این دوستان دنبال چیزهای دیگری هستند.

الان نگاه به شما این است که خیلی ضدفوتبال هستید.

نه اصلاً این‌طور نیست. من خیلی فوتبال را دوست دارم و جزو افرادی هستم که سال‌ها فوتبال بازی کرده‌ام.

حتی یک مقدار مردم ترسیده بودند که مسابقات لیگ یا مثلاً جام‌جهانی‌ پخش نشود.

اینها حرف‌های مسخره است. مگر چنین چیزی می‌شود؟ نکته‌ای که من به آن تأکید داشتم، گفتم باید ببینیم فوتبال کجای این موضوع سبک زندگی و جامعه ما قرار می‌گیرد و مثال هم زدم. مثال بچه 8ساله در دبستان که به دلیل عشقی که وجود دارد و هیجانی که در جامعه زیادشده، با یک توپ پلاستیکی با کفش معمولی روی آسفالت می‌دود و زمین می‌خورد و آسیب‌ می‌بیند. از طرفی هم ما مربی ورزشی مناسب کم داریم، نمی‌خواهم بگویم نداریم اما آموزش درستی به این بچه‌ها نمی‌دهیم. این بچه همین‌طوری با آسیب‌دیدگی ستون فقرات، آسیب‌دیدگی زانو مواجه می‌شود. بحث من این بود که وقتی ما این را تبدیل به یک نیاز کاذب کردیم، این اتفاق‌ها رخ می‌دهد.

همین برنامه لیگ‌برتر شما این را آموزش نمی‌دهد. در فصل بعد این تغییرات را دارید؟

لیگ‌برتر فقط انعکاس بازی‌هاست و آموزش ندارد.

برنامه‌ای داریم که این آموزش را داشته باشد؟ برنامه نود هیجانی است، لیگ‌برتر هم هیجانی است. خود شما هیچ برنامه‌ای که جنبه آموزش داشته باشد ندارید.

تا به حال برنامه‌هایی که در موضع ورزش پرداخته شده، صرفا انعکاس بوده. مسابقات داخلی و جهانی پخش می‌شده و این از نظر من و خیلی از دوستانی که در این مسأله دیدگاه علمی دارند، تبدیل به یک نیاز کاذب شده. مسأله دیگر اینکه نیاز کاذب که غلط است، نیاز واقعی جامعه ما چیست و چقدر فوتبال می‌تواند پاسخ‌گو باشد؟ ما باید ببینیم کدام رشته‌های ورزشی با سبک زندگی ما سنخیت بیشتری دارند.